Прыказяў Салямонавае 1 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

 
 

Прыказі Салямона Давідзёнка, караля Ізраельскага,
 

Каб пазнаць мудрасьць а навуку, цяміць словы розуму,
 

Каб дзяржаць навуку добрага розуму, справядлівасьці, суду а пасьцівасьці,
 

Даць простым кемнасьць, маладзёну — веданьне а разважнасьць;
 

Мудры пачуе й павялічыцца веданьне ягонае, і разумны асягае ўменьне,
 

Каб уцяміць прыказь а атумекі, словы мудрыцоў а загадкі іхныя.
 

Боязьнь СПАДАРОВА — пачатак веданьня. Мудрасьцяй а навукаю дурныя грэбуюць.
 

Сыну мой! слухай навукі айца свайго і не пакідай навучаньня маці свае;
 

Бо яны — вянок зычлівасьці на галаву тваю і прыборы на шыю тваю.
 

Сыну мой! калі грэшнікі надзяць цябе, не гадзіся.
 

Калі яны скажуць: «Хадзі з намі, будзем цікаваць на кроў, зробім засадку бяз прычыны на нявіннага;
 

Праглыніма іх жывых, як шэоль, і цэлых, як тых, што зыходзяць да долу;
 

Усялякую дарагую маемасьць знойдзем, напоўнім дамы нашы глабаньням;
 

Кінь жэрабя свае сярод нас, майма ўсі адзін капшук».
 

Сыну мой, не хадзі ў дарогу зь імі, узьдзерж нагу сваю ад сьцежкі іхнае;
 

Бо ногі іхныя бягуць да благога і барзьдзяць разьліваць кроў.
 

Дарма расьцягаюць сеці на аччу якое-колечы птушкі;
 

А яны цікуюць на сваю собскую кроў, робяць засаду на душы свае.
 

Гэткія сьцежкі кажнага прагавітага на чужую маемасьць: яна адбірае жыцьцё тым, хто адбярэць яе.
 

Мудрасьць вонках голасна гукае, на вуліцах узьнімае голас свой,
 

На шумлівых ростанях гукае яна, у варотах месцкіх брамаў гукае яна словы свае:
 

«Пакуль, простыя, будзеце любіць прасьціню? пакуль, скалазубы, будзеце любаваць насьміханьне свае і, дурныя, ненавідзіць веду?
 

Зьвярніцеся да казьнераньня майго; гля, я выльлю дух свой на вас, выяўлю словы свае вам;
 

Бо я гукала, і вы адмовіліся, выцягнула руку сваю, і ня было зважаючага;
 

І пагрэбавалі ўсімі радамі маімі, і не хацелі казьнераньняў маіх;
 

Дык і я буду сьміяцца з вашага няшчасьця, і буду насьміхацца, як нойдзе на вас спалох ваш.
 

Як прыйдзе, як разбурэньне, спалох ваш, і прылучыцца няшчасьце ваша, як віхор, як прыйдзе на вас гарота а безнадзееньне;
 

Тады будуць гукаць мяне, але я не адкажу; золкам будуць шукаць мяне, але ня знойдуць мяне;
 

Бо ненавідзілі веду й страху СПАДАРОВАГА не абралі,
 

Не хацелі мае рады, пагрэбавалі ўсім казьнераньням маім.
 

За тое будуць есьці з пладоў дарогі свае і насыцяцца радамі сваімі;
 

Бо адварачаньне простых заб’ець іх, нядбайнасьць дурных загубіць іх.
 

Але слухаючы мяне будзе жыць бясьпечна й будзе супакойны, бяз страху ліха».
 



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.