1 царстваў 1 глава

Першая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Cовременный перевод WBTC

 
 

Быў адзін чалавек з Раматаім-Цофіма, з гары Яфрэмавай, імя яго Элкана, сын Ерахама, сына Ілія, сына Тоху, сына Цуфа, — Эфрацянін;
 
Жил один человек по имени Елкана, из Рамафаим-Цофима на горе Ефремовой. Елкана был из семьи Цуфа. Елкана был сыном Иерохима. Иерохим был сыном Илии. Илия был сыном Тоху. А Тоху был сыном Цуфа Ефрафянина.

у яго былі дзьве жонкі: імя адной Ганна, а імя другой Фэнана; у Фэнаны былі дзеці, а ў Ганны ня было дзяцей.
 
У Елкана было две жены. Одну звали Анна, а другую — Феннана. У Феннаны были дети, а у Анны детей не было.

І хадзіў гэты чалавек з горада свайго ў адпаведныя дні пакланяцца і прыносіць ахвяру Госпаду Саваофу ў Сілом; і там былі два сыны ягоныя, Офні і Фэнэес, сьвятарамі Госпада.
 
Каждый год Елкана уходил из своего города в Силом поклоняться и приносить жертву Господу Всемогущему. В Силоме священниками Господа были Офни и Финеес. Они были сыновьями Илия.

У той дзень, калі Элкана прыносіў ахвяру, даваў Фэнане, жонцы сваёй, і ўсім сынам яе і дочкам яе долі;
 
Каждый раз, когда Елкана приносил жертву, он давал часть еды своей жене Феннане и её детям.

а Ганьне даваў долю адмысловую, бо кахаў Ганну, хоць Гасподзь замкнуў улоньне яе.
 
Анне же Елкана всегда давал вдвое больше, ибо любил Анну, несмотря на то, что Господь не дал ей детей.

Суперніца яе моцна засмучала яе, падбіваючы яе да нараканьняў на тое, што Гасподзь замкнуў улоньне яе.
 
Феннана всегда очень огорчала Анну из-за того, что та не могла иметь детей.

Так бывала кожны год, калі хадзіла яна ў дом Гасподні: тая засмучала яе, а гэтая плакала і ня ела.
 
Так бывало каждый год. Каждый раз, когда их семья ходила в дом Господень в Силом, Феннана огорчала Анну. Однажды, когда Елкана совершал жертвоприношение, Анна опечалилась и заплакала. Она ничего не ела,

І сказаў ёй Элкана, муж яе: Ганна! Чаго ты плачаш і чаму не ясі, і, чаго смуткуе сэрца тваё? ці ж ня лепшы я табе за дзесяць сыноў?
 
и муж её, Елкана, сказал ей: "Анна, почему ты плачешь и почему не ешь? О чём скорбит твоя душа? У тебя есть муж, разве я не лучше для тебя десяти сыновей?"

І ўстала Ганна пасьля таго, як яны елі і пілі ў Сіломе. А Ілій сьвятар сядзеў тады на сядзеньні каля ўваходу ў храм Гасподні.
 
После того, как они поели и попили, Анна тихо встала и вышла помолиться Господу. Илий же, священник, сидел у входа в храм Господа.

І была яна ў скрусе душы, і малілася Госпаду, і горка плакала,
 
Анна была очень опечалена и горько плакала, молясь Господу.

і дала абяцаньне, кажучы: Госпадзе Саваоф! Калі Ты ўважыш скрусе рабы Тваёй і спамянеш пра мяне, і не забудзеш рабы Тваёй і дасі рабе Тваёй дзіця мужчынскага полу, дык я аддам яго Госпаду на ўсе дні жыцьця яго, і брытва не кране галавы ягонай.
 
И дала она обет Богу, говоря: "Господи Всемогущий, посмотри на скорбь мою. Вспомни обо мне! Не забудь меня. Если Ты дашь мне сына, я отдам его Тебе. Он будет назореем и не станет пить ни вина, ни крепких напитков, и никто не острижёт его волос".

Тым часам як яна доўга малілася прад Госпадам, Ілій глядзеў на вусны яе;
 
Анна долго молилась Господу, а Илий всё это время следил за её губами.

і як Ганна гаварыла ў сэрцы сваім, а вусны яе толькі варушыліся, і ня было чуваць голасу яе, дык Ілій прыняў яе за п’яную.
 
Но Анна молилась в сердце своём, поэтому губы её шевелились, а голоса слышно не было, и Илий подумал, что Анна пьяна.

І сказаў ёй Ілій: дакуль ты будзеш п’яная? працьверазіся зь віна твайго.
 
Он сказал ей: "Ты слишком много пила! Пора оставить вино".

