2 Летапісу 1 глава

Другая кніга Летапісу
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

І ўмацаваўся Салямон Давідзёнак на каралеўстве сваім; і СПАДАР, Бог ягоны, быў ізь ім, і надта яго ўзьвялічыў.

И҆ ѹ҆крѣпи́сѧ соломѡ́нъ сы́нъ даві́довъ на ца́рствѣ свое́мъ, и҆ гд҇ь бг҃ъ є҆гѡ̀ (бѣ̀) съ ни́мъ и҆ возвели́чи є҆го̀ въ высотѹ̀.

І казаў Салямон усяму Ізраелю: вайводцам тысячаў а сотняў, і судзьдзям, і кажнаму начэльніку ў вусім Ізраелю, галавам айцоў.

И҆ речѐ соломѡ́нъ ко всемѹ̀ ї҆и҃лю, ты́сѧщникѡмъ и҆ со́тникѡмъ, и҆ сѹдїѧ́мъ и҆ всѣ҄мъ нача́лникѡмъ пред̾ ї҆и҃лемъ.

І прышлі Салямон а ўся грамада зь ім на ўзвышша, каторае ў Ґівеоне, бо там быў будан урочыстага збору СПАДАРОВАГА, каторы пастанавіў Масей, слуга СПАДАРОЎ, на пустыні.

И҆ и҆́де соломѡ́нъ и҆ всѐ мно́жество въ вы́шнїй гаваѡ́нъ, и҆дѣ́же бѣ̀ ски́нїѧ свидѣ́нїѧ бж҃їѧ, ю҆́же сотворѝ мѡѷсе́й ра́бъ бж҃їй въ пѹсты́ни.

Але скрыню Божую ўзьнёс Давід із Кіраф-Еарыму на месца, каторае Давід прыгатаваў ёй, бо ён быў разапнуўшы ёй будан у Ерузаліме.

Кївѡ́тъ же гд҇ень принесѐ даві́дъ ѿ гра́да карїаѳїарі́ма на мѣ́сто, є҆́же ѹ҆гото́ва є҆мѹ̀ даві́дъ, ѩ҆́кѡ водрѹзѝ є҆мѹ̀ ски́нїю во ї҆ер҇ли́мѣ.

А мядзяны аброчнік, што зрабіў Весалэль, сын Ура Гуранка, быў там перад вітальняю СПАДАРОВАЮ; і зварачаліся да яго Салямон а грамада.

И҆ ѻ҆лта́рь мѣ́дѧнъ, є҆го́же содѣ́ла веселеи́лъ сы́нъ ѹ҆рі́и сы́на ѡ҆́рова, тѹ̀ бѣ̀ пред̾ ски́нїею гд҇нею и҆ взыска̀ є҆го̀ соломѡ́нъ и҆ всѧ̀ цр҃ковь.

І ўзышоў Салямон там да мядзянага аброчніка СПАДАРОВАГА, наторы ў будане ўрочыстага збору, і аброк на ім тысяча ўсепаленьняў.

Вознесе́ же тѹ̀ соломѡ́нъ на ѻ҆лтарѝ мѣ́дѧнѣмъ пред̾ гд҇емъ, и҆́же въ ски́нїи свидѣ́нїѧ, и҆ принесѐ на не́мъ ты́сѧщѹ всесожже́нїй.

Тае ночы зьявіўся Бог Салямону і сказаў яму: «Прасі, што Імне даць табе».

Въ тѹ̀ но́щь ѩ҆ви́сѧ гд҇ь соломѡ́нѹ и҆ речѐ є҆мѹ̀: просѝ (что̀ хо́щеши) да да́мъ тебѣ̀.

І сказаў Салямон Богу: «Ты ўчыніў Давіду, айцу майму, вялікую ласку і ўстанавіў мяне караляваць замест яго.

Рече́ же соломѡ́нъ къ бг҃ѹ: ты̀ сотвори́лъ є҆сѝ съ даві́домъ ѻ҆тце́мъ мои́мъ мл҇рдїе вели́ко и҆ поста́вилъ мѧ̀ є҆сѝ царѧ̀ вмѣ́стѡ є҆гѡ̀:

Цяпер, СПАДАРУ Божа, хай здойсьніцца слова Твае Давіду, айцу майму, бо Ты ўстанавіў мяне за караля над людам вялікім, як пыл зямлі:

и҆ нн҃ѣ, гд҇и бж҃е, да и҆спо́лнитсѧ сло́во твоѐ къ даві́дѹ ѻ҆тцѹ̀ моемѹ̀, ты́ бо менѐ сотвори́лъ царѧ̀ над̾ людьмѝ мно́гими, ѩ҆́коже пра́хъ земны́й:

Дай імне цяпер мудрасьць а веданьне, каб я мог выходзіць і ўходзіць перад людам гэтым, бо хто можа судзіць гэты люд Твой такі вялікі?»

