Да Эфэсян 1 глава

Ліст сьвятога Паўлы апостала да Эфэсян
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

Паўла, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, сьвятым а верным у Хрысту Ісусу, каторыя ў Ефесе:

Па́ѵелъ, посла́нникъ ї҆и҃съ хр҇то́въ во́лею бж҃їею, ст҃ы҄мъ сѹ́щымъ во є҆фе́сѣ и҆ вѣ́рнымъ ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ:

Ласка вам а супакой ад Бога, Айца нашага, і Спадара Ісуса Хрыста.

блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀.

Дабраславёны Бог і Айцец Спадара нашага Ісуса Хрыста, Каторы падабраславіў нас кажным духоўным дабраславенствам у нябёсах у Хрысту;

Блг҇ве́нъ бг҃ъ и҆ ѻ҆ц҃ъ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, блг҇ви́вый на́съ всѧ́цѣмъ блг҇ве́нїемъ дѹхо́внымъ въ нб҇ныхъ ѡ҆ хр҇тѣ̀,

Як Ён абраў нас у Ім перад закладзінамі сьвету, каб мы былі сьвятыя а бязгрэшныя перад Ім у міласьці,

ѩ҆́коже и҆збра̀ на́съ въ не́мъ пре́жде сложе́нїѧ мі́ра, бы́ти на́мъ ст҃ы҄мъ и҆ непорѡ́чнымъ пред̾ ни́мъ въ любвѝ,

Наканаваўшы ўсынавіць нас Сабе перазь Ісуса Хрыста, подле зычлівае волі Свае,

пре́жде наре́къ на́съ во ѹ҆сыновле́нїе ї҆и҃съ хр҇то́мъ въ него̀, по бл҃говоле́нїю хотѣ́нїѧ своегѡ̀,

На хвалу славы ласкі Свае, каторай Ён ласку ўчыніў нам у Ўмілаваным,

въ похвалѹ̀ сла́вы блгдти своеѧ̀, є҆́юже ѡ҆блгдтѝ на́съ ѡ҆ возлю́бленнѣмъ:

У Каторым мы маем адкупленьне крывёй Ягонай, дараваньне выступаў, подле багацьця ласкі Ягонае,

(За҄ 217.) ѡ҆ не́мже и҆́мамы и҆збавле́нїе кро́вїю є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆ставле́нїе прегрѣше́нїи, по бога́тствѹ блгдти є҆гѡ̀,

Каторай Ён забагаціў нас усёй мудрасьцяй а разуменьням,

ю҆́же преѹмно́жилъ є҆́сть въ на́съ во всѧ́цѣй премѹ́дрости и҆ ра́зѹмѣ,

Аб’явіўшы нам тайну волі Свае подле зычлівасьці Свае, каторую Ён замерыў у Самым Сабе,

сказа́въ на́мъ та́йнѹ во́ли своеѧ̀ по бл҃говоле́нїю своемѹ̀, є҆́же пре́жде положѝ въ не́мъ,

да загады паўнінёю часоў, каб усе нябёснае й земнае задзіночыць пад галавою Хрыстовай;

въ смотре́нїе и҆сполне́нїѧ време́нъ, возглави́ти всѧ́чєскаѧ ѡ҆ хр҇тѣ̀, ѩ҆̀же на нб҃сѣ́хъ и҆ ѩ҆̀же на землѝ въ не́мъ:

У Ім, у Каторым і спаў спадак нам, наканаваным подле замеру Таго, Каторы ўсе дзее подле рады волі Свае,

въ не́мже и҆ наслѣ҄дницы сотвори́хомсѧ, пре́жде нарече́ни бы́вше по прозрѣ́нїю бж҃їю всѧ҄ дѣ́йствѹющагѡ по совѣ́тѹ во́ли своеѧ̀,

Каб мы былі да хвалы славы Ягонае, мы, што перш спадзяваліся ў Хрысту;

ѩ҆́кѡ бы́ти на́мъ въ похвале́нїе сла́вы є҆гѡ̀, пре́жде ѹ҆пова́вшымъ во хр҇та̀:

І ў Каторым і вы, пачуўшы слова праўды, Дабравесьці спасеньня свайго, у Каторага таксама ўверыўшы, запячатаваны абяцаным Сьвятым Духам,

въ не́мже и҆ вы̀, слы́шавше сло́во и҆́стины, бл҃говѣствова́нїе сп҇нїѧ на́шегѡ, въ не́мже и҆ вѣ́ровавше зна́менастесѧ дх҃омъ ѡ҆бѣтова́нїѧ ст҃ы́мъ,

Каторы ё задатак спадку нашага на адкупленьне прыдбанае собскасьці да хвалы славы Ягонае.

и҆́же є҆́сть ѡ҆брѹче́нїе наслѣ́дїѧ на́шегѡ, во и҆збавле́нїе снабдѣ́нїѧ, въ похвалѹ̀ сла́вы є҆гѡ̀.

Затым і я, пачуўшы празь веру вашу ў Спадара Ісуса а празь міласьць да ўсіх сьвятых,

Сегѡ̀ ра́ди и҆ а҆́зъ слы́шавъ ва́шѹ вѣ́рѹ ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ и҆ любо́вь, ѩ҆́же ко всѣ҄мъ ст҃ы҄мъ,

Бязупынку дзякую за вас Богу, мянуючы вас у малітвах сваіх,

(За҄ 218.) не престаю̀ благодарѧ̀ ѡ҆ ва́съ, помина́нїе ѡ҆ ва́съ творѧ̀ въ моли́твахъ мои́хъ,

Каб Бог Спадара нашага Ісуса Хрыста, Ацец славы, даў нам духа мудрасьці а аб’яўленьня да супоўнага пазнаньня Яго,

да бг҃ъ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, ѻ҆ц҃ъ сла́вы, да́стъ ва́мъ дх҃а премѹ́дрости и҆ ѿкрове́нїѧ, въ позна́нїе є҆гѡ̀,

І асьвяціў сьвятлом вочы сэрца вашага, каб вы пазналі, што за надзея пагуканьня Ягонага, і што за багацьце славы спадку Ягонага ў сьвятых,

просвѣщє́нна ѻ҆чеса̀ се́рдца ва́шегѡ, ѩ҆́кѡ ѹ҆вѣ́дѣти ва́мъ, ко́е є҆́сть ѹ҆пова́нїе зва́нїѧ є҆гѡ̀, и҆ ко́е бога́тство сла́вы достоѧ́нїѧ є҆гѡ̀ во ст҃ы́хъ,

І што за нязьмерная вялікасьць сілы Ягонае ў нас, што верым подле дзеяньня магутнасьці сілы Ягонае,

и҆ ко́е преспѣ́ющее вели́чество си́лы є҆гѡ̀ въ на́съ вѣ́рѹющихъ по дѣ́йствѹ держа́вы