Гавакука 1 глава

Кніга прарокі Гавакука
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Цяжар, каторы відзеў Гавакук прарока.

Видение, еже виде аввакум пророк.

Пакуль, СПАДАРУ, буду я галасіць, і Ты ня будзеш слухаць, загукаю да Цябе праз ўсілства, і Ты не вывальняеш?

Доколе, Господи, воззову, и не услышиши? возопию к тебе обидимь, и не избавиши?

Чаму даеш імне бачыць бяспраўе і на гароту глядзець? бо глабаньне а ўсілства перад імною; і ўзьнімаецца вада а сьпярэчка.

Вскую мне показал еси труды и болезни, смотрити страсть и нечестие? противу мне бысть суд, и судия вземлет.

Ад гэтага перастаець дзеяць Права, і суд не перамагае; бо нягодныя абступілі справядлівага, дык суд выходзе скрыўленым.

Сего ради разорися закон, и не производится в совершение суд: яко нечестивый преобидит праведнаго, сего ради изыдет суд развращен.

«Гляньце на народы й прыгледзьцеся, і зумейцеся дзівуючыся; бо спраўлю справу за дзён вашых, што не паверыце, як раскажуць вам.

Видите, презорливии, и смотрите, и чудитеся чудесем и изчезните: понеже дело аз делаю во днех ваших, емуже не имате веровати, аще кто исповесть вам.

Бо, гля, Я ўзьніму Хальдэяў, народ гаркі а борзды, што пройдзе па ўсёй шырыні зямлі, каб апанаваць селішчы не свае.

Зане, се, аз возставляю халдеи, язык горький и борзый, ходящий по широтам земли, еже наследити селения не своя:

Страшныя а жахлівыя яны; суд іхны а годнасьць іхная выйдзе ад іх самых.

страшен и явлен есть, от него суд его будет, и взятие его от него изыдет:

І быстрэйшыя за леопарды коні іхныя і айстрэйшыя за вячэрныя ваўкі; і шырака расьцягнуцца коньнікі іхныя, і коньнікі прыйдуць здалеку, палятуць, як арол, што барзьдзіць есьці.

и изскочат паче рысей кони его и быстрее волков аравийских, и поедут конницы его и устремятся издалеча и полетят аки орел готов на ядь.

Усі дзеля ўсілства прыйдуць; кірунак відаў іхных — на ўсход; і зьбіраюць, як пясок, палоненікаў.

Скончание на нечестивыя приидет, сопротивляющыяся лицам их противу, и соберет яко песок пленники.

І з каралёў яны сьмяюцца, і князі будуць насьмехам ім; з кажнага моцнага гораду будуць сьміяцца, бо насыпяць вал і возьмуць яго.

И той над царьми посмеется, и мучителие играние его, и той над всякою тверделию поругается, и обложит вал, и возобладает ею.

Тады адменіцца дух ягоны, і загардзее, і ізгрэша думаючы, што Сіла ягоная ад бога ягонага».

Тогда пременит дух и прейдет и помолится: сия крепость Богу моему.

Ці ня Ты спрадвеку, СПАДАРУ, Божа мой? Сьвяты мой? мы не памрэм; СПАДАРУ, Ты прызначыў іх на суд; Моцны! Ты ўмацаваў іх дзеля паправы.

Неси ли ты искони, Господи Боже, святый мой? и не умрем. Господи, на суд учинил еси его, и созда мя обличати наказание его.

Чыстыя вочы Твае, каб бачыць ліха, і глядзець на гароту ня можаш; чаму глядзіш Ты на тых, што дзеюць ізрадліва, маўчыш, як нягодныя глытаюць справядліўшых за іх,

Чисто око еже не видети зла и взирати на труды болезненныя: вскую призираеши на презорливыя? премолчаваеши, егда пожирает нечестивый праведнаго?

І чыніш людзёў, як рыбу ў мору, як паўзуны, што няма дзяржаўцы над імі?

и сотвориши человеки яко рыбы морския и яко гады не имущыя старейшины.

Выцягнуць усіх іх вудою, загартаюць іх у сець сваю і забіраюць іх у трыгубіцу сваю; з гэтага цешацца а веселяцца.

Скончание удою восхити и привлече его мрежею и собра его сетьми своими: сего ради возвеселится и возрадуется сердце его:

За тое абракаюць сеці сваёй і кадзяць трыгубіцы сваёй, бо ад іх сытая дзель іхная і сытая ежа іхная.

сего ради пожрет мрежи своей и покадит сеть свою, яко теми разблажи часть свою и пищи своя избранныя:

Ці дзеля таго спаражняюць сець сваю і кажнага часу забіваць народы не жалеюць?

сего ради прострет мрежу свою и присно избивати языков не пощадит.

« 3 глава 2 глава »