Судзьдзяў 1 глава

Кніга Судзьдзяў
Пераклад Васіля Сёмухі → Синода́льный перево́д

Пасьля сьмерці Ісуса пыталіся сыны Ізраілевыя, кажучы: хто з нас раней пойдзе на Хананэяў — ваяваць зь імі?

По сме́рти Иису́са вопроша́ли сыны́ Изра́илевы Го́спода, говоря́: кто из нас пре́жде пойдёт на Ханане́ев — воева́ть с ни́ми?

І сказаў Гасподзь: Юда пойдзе; вось, Я аддаю зямлю ў яго рукі.

И сказа́л Госпо́дь: Иу́да пойдёт; вот, Я предаю́ зе́млю в ру́ки его́.

А Юда сказаў Сымону, брату свайму: увайдзі са мною ў надзел мой, і будзем ваяваць з Хананэямі; і я ўвайду з табою ў твой надзел. І пайшоў зь ім Сымон.

Иу́да же сказа́л Симео́ну, бра́ту своему́: войди́ со мно́ю в жре́бий мой, и бу́дем воева́ть с Ханане́ями; и я войду́ с тобо́ю в твой жре́бий. И пошёл с ним Симео́н.

І пайшоў Юда, і аддаў Гасподзь Хананэяў і Фэрэзэяў у рукі іхнія, і пабілі яны зь іх у Вэзэку дзесяць тысяч чалавек.

И пошёл Иу́да, и преда́л Госпо́дь Ханане́ев и Ферезе́ев в ру́ки их, и поби́ли они́ из них в Везе́ке де́сять ты́сяч челове́к.

У Вэзэку сустрэліся яны з Адоні-Вэзэкам, біліся зь ім і разьбілі Хананэяў і Фэрэзэяў.

В Везе́ке встре́тились они́ с Адони́-Везе́ком, срази́лись с ним и разби́ли Ханане́ев и Ферезе́ев.

Адоні-Вэзэк пабег, але яны пагналіся за ім і злавілі яго і адсеклі вялікія пальцы на руках ягоных і на нагах ягоных.

Адони́-Везе́к побежа́л, но они́ погна́лись за ним и пойма́ли его́ и отсекли́ больши́е па́льцы на рука́х его́ и на нога́х его́.

Тады сказаў Адоні-Вэзэк: семдзесят цароў з адсечанымі на руках і на нагах у іх вялікімі пальцамі зьбіралі пад сталом маім; як рабіў я, так і мне даў Бог. І прывялі яго ў Ерусалім, і ён памёр там.

Тогда́ сказа́л Адони́-Везе́к: се́мьдесят царе́й с отсечёнными на рука́х и на нога́х их больши́ми па́льцами собира́ли кро́хи под столо́м мои́м; как де́лал я, так и мне возда́л Бог. И привели́ его́ в Иерусали́м, и он у́мер там.

І ваявалі сыны Юдавыя супроць Ерусаліма і ўзялі яго, і пабілі яго мечам і горад аддалі агню.

И воева́ли сыны́ Иу́дины про́тив Иерусали́ма и взя́ли его́, и порази́ли его́ мечо́м и го́род преда́ли огню́.

Потым пайшлі сыны Юдавыя ваяваць з Хананэямі, якія жылі на горах і на паўдзённай зямлі і на нізінных мясьцінах.

Пото́м пошли́ сыны́ Иу́дины воева́ть с Ханане́ями, кото́рые жи́ли на гора́х и на полу́денной земле́ и на ни́зменных места́х.

І пайшоў Юда на Хананэяў, якія жылі ў Хэўроне (імя Хэўрону было раней Кірыяф-Арбы), і пабілі Шэшая, Ахімана і Талмая.

И пошёл Иу́да на Ханане́ев, кото́рые жи́ли в Хевро́не (и́мя же Хевро́ну бы́ло пре́жде Кириа́ф-Арбы́), и порази́ли Шеша́я, Ахима́на и Фалма́я.

Адтуль пайшоў ён супроць жыхароў Давіра; імя ў Давіра было раней Кірыят-Сэфэр.

Отту́да пошёл он про́тив жи́телей Дави́ра; и́мя Дави́ру бы́ло пре́жде Кириа́ф-Сефе́р.

