Да Габрэяў 1 глава

Пасланьне да Габрэяў
Пераклад Васіля Сёмухі → Синода́льный перево́д

Бог, Які шмат разоў і ўсякімі спосабамі гаварыў зьвеку да бацькоў нашых праз прарокаў,

Бог, многокра́тно и многообра́зно говори́вший издре́вле отца́м в проро́ках,

у апошнія дні гэтыя гаварыў нам праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, празь Якога і вякі стварыў.

в после́дние дни сии́ говори́л нам в Сы́не, Кото́рого поста́вил насле́дником всего́, че́рез Кото́рого и ве́ки сотвори́л.

Гэты, будучы водбліскам славы Ягонай і вобразам істоты Ягонай і трымаючы ўсё словам сілы Сваёй, зьдзейсьніўшы Сабою ачышчэньне грахоў нашых, сеў праваруч велічы на вышыні,

Сей, бу́дучи сия́ние сла́вы и о́браз ипоста́си Его́ и держа́ всё сло́вом си́лы Свое́й, соверши́в Собо́ю очище́ние грехо́в на́ших, воссе́л одесну́ю (престо́ла) вели́чия на высоте́,

будучы настолькі дасканалейшым за анёлаў, наколькі слаўнейшае перад імі ўспадкаваў Імя.

бу́дучи сто́лько превосхо́днее А́нгелов, ско́лько славне́йшее пред ни́ми насле́довал и́мя.

Бо калі і каму з анёлаў сказаў Бог: «Ты Сын Мой, Я сёньня нарадзіў Цябе»? І яшчэ: «Я буду Яму Айцом, і Ён будзе Мне Сынам»?

И́бо кому́ когда́ из А́нгелов сказа́л Бог: «Ты Сын Мой, Я ны́не роди́л Тебя́»? И ещё: «Я бу́ду Ему́ Отцо́м, и Он бу́дет Мне Сы́ном»?

Таксама, калі ўводзіць Першароднага ў сусьвет, кажа: «Няхай паклоняцца Яму ўсе анёлы Божыя».

Та́кже, когда́ вво́дит Перворо́дного во вселе́нную, говори́т: «и да покло́нятся Ему́ все А́нгелы Бо́жии».

Пра анёлаў сказана: «Ты творыш анёламі Сваімі духаў і слугамі Сваімі палымяны вагонь».

Об А́нгелах ска́зано: «Ты твори́шь А́нгелами Свои́ми ду́хов и служи́телями Свои́ми пламене́ющий ого́нь».

А пра Сына: «трон Твой, Божа, у век веку; жазло валадараньня Твайго — жазло праўды.

А о Сы́не: «престо́л Твой, Бо́же, в век ве́ка; жезл ца́рствия Твоего́ — жезл правоты́.

Ты палюбіў праўду і зьненавідзеў беззаконьне; таму памазаў Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасьці больш за саўдзельнікаў Тваіх»;

Ты возлюби́л пра́вду и возненави́дел беззако́ние, посему́ пома́зал Тебя́, Бо́же, Бог Твой еле́ем ра́дости бо́лее соуча́стников Твои́х».

І: «у пачатку Ты, Госпадзе, заснаваў зямлю, і нябёсы — дзеля рук Тваіх;

И: «в нача́ле Ты, Го́споди, основа́л зе́млю, и небеса́ — де́ло рук Твои́х;

яны загінуць, а Ты застанешся; і ўсе састарацца, нібы рыза,

они́ поги́бнут, а Ты пребыва́ешь; и все обветша́ют, как ри́за,

і як вопратку згорнеш іх, і зьменяцца; але Ты той самы і гады Твае ня скончацца».

и как оде́жду свернёшь их, и изме́нятся; но Ты тот же, и лета́ Твои́ не ко́нчатся».

Каму калі з анёлаў сказаў Бог: «сядзі праваруч Мяне пакуль пакладу Тваіх ворагаў падножжам нагам Тваім»?

Кому́ когда́ из А́нгелов сказа́л Бог: «се́ди одесну́ю Меня́, доко́ле положу́ враго́в Твои́х в подно́жие ног Твои́х»?

Ці ж ня ўсе яны службовыя духі, пасыланыя на служэньне тым, якія маюць успадкаваць збавеньне?

Не все ли они́ суть служе́бные ду́хи, посыла́емые на служе́ние для тех, кото́рые име́ют насле́довать спасе́ние?

« 1 глава 2 глава »