2 царстваў 1 глава

Другая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Cовременный перевод WBTC

Пасьля сьмерці Саўла, калі Давід вярнуўся ад разгрому Амалікіцянаў і прабыў у Сэкелагу два дні,

Разгромив амаликитян, Давид вернулся и пробыл в Секелаге два дня. Это случилось вскоре после того, как был убит Саул.

вось, на трэці дзень прыходзіць чалавек з табара Саўлавага: вопратка на ім падраная і пыл на галаве ягонай. Прыйшоўшы да Давіда, ён упаў на зямлю і пакланіўся.

На третий день из лагеря Саула пришёл человек. Одежда на нём была разодрана и голова посыпана пылью. Придя к Давиду, он поклонился ему до самой земли.

І сказаў яму Давід: адкуль ты прыйшоў? І сказаў той: я ўцёк з табара Ізраільскага.

Давид спросил его: "Откуда ты пришёл?"Человек ответил: "Я убежал из израильского лагеря".

І сказаў яму Давід: што адбылося? раскажы мне. І той сказаў: люд пабег зь бітвы, і мноства зь люду ўпала і памерла, і памерлі і Саўл і сын ягоны Ёнатан.

Давид спросил: "Что там произошло? Расскажи мне". И человек ответил: "Народ наш бежал с поля сражения. Многие убиты, и Саул и сын его Ионафан тоже мертвы".

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: як ты ведаеш, што Саўл і сын яго Ёнатан памерлі?

Давид спросил юношу, который рассказывал ему об этом:"Откуда ты знаешь, что Саул и его сын Ионафан мертвы?"

і сказаў хлопчык, які расказваў яму: я выпадкова прыйшоў на гару Гэлвуйскую, і вось, Саўл упаў на сваю дзіду, а калясьніцы і верхаўцы даганялі яго.

И юноша ответил: "Я случайно оказался на Гелвуйской горе и увидел Саула, опирающегося на своё копьё, а колесница и всадники настигали его.

Тады ён азірнуўся назад і, угледзеўшы мяне, паклікаў мяне.

Он оглянулся назад и, увидев меня, позвал. И я ответил ему.

І я сказаў: вось я. Ён сказаў мне: хто ты? І я сказаў яму: я — Амалікіцянін.

Саул спросил: "Кто ты?"И я сказал ему, что я — амаликитянин.

Тады ён сказаў мне: падыдзі да мяне і забі мяне, бо скруха сьмяротная агарнула мяне, душа мая ўсё яшчэ ўва мне.

Тогда Саул сказал мне: "Подойди и убей меня! Я в смертельных муках, но всё ещё жив".

І я падышоў да яго і забіў яго, бо ведаў, што ён ня будзе жывы пасьля свайго падзеньня; і ўзяў я вянок, які быў на галаве ў яго, і запясьце, якое было на руцэ ў яго, і прынёс іх гаспадару майму сюды.

И я подошёл и убил его, ибо знал, что он тяжело ранен и не сможет выжить после своего падения. Затем я взял венец с его головы и браслет и принёс их сюда, мой господин".

Тады схапіў Давід вопратку сваю і падраў яе, таксама і ўсе людзі, якія былі зь ім,

Тогда Давид и все люди, бывшие с ним, разодрали на себе одежды, чтобы выразить свою печаль.

і галасілі і плакалі, і пасьціліся да вечара за Саўла і за сына ягонага Ёнатана, і за народ Гасподні і за дом Ізраілеў, што загінулі яны ад меча.

Они рыдали, плакали и постились до захода солнца о Сауле и о сыне его Ионафане, о народе Господнем и об Израиле, ибо пали они от меча.

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: адкуль ты? і сказаў той: я — сын прыхадня Амалікіцяніна.

Затем Давид сказал юноше, который рассказал ему о смерти Саула:"Откуда ты?"Юноша ответил: "Я — сын пришельца, амаликитянин".

Тады Давід сказаў яму: як не пабаяўся ты падняць руку, каб забіць памазанца Гасподняга?

Тогда Давид сказал ему:"Как не побоялся ты поднять руку, чтобы убить помазанника Господа?"

І паклікаў Давід аднаго хлопчыка і сказаў яму: падыдзі, забі яго. І той забіў яго, і ён памёр.

Затем Давид призвал одного из молодых слуг и велел ему убить амаликитянина,

І сказаў яму Давід: кроў твая на галаве тваёй, бо твае вусны сьведчылі на цябе, калі ты казаў: я забіў памазанца Гасподняга.

и тот убил его. И сказал Давид амаликитянину:"Ты сам виноват в своей смерти. Ты сказал, что убил помазанника Господа, так что твои собственные слова доказывают твою вину".

І аплакаў Давід Саўла і сына ягонага Ёнатана гэтаю плачнаю песьняю

Давид пел печальную песнь о Сауле и сыне его Ионафане.

і загадаў навучыць сыноў Юдавых луку, як напісана ў кнізе праведнага, і сказаў:

Он велел своим людям научить народ Иудеи этой песне, которая называется "Поклон". Она записана в книге праведного.

краса твая, о Ізраіле, разьбітая на вышынях тваіх! як загінулі моцныя!

"Краса твоя, Израиль, повержена на высотах твоих! О, как пали эти герои!

Не расказвайце ў Гэце, не абвяшчайце на вуліцах Аскалона, каб ня радаваліся дочкі Філістымлянаў, каб не весяліліся дочкі неабрэзаных.

Не рассказывайте об этом в Гефе, не объявляйте на улицах Аскалона. Чтоб не радовались дочери филистимлян. Чтоб не торжествовали дочери необрезанных.

Горы Гэлвуйскія! ні раса, ні дождж на вас, хай ня будзе на вас палёў з пладамі, бо там павалены шчыт моцных, шчыт Саўла, як бы ня быў ён памазаны алеем.

О, горы Гелвуйские! Пусть не падает на вас ни роса, ни дождь. И не будет полей, приносящих урожай. Ибо щит героев заржавел там, Не был помазан елеем щит Саула.

Бяз крыві параненых, бяз тлушчу моцных лук Ёнатана не вяртаўся назад, і меч Саўлаў не вяртаўся марна.

Из крови раненых и тука сильных Не возвращался назад лук Ионафана. Пустым не возвращался и Саула меч.

Саўл і Ёнатан, любасныя і згодныя ў жыцьці сваім, не разлучыліся і ў сьмерці сваёй; імклівейшыя за арлоў, дужэйшыя за львоў яны былі.

Саул и Ионафан — в жизни своей они друг друга любили и в согласии были. И даже смерть не разлучила их! Быстрее орлов, сильнее львов они были.

Дочкі Ізраільскія! плачце па Саўле, які апранаў вас у пурпуру з акрасамі і здабываў на вопратку вашую залатыя аздобы.

О, дочери Израиля, плачьте о Сауле! Который одевал вас в пурпурные одежды и золотом одежду вашу украшал.

Як загінулі моцныя ў бітве! Забіты Ёнатан на вышынях тваіх.

Как пали сильные в битве! Ионафан лежит убитый на высотах Гелвуйских.

Смуткую па табе, браце мой Ёнатане; ты быў вельмі дарагі мне; любоў твая была мне вышэйшая за любоў жаночую.

Скорблю я о тебе, брат мой Ионафан! Ты очень дорог был мне. Любовь твоя была превыше для меня, чем женщины любовь.

Як загінулі моцныя, загінула зброя баявая!

Как пали сильные! Оружие войны погибло!"

« 31 глава 2 глава »