Да Жыдоў 1 глава

¹ Бог, што шмат разоў і ўсялякімі спосабамі гукаў здаўна айцом прарокамі,

² Апошнімі гэтымі днямі Сынам, Каторага ўстанавіў спадкаемцам усяго, пераз Каторага запраўды й вякі ўчыніў,

³ Каторы, будучы зьзяньням славы Ягонае і дакладным выразам істасьці Ягонае і дзержачы ўсе словам магутнасьці Свае, учыніў Сабою ачышчэньне грахоў, сеў па правіцы Вялікасьці на вышынях,

⁴ Стаўшы толькі пераходзячым ангілаў, колькі вышшае за іх спала Яму імя.

⁵ Бо катораму з ангілаў сказаў калі: «Ты Сын Мой, гэтага дня Я нарадзіў Цябе»? і ўзноў: «Я буду Яму Айцом, а Ён будзе Імне Сынам»?

⁶ І, як узноў уводзе Першароднага на зямлю, кажа: «І няхай паклоняцца Яму ўсі ангілы Божыя».

⁷ А ўзглядам ангілаў кажа: «Каторы чыне ангілаў Сваіх духамі і слугачых Сваіх палаючым агнём».

⁸ Але ўзглядам Сына: «Пасад Твой, Божа, на векі вякоў, і ськіпэтра справядлівасьці ё ськіпэтра гаспадарства Твайго.

⁹ Ты ўлюбіў справядлівасьць і зьненавідзіў бяспраўе; затым памазаў Цябе, Божа, Бог Твой алеям весялосьці над сяброў Тваіх».

¹⁰ І: «На пачатку Ты, Спадару, заклаў зямлю, і работа рук Тваіх нябёсы.

¹¹ Яны загінуць, але Ты застаешся; і ўсі, як адзецьце, застарэюць,

¹² І, як ахілім, скруціш іх, і, як адзецьце, зьменяцца; але Ты тый самы, і гады Твае ня скончацца».

¹³ А ўзглядам каторага з ангілаў сказаў калі: «Сядзі паправе Мяне, пакуль пакладу непрыяцеляў Тваіх казулькаю пад ногі Твае»?

¹⁴ Ці ня ўсі яны паслугуючыя духі, пасыланыя на паслугу тым, каторым спадзець спасеньне?

Стих 1

И в самом деле, издревле жертвопри­ношения народа Божия многократно и многообразно предзнаменовали при­ход сего одного. Ибо Сам Христос есть агнец по невинности Своей чистой (несмешанной) души, и козел в подо­бии плоти греховной (3 Как закон, ослабленный плотию, был бессилен, то Бог послал Сына Своего в подобии плоти греховной в жертву за грех и осудил грех во плоти, Рим 8:3). И что бы только иное и каким бы образом в жертвоприношениях Ветхого Заве­та ни предсказывалось, предсказано в этом единственном отношении, рас­крытом в Новом Завете.

Источник: Августин Иппонский. Проповеди 228В.2

Стих 2

Всякая тварь [существует] не до века, а от века. Ибо от неё уже произошли века, а не она от века, так как начало её было и началом веков; до века же [существовал] один Единородный, которым и века сотворены. Посему от лица Премудрости говорится: прежде век основа Мя (23 от века я помазана, от начала, прежде бытия земли. Притч 8:23), так что в Ней сотворил все Тот, о Ком сказано: вся премудростию сотворил еси (24 Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих. Пс 103:24).

Источник: О книге Бытия буквально, 5.19