2 да Карынцян 1 глава

Другі ліст сьв. Паўлы апостала да Карынцян
Пераклад Яна Станкевіча → Толкования Августина

Пераклад Яна Станкевіча

1 Паўла, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, а Цімох брат, царкве Божай, што ў Карынце, з усімі сьвятымі, што ў вусёй Ахаі:
2 ласка вам а супакой ад Бога Айца а Спадара Ісуса Хрыста.
3 Дабраславёны Бог а Ацец Спадара нашага Ісуса Хрыста, Ацец міласэрдзя і Бог усялякага пацяшэньня,
4 Каторы цеша нас у кажнай атузе нашай, каб і мы маглі цешыць тых, што былі б у якой-лень атузе, тым пацяшэньням, каторым Бог цеша нас самых!
5 Бо як збыткуюць у нас цярпеньні Хрыстовы, так пераз Хрыста збыткуюць таксама пацяшэньні нашы.
6 Калі мы ў ватузе, дык дзеля вашага пацяшэньня а спасеньня, каторае дзеецца ператрываньням тых самых цярпеньняў, каторыя й мы церпім;
7 І надзея наша на вас пэўная. Калі ж цешымся, дык із вашага пацяшэньня а спасеньня, ведаючы, што як вы ўчасьнікі цярпеньня, так і пацяшэньня.
8 Бо мы ня зычым, каб вы ня ведалі, браты, праз атугу, каторая сталася нам ув Азі, што мы ацяжараны былі звыш меры а сілы, ажно былі ў безнадзеяньню ўзглядам жыцьця.
9 Але самы ў сабе мелі рассудак сьмерці, каб не спадзявацца на самых сябе, але на Бога, Каторы ўскрышае мертвых,
10 Каторы выбавіў нас ад так блізкое сьмерці і выбаўляе, і на Каторага спадзяемся, што й яшчэ выбаве.
11 І вы супрацаваць будзеце малітвамі за нас, каб за дары нам, за прычынаю шмат каго, дзякаваньне было за нас.
12 Бо пахвала нашая гэта, сьветчаньне сумленьня нашага, што ў прасьціні а шчырасьці перад Богам. ня ў мудрасьці цялеснай, але ў ласцы Божай, мы паступалі на сьвеце, асабліва ж із вамі.
13 Бо мы ня пішам вам нічога іншага, але што вы чытаеце й разумееце, і спадзяюся, што будзеце разумець аж да канца;
14 Бо вы часткава й даведаліся ўжо, што мы будзем вашай пахвалаю, аднолькава й вы нашай, у дзень Спадара нашага Ісуса.
15 гэтай пэўнасьцю я маніўся прыйсьці да вас уперад, каб вы ўдругава ласку мелі,
16 І пераз вас прайсьці да Макядоні, з Макядоні ж ізноў прыйсьці да вас, а вы праводзілі б мяне да Юдэі.
17 Ці ўлегцы я зрабіў, маючы такі замер? Ці што я замяраю, подле цела замяраю, так што ў мяне «Але, але» і «Не, не»?
18 Вось жа, верны Бог, што слова наша да вас ня ёсьць «Але» й «Не».
19 Бо Сын Божы, Ісус Хрыстос, абяшчаны памеж вас намі, імною а Сіланом а Цімохам, ня быў «Але» й «Не»; але ў Ім было «Але»,
20 Бо ўсі абяцаньні Божыя ў Ім «Але» і ў Ім «Амін», — на славу Божую пераз нас.
21 А тый, што зацьвярджае нас із вамі ў Хрысту і памазаў нас, ё Бог,
22 Каторы таксама запячатаваў нас і даў задатку Духа ў сэрцы нашы.
23 Бо гукаю Бога за сьветку на душу сваю, што, шчаджаючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў да Карынту,
24 Не затым, быццам мы бярэм уладу над вераю вашаю; але мы супрацаўні радасьці вашае: бо вераю вы стаіце.

Толкования Августина

Стих 12

Лучший отзыв сделан о Катоне1. О нем Саллюстий говорит: «Чем менее он искал славы, тем более она следовала за ним»2. Слава, которой они страстно желали, представляет собой суждение людей, хорошо думающих о людях. Поэтому лучше та добродетель, которая не удовлетворяется судом человеческим, а только судом своей собственной совести. Соответственно этому апостол говорит: Ибо похвала наша сия есть свидетельство совести нашей. И в другом месте: Каждый да испытывает свое дело, и тогда будет иметь похвалу только в себе, а не в другом (4 Каждый да испытывает свое дело, и тогда будет иметь похвалу только в себе, а не в другом, Гал 6:4). Итак, не добродетель должна гнаться за славой, честью и властью, которых они желали для себя и которых добрые люди старались достигнуть добрыми искусствами, а напротив — они должны гнаться за добродетелью. Единственно истинная добродетель есть та, которая стремится к той цели, в которой заключается благо человека, не имеющее в сравнении с собой ничего лучшего. Поэтому и почестей, которых Катон просил, он не должен был просить, а их само общество должно было дать ему за его добродетель, без его просьбы.

Примечания

  • 1 — Катон Младший (95−46 до н.э.) — римский аристократ и политический деятель.
  • 2 — См. Саллюстий, О заговоре Катилипы 54.

Источник: О граде Божием 5.12, CCSL 47:145

Стих 19

Когда же мы исповедуемся в том, что солгали, мы говорим правду, поскольку говорим то, что знаем; а мы знаем, что солгали. Но Слово, Которое есть Бог и Которое сильнее нас, такого не может... Не о себе Он говорит, но об Отце, от Которого все, что Он говорит, ибо Отец говорит особым образом. Великая сила этого Слова в том, что Оно не может лгать, потому что в Нем не могут быть да и нет ничем, кроме да, да; нет, нет. Что не является истинным, даже не может быть названо словом.

Источник: О Троице 15.15, CCSL 50А:498.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.