нн҃ѣ да́ждь мнѣ̀ премѹ́дрость и҆ ра́зѹмъ, да вни́дѹ и҆ и҆зы́дѹ пред̾ людьмѝ твои́ми си́ми, кто́ бо мо́жетъ сѹди́ти си́хъ люді́й твои́хъ мно́гихъ;

І сказаў Бог Салямону: «За тое, што было гэта ў сэрцу тваім, і ты не прасіў багацьця, меньня ані сьці, ані душы непрыяцеляў сваіх, ані прасіў даўгога жыцьця, але прасіў мудрасьці а веданьня самому сабе, каб ты мог судзіць люд Мой, над каторым Я ўстанавіў цябе за караля:

И҆ речѐ бг҃ъ къ соломѡ́нѹ: поне́же бы́сть сїѐ въ се́рдцы твое́мъ, и҆ не попроси́лъ є҆сѝ бога́тства и҆мѣ́нїй, нижѐ сла́вы, нижѐ дѹ́шъ проти́вѧщихсѧ тебѣ̀, и҆ дні́й мно́гихъ не проси́лъ є҆сѝ, но проси́лъ є҆сѝ себѣ̀ премѹ́дрости и҆ ра́зѹма, да сѹди́ти мо́жеши лю́ди моѧ҄, над̾ ни́миже поста́вихъ тѧ̀ царѧ̀,

Мудрасьць а веданьне даны табе, а багацьці а меньне а чэсьць Я дам табе такія, якіх ні водзін із каралёў ня меў перад табою і ня будзе мець ніякі просьле цябе».

премѹ́дрость и҆ ра́зѹмъ даю̀ тебѣ̀, бога́тство же и҆ и҆мѣ҄нїѧ и҆ сла́вѹ да́мъ тебѣ̀, ѩ҆́кѡ не бы́сть въ царе́хъ преждебы́вшихъ тебє̀ подо́бенъ тебѣ̀, и҆ по тебѣ̀ та́кожде не бѹ́детъ.

І зьвярнуўся Салямон з узвышша, каторае ў Ґівеоне, да Ерузаліму, да будану збору, і гаспадарстваваў у Ізраелю.

Прїи́де же соломѡ́нъ ѿ вы́шнѧгѡ гаваѡ́на во ї҆ер҇ли́мъ пред̾ ски́нїю свидѣ́нїѧ и҆ ца́рствова над̾ ї҆и҃лемъ.

І назьбіраў Салямон цялежак і коньнікаў: і меў ён тысяча чатырыста цялежак і двананцаць тысячаў коньнікаў, каторых ён разьмясьціў па цялежкавых местах і пры каралю ў Ерузаліме.

И҆ собра̀ соломѡ́нъ колесни҄цы и҆ ко́нники, и҆ бы́ша є҆мѹ̀ ты́сѧща и҆ четы́реста колесни́цъ и҆ двана́десѧть ты́сѧщъ кѡ́нникъ: и҆ ѡ҆ста́ви и҆̀хъ во градѣ́хъ колесни́чныхъ, лю́дїе же съ царе́мъ во ї҆ер҇ли́мѣ.

І даў кароль срэбра а золата ў Ерузаліме, як каменьня, а кедраў, подле множасьці, як сыкамораў, што ў даліне.

И҆ положѝ ца́рь сребро̀ и҆ зла́то во ї҆ер҇ли́мѣ ѩ҆́кѡ ка́менїе, ке́дры же во ї҆ѹде́и ѩ҆́кѡ черни́чїе, є҆́же на по́ли во мно́жествѣ.

І прыводзілі Салямону коні зь Ягіпту а з Куе, купцы каралеўскія з Куе куплялі подле цаны.

И҆схожде́нїе же ко́ней соломѡ́новыхъ и҆з̾ є҆гѵ́пта цѣно́ю кѹпцѡ́въ ца́рскихъ, и҆̀же хожда́хѹ и҆ кѹпова́хѹ.

І яны зыходзілі й прывозілі зь Ягіпту цялежкі за шасьцьсот сыкляў срэбра і каня за сто пяцьдзясят. І гэтак перазь іх рукі былі вывожаны ўсім каралём Гэціцкім і каралём Арамскім.

И҆ восхожда́хѹ и҆ привожда́хѹ и҆з̾ є҆гѵ́пта колесни́цѹ є҆ди́нѹ за ше́сть сѡ́тъ сре́брєникъ, и҆ конѧ̀ за сто̀ и҆ пѧтьдесѧ́тъ сре́брєникъ: та́кожде и҆ ѿ всѣ́хъ ца́рствъ хетте́йскихъ и҆ ѿ царе́й сѷрі́йскихъ рѹка́ма и҆́хъ привѡди́ма быва́хѹ.

« 29 глава 2 глава »