І сказаў Халеў: хто паб’е Кірыят-Сэфэр і возьме яго, таму аддам Ахсу, дачку маю, за жонку.

И сказа́л Хале́в: кто порази́т Кириа́ф-Сефе́р и возьмёт его́, тому́ отда́м Ахсу́, дочь мою́, в жену́.

І ўзяў яго Гатанііл, сын Кеназа, малодшага брата Халева, і Халеў аддаў за жонку яму Ахсу, дачку сваю.

И взял его́ Гофонии́л, сын Кена́за, мла́дшего бра́та Хале́вова, и Хале́в отда́л в жену́ ему́ Ахсу́, дочь свою́.

Калі мелася яна ісьці, Гатанііл навучыў яе прасіць у бацькі яе поле, і яна сышла з асла. Халеў сказаў ёй: чаго табе?

Когда́ надлежа́ло ей идти́, Гофонии́л научи́л её проси́ть у отца́ её по́ле, и она́ сошла́ с осла́. Хале́в сказа́л ей: что тебе́?

Ахса сказала яму: дай мне дабраславеньне: ты даў мне зямлю паўднёвую, дай мне і крыніцы вады. І даў ёй крыніцы верхнія і крыніцы паўднёвыя.

Ахса́ сказа́ла ему́: дай мне благослове́ние; ты дал мне зе́млю полу́денную, дай мне и исто́чники воды́. И дал ей Хале́в исто́чники ве́рхние и исто́чники ни́жние.

І сыны Кэнэяніна, цесьця Майсеевага, пайшлі з горада Пальм з сынамі Юдавымі ў пустыню Юдавую, якая на поўдзень ад Арада, і прыйшлі і пасяліліся сярод народу.

И сыны́ Иофо́ра Кенея́нина, те́стя Моисе́ева, пошли́ из го́рода Пальм с сына́ми Иу́диными в пусты́ню Иу́дину, кото́рая на юг от Ара́да, и пришли́ и посели́лись среди́ наро́да.

І пайшоў Юда з Сымонам, братам сваім, і пабілі Хананэяў, якія жылі ў Цэфаце, і аддалі яго праклёну, і таму называецца горад гэты Хорма.

И пошёл Иу́да с Симео́ном, бра́том свои́м, и порази́ли Ханане́ев, жи́вших в Цефа́фе, и преда́ли его́ закля́тию, и оттого́ называ́ется го́род сей Хо́рма.

Юда ўзяў таксама Газу зь межамі яе, Аскалон зь межамі яго, і Экрон зь межамі яго.

Иу́да взял та́кже Га́зу с преде́лами её, Аскало́н с преде́лами его́, и Екро́н с преде́лами его́.

Гасподзь быў зь Юдам, і ён авалодаў гарою; але жыхароў даліны ня мог прагнаць, бо ў іх былі жалезныя калясьніцы.

Госпо́дь был с Иу́дою, и он овладе́л горо́ю; но жи́телей доли́ны не мог прогна́ть, потому́ что у них бы́ли желе́зные колесни́цы.

І аддалі Халеву Хэўрон, як казаў Майсей, і прагнаў адтуль трох сыноў Энакавых.

И отда́ли Хале́ву Хевро́н, как говори́л Моисе́й, и изгна́л он отту́да трёх сыно́в Ена́ковых.

Але Евусэяў, якія жылі ў Ерусаліме, не прагналі сыны Веньямінавыя, і жывуць Евусэі з сынамі Веньяміна ў Ерусаліме да сёньня.

Но Иевусе́ев, кото́рые жи́ли в Иерусали́ме, не изгна́ли сыны́ Вениами́новы, и живу́т Иевусе́и с сына́ми Вениами́на в Иерусали́ме до сего́ дня.

І сыны Язэпа пайшлі таксама на Вэтыль, і Гасподзь быў зь імі.

И сыны́ Ио́сифа пошли́ та́кже на Вефи́ль, и Госпо́дь был с ни́ми.

І віжавалі сыны Язэпавыя Вэтыль.

и высма́тривали сыны́ Ио́сифовы Вефи́ль (и́мя же го́роду бы́ло пре́жде Луз).

І ўбачылі вартавыя чалавека, які ішоў у горад, і сказалі яму: пакажы нам уваход у горад, і зробім табе літасьць.

