2 да Карынфянаў 1 глава

Другое пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Синода́льный перево́д

 
 

Павал, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, і Цімафей брат Царкве Божай у Карынфе з усімі сьвятымі па ўсёй Ахаіі:
 
Па́вел, во́лею Бо́жиею Апо́стол Иису́са Христа́, и Тимофе́й брат — це́ркви Бо́жией, находя́щейся в Кори́нфе, со все́ми святы́ми по всей Аха́ии:

мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.
 
благода́ть вам и мир от Бо́га Отца́ на́шего и Го́спода Иису́са Христа́.

Дабраславёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага суцяшэньня,
 
Благослове́н Бог и Оте́ц Го́спода на́шего Иису́са Христа́, Оте́ц милосе́рдия и Бог вся́кого утеше́ния,

Які суцяшае нас ва ўсякай маркоце нашай, каб і мы маглі суцяшаць усіх замаркочаных тым суцяшэньнем, якім Бог суцяшае нас саміх!
 
утеша́ющий нас во вся́кой ско́рби на́шей, что́бы и мы могли́ утеша́ть находя́щихся во вся́кой ско́рби тем утеше́нием, кото́рым Бог утеша́ет нас сами́х!

Бо як памнажаюцца ў нас цярпеньні Хрыстовыя, памнажаецца Хрыстом і суцяшэньне нашае.
 
И́бо по ме́ре, как умножа́ются в нас страда́ния Христо́вы, умножа́ется Христо́м и утеше́ние на́ше.

Калі церпім смуткі мы, церпім дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, якое адбываецца празь цярпеньне такіх самых пакутаў, якія і мы церпім;
 
Скорби́м ли мы, скорби́м для ва́шего утеше́ния и спасе́ния, кото́рое соверша́ется перенесе́нием тех же страда́ний, каки́е и мы те́рпим.

і надзея наша на вас цьвёрдая. Ці суцяшаемся мы, суцяшаемся дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, ведаючы, што вы маеце долю як у цярпеньнях нашых, так і ў суцяшэньні.
 
И наде́жда на́ша о вас тверда́. Утеша́емся ли, утеша́емся для ва́шего утеше́ния и спасе́ния, зна́я, что вы уча́ствуете как в страда́ниях на́ших, так и в утеше́нии.

Бо мы ня хочам пакінуць вас, браты, каб ня ведалі вы пра смутак наш, што выпаў нам у Асіі, бо над усякую меру і над сілу былі мы прыгнечаныя, так што ня мелі надзеі і жыць.
 
И́бо мы не хоти́м оста́вить вас, бра́тия, в неве́дении о ско́рби на́шей, бы́вшей с на́ми в А́сии, потому́ что мы отягчены́ бы́ли чрезме́рно и сверх си́лы, так что не наде́ялись оста́ться в живы́х.

Але самі ў сабе мелі вырак на сьмерць, каб спадзяваліся не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,
 
Но са́ми в себе́ име́ли пригово́р к сме́рти, для того́, что́бы наде́яться не на сами́х себя́, но на Бо́га, воскреша́ющего мёртвых,

Які і выбавіў нас ад такое блізкае сьмерці і выбаўляе, і на Якога спадзяёмся, што і яшчэ выбавіць,
 
Кото́рый и изба́вил нас от столь бли́зкой сме́рти, и избавля́ет, и на Кото́рого наде́емся, что и ещё изба́вит,

калі паспрыяе і ваша малітва за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх, многія падзякавалі за нас.
 
при соде́йствии и ва́шей моли́твы за нас, дабы́ за даро́ванное нам, по хода́тайству мно́гих, мно́гие возблагодари́ли за нас.

Бо пахвала нашая гэтая ёсьць сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў чысьціні і богаспадобнай шчырасьці, ня ў плоцкай мудрасьці, а ў мілаце Божай, жылі ў сьвеце, асабліва ў вас.
 
И́бо похвала́ на́ша сия́ есть свиде́тельство со́вести на́шей, что мы в простоте́ и богоуго́дной и́скренности, не по пло́тской му́дрости, но по благода́ти Бо́жией, жи́ли в ми́ре, осо́бенно же у вас.

І мы ня пішам вам іншага, як толькі тое, што вы чытаеце або разумееце, і што, як спадзяюся, да канца зразумееце,
 
И мы пи́шем вам не ино́е, ка́к то, что вы чита́ете и́ли разуме́ете и что, как наде́юсь, до конца́ уразуме́ете,

як што вы ўжо часткова і зразумелі, што мы будзем вашаю славай, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста,
 
так как вы отча́сти и уразуме́ли уже́, что мы бу́дем ва́шею похвало́ю, ра́вно и вы на́шею, в день Го́спода на́шего Иису́са Христа́.

і ў гэтай пэўнасьці я зьбіраюся адведаць вас раней, каб вы яшчэ раз атрымалі мілату,
 
И в э́той уве́ренности я намерева́лся прийти́ к вам ра́нее, что́бы вы втори́чно получи́ли благода́ть,

і ад вас перайсьці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсьці да вас, а вы мяне выправілі б у Юдэю.
 
и че́рез вас пройти́ в Македо́нию, из Македо́нии же опя́ть прийти́ к вам; а вы проводи́ли бы меня́ в Иуде́ю.

Маючы такі намер, ці не легкадумна я зрабіў? Альбо, што я задумваю, па плоці задумваю, так што ўва мне то «так-так», то «не-не»?
 
Име́я тако́е наме́рение, легкомы́сленно ли я поступи́л? И́ли, что я предпринима́ю, по пло́ти предпринима́ю, так что у меня́ то «да, да́», то «нет, нет»?

Але верны Бог, што слова наша да вас ня было то «так», то «не».
 
Ве́рен Бог, что сло́во на́ше к вам не́ бы́ло то «да», то «нет».

Бо Сын Божы Ісус Хрыстос, Якога мы, я і Сілуан і Цімафей, прапаведавалі вам, ня быў «так» і «не»; а ў Ім было «так»,
 
И́бо Сын Бо́жий, Иису́с Христо́с, пропове́данный у вас на́ми, мно́ю и Силуа́ном и Тимофе́ем, не́ был «да» и «нет»; но в Нём бы́ло «да», —

бо ўсе абяцаньні Божыя ў ім «так» і ў Ім «амін» на славу Божую праз нас.
 
и́бо все обетова́ния Бо́жии в Нём «да», и в Нём «ами́нь», — в сла́ву Бо́жию, че́рез нас.

А Той, Хто мацуе нас з вамі ў Хрысьце і памазаў нас, ёсьць Бог,
 
Утвержда́ющий же нас с ва́ми во Христе́ и пома́завший нас есть Бог,

Які і паклаў на нас пячатку і даў заклад Духа ў сэрцы нашыя.
 
Кото́рый и запечатле́л нас и дал зало́г Ду́ха в сердца́ на́ши.

Бога заклікаю ў сьведкі на душу маю, што, шкадуючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў у Карынф,
 
Бо́га призыва́ю во свиде́тели на ду́шу мою́, что, щадя́ вас, я досе́ле не приходи́л в Кори́нф,

не таму, што быццам мы бяром уладу над вераю вашаю; але мы спрыяем радасьці вашай; бо вераю вы цьвёрдыя.
 
не потому́, бу́дто мы берём власть над ве́рою ва́шею; но мы споспе́шествуем ра́дости ва́шей: и́бо ве́рою вы тверды́.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.