І адказвала Ганна і сказала: не, спадару мой; я — жонка, што засмучаецца духам, віна і сікеру я ня піла; а выліваю душу маю прад Госпадам;
 
Анна сказала: "Нет, господин мой, я не пила ни вина, ни пива. Я глубоко скорблю и изливаю душу свою перед Господом.

ня лічы рабы тваёй нягоднаю жанчынаю, бо ад вялікай журбы маёй і ад скрухі маёй я гаварыла дагэтуль.
 
Не считай меня плохой женщиной. Я молилась так долго от великой печали и скорби моей".

І адказваў Ілій і сказаў: ідзі зь мірам, і Бог Ізраілеў спраўдзіць просьбу тваю, чаго ты прасіла ў Яго.
 
Илий ответил: "Иди с миром. Пусть Бог Израилев даст тебе то, о чём ты просила Его".

А яна сказала: хай жа знойдзе раба твая літасьць у вачах тваіх! І пайшла яна ў дарогу сваю, і ела, і аблічча яе ня было ўжо журботнае, як раней.
 
Анна сказала: "Да найду я милость в глазах твоих!" Затем она ушла, поела немного и не была уже такой печальной, как прежде.

І ўсталі яны раніцай, і пакланіліся прад Госпадам, і вярнуліся, і прыйшлі ў дом свой у Раму. І паклікаў Элкана Ганну, жонку сваю, і спамянуў пра яе Гасподзь.
 
На следующее утро семья Елкана встала рано. Они поклонились перед Господом и вернулись домой в Раму. Елкана спал со своей женой Анной, и Господь вспомнил о ней.

Празь некаторы час зачала Ганна і нарадзіла сына і дала яму імя Самуіл, бо, «у Госпада я выпрасіла яго».
 
Через некоторое время Анна забеременела и, когда пришло время, родила сына и назвала его Самуилом. Она сказала: "Я назвала его так потому, что просила его у Господа".

І пайшоў муж яе Элкана і ўся сям’я ягоная прынесьці гадавую ахвяру Госпаду і абяцаньні свае.
 
В тот год Елкана пошёл в Силом принести жертву и сдержать обеты, данные Богу. Он взял с собой всю свою семью.

А Ганна не пайшла, сказаўшы мужу свайму: калі дзіця будзе аднята ад грудзей і падрасьце, тады я завяду яго, і ён зьявіцца прад Госпадам і застанецца там назаўсёды.
 
Но Анна не пошла. Она сказала Елкане: "Когда я отниму мальчика от груди, и он подрастёт и станет есть твёрдую пищу, я отведу его в Силом и отдам его Господу. Он станет назореем и останется там навсегда".

І сказаў ёй Элкана, муж яе: рабі, што табе заўгодна; заставайся, пакуль ня выкарміш яго грудзьмі; толькі хай спраўдзіць Гасподзь слова, якое выйшла з вуснаў тваіх. І засталася жонка ягоная і карміла грудзямі сына свайго, пакуль ня выкарміла.
 
Елкана, муж её, сказал: "Делай, как хочешь. Оставайся дома, пока мальчик не подрастёт и не станет есть твёрдую пищу. И пусть Господь утвердит слова твои". Анна осталась дома и нянчила своего сына, пока не вскормила его.

А калі выкарміла яго, пайшла зь ім у Сілом, узяўшы тры цяляці і адну эфу мукі і мех віна, і прыйшла ў дом Госпада ў Сіломе; а хлопчык быў яшчэ дзіця.
 
Когда мальчик подрос и стал есть твёрдую пищу, Анна повела его в дом Господа в Силом. Она взяла с собой трёхлетнего тельца, одну ефу муки и бутыль вина.

І закалолі цяля; і прывялі хлопчыка да Ілія,
 
Они предстали перед Господом. Елкана заколол тельца и принёс жертву Господу, как делал обычно. И тогда Анна отдала мальчика Илию.

і сказала: о, спадару мой! хай жыве душа твая, спадару мой! я — тая самая жанчына, якая тут пры табе стаяла і малілася Госпаду;
 
Она сказала: "Прости меня, господин мой. Я — та самая женщина, которая здесь при тебе стояла и молилась Господу. Поверь мне,

за гэтае дзіця малілася я, і спраўдзіў мне Гасподзь просьбу маю, чаго я прасіла ў Яго;
 
я молилась об этом ребёнке, и Господь исполнил мою просьбу. Он дал мне это дитя.

і я аддаю яго Госпаду на ўсе дні жыцьця ягонага — служыць Госпаду. І пакланілася там Госпаду.
 
И теперь я отдаю его Господу, и он будет служить Ему всю свою жизнь". Анна оставила там мальчика, и он почтил Господа.

Примечания:

 
Пераклад Васіля Сёмухі
18 У друкаванай версіі: «ў няволю», замест «ў дарогу».
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.