И уви́дели стра́жи челове́ка, иду́щего из го́рода, и сказа́ли ему́: покажи́ нам вход в го́род, и сде́лаем с тобо́ю ми́лость.

Ён паказаў ім уваход у горад, і пабілі яны горад мечам, а чалавека гэтага і ўсю радню ягоную адпусьцілі.

Он показа́л им вход в го́род, и порази́ли они́ го́род мечо́м, а челове́ка сего́ и всё родство́ его́ отпусти́ли.

Чалавек гэты пайшоў у зямлю Хэтэяў і пабудаваў горад і назваў яго Луз. Гэта імя ў яго да сёньня.

Челове́к сей пошёл в зе́млю Хетте́ев, и постро́ил го́род и нарёк и́мя ему́ Луз. Э́то и́мя его́ до сего́ дня.

І Манасія ня выгнаў жыхароў Бэтсана і залежных ад яго гарадоў, Таанаха і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Дора і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Іўлеама і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Мэгідона і залежных ад яго гарадоў; і засталіся Хананэі жыць у зямлі гэтай.

И Мана́ссия не вы́гнал жи́телей Бефса́на и зави́сящих от него́ городо́в, Фаана́ха и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей До́ра и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей Ивлеа́ма и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей Мегиддо́на и зави́сящих от него́ городо́в; и оста́лись Ханане́и жить в земле́ сей.

Калі Ізраіль увабраўся ў сілу, тады зрабіў ён Хананэяў даньнікамі, але выганяць не выганяў іх.

Когда́ Изра́иль пришёл в си́лу, тогда́ сде́лал он Ханане́ев да́нниками, но изгна́ть не изгна́л их.

А Яфрэм ня выгнаў Хананэяў, якія жылі ў Газэры; і жылі Хананэі сярод іх у Газэры.

И Ефре́м не изгна́л Ханане́ев, живу́щих в Га́зере; и жи́ли Ханане́и среди́ их в Га́зере.

І Завулон ня выгнаў жыхароў Катрона і жыхароў Наглола, і жыхары Хананэі жылі сярод іх і плацілі ім даніну.

И Завуло́н не изгна́л жи́телей Китро́на и жи́телей Нагло́ла, и жи́ли Ханане́и среди́ их и плати́ли им дань.

І Асір ня выгнаў жыхароў Ако і жыхароў Сідона і Ахлава, Ахзіва, Хэлвы, Афэка і Рэхова.

И Аси́р не изгна́л жи́телей А́кко и жи́телей Сидо́на и Ахла́ва, Ахзи́ва, Хе́лвы, Афе́ка и Рехо́ва.

І жыў Асір сярод Хананэяў, жыхароў зямлі той, бо ня выгнаў іх.

И жил Аси́р среди́ Ханане́ев, жи́телей земли́ той, и́бо не изгна́л их.

І Нэфталім ня выгнаў жыхароў Бэтсаміса і жыхароў Бэтаната і жыў сярод Хананэяў, жыхароў зямлі той; а жыхары Бэтсаміса і Бэтаната былі ягонымі даньнікамі.

И Неффали́м не изгна́л жи́телей Вефсами́са и жи́телей Бефана́фа и жил среди́ Ханане́ев, жи́телей земли́ той; жи́тели же Вефсами́са и Бефана́фа бы́ли его́ да́нниками.

І заціснулі Амарэі сыноў Данавых у горах, бо не давалі ім сыходзіць у даліну.

И стесни́ли Аморре́и сыно́в Да́новых в гора́х, и́бо не дава́ли им сходи́ть на доли́ну.

І засталіся Амарэі жыць на гары Хэрэс у Аялоне і Шаалвіме; але рука сыноў Язэпавых адолела, і зрабіліся яны даньнікамі ім.

И оста́лись Аморре́и жить на горе́ Хере́с, в Аиало́не и Шаалви́ме; но рука́ сыно́в Ио́сифовых одоле́ла Аморре́ев, и сде́лались они́ да́нниками им.

Межы Амарэяў ад узвышша Акравім і ад Сэлы прасьціраліся і далей.

Преде́лы Аморре́ев от возвы́шенности Акрави́м и от Селы́ простира́лись и да́лее.

« 24 глава 2 глава »