Песьня над песьнямі 1 глава

Кніга Песні над Песьнямі Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Песьня над песьнямі Салямонава. О, калі б ён цалаваў мяне цалаваньням вуснаў сваіх! бо любосьць твая лепшая за віно;

Да лобжет мя от лобзаний уст своих: яко блага сосца твоя паче вина,

Масьці твае прыемныя нюхаць, імя твае — вылітая масьць; за тое дзявушчыя любяць цябе.

и воня мира твоего паче всех аромат. Миро излияное имя твое: сего ради отроковицы возлюбиша тя.

Цягні мяне за сабою, пабяжым; павёў мяне кароль да пакояў сваіх; мы радавацца а цешыцца зь цябе будзем; успамінаем любосьць тваю болей як віно; пасьцівыя любяць цябе.

Привлекоша тя: вслед тебе в воню мира твоего течем. Введе мя царь в ложницу свою: возрадуемся и возвеселимся о тебе, возлюбим сосца твоя паче вина: правость возлюби тя.

Чарнявая я, але харошая, дачкі ерузалімскія! як буданы кідарскія, як заслоны Салямонавы.

Черна есмь аз и добра, дщери Иерусалимския, якоже селения кидарска, якоже завесы соломони.

Не глядзіце на мяне, што я чарнявая, што загарэла ад сонца: сынове маці мае ўгневаліся на мяне, пастанавілі сьцерагчы вінішчы, свайго ж вінішча я не ўсьцерагла.

Не зрите мене, яко аз есмь очернена, яко опали мя солнце: сынове матере моея сваряхуся о мне, положиша мя стража в виноградех: винограда моего не сохраних.

Скажы імне, любовы душою маёй: ідзе ты пасьвішся? ідзе супачываеш паўднём? чаму імне быці як аднэй, што круціцца памеж стадаў таварышаў тваіх?

Возвести ми, егоже возлюби душа моя, где пасеши? где почиваеши в полудне? да не когда буду яко облагающаяся над стады другов твоих.

Калі ня ведама тэ, найпазарнейшая із жанок, то йдзі сабе па сьлядох авец і пасьві казяняты свае ля сялібаў пастускіх.

Аще не увеси самую тебе, добрая в женах, изыди ты в пятах паств и паси козлища твоя у кущей пастырских.

Да жаробанькі свае ў цялежках фараонавых я прыраўнаў цябе, о прыяцелка мая!

Конем моим в колесницех фараоновых уподобих тя, ближняя моя.

Якія харошыя шчокі твае ў прыборах, шыя твая ў кралях.

Что украшены ланиты твоя яко горлицы, выя твоя яко монисты?

Прыборы залатыя мы зробім табе із срэбнымі бодкамі.

подобия злата сотворим ти с пестротами сребра.

Пакуль кароль узьлягае, нард мой выдаець пах свой.

Дондеже (будет) царь на восклонении своем, нард мой даде воню свою.

Пучок міровы любовы мой у мяне, меж пелькаў маіх супачывае.

Вязание стакти брат мой мне, посреде сосцу моею водворится:

Гранка кіпра любовы мой у мяне, у вінішчах Енґедзкіх.

грезн кипров брат мой мне в виноградех енгаддовых.

О, ты пазорная, прыяцелка мая, о, ты пазорная! вочы твае галубіныя.

Се, еси добра, искренняя моя, се, еси добра: очи твои голубине.

О, ты пазорны, любовы мой, і прыемны! і пасьцеля наша — зяленіва;

Се, еси добр, брат мой, и еще красен: одр наш со осенением,

Балькі дамоў нашых — кедры, шалёўкі нашы — кіпрысы.

преклади дому нашего кедровии, дски нашя кипарисныя.

« 12 глава 2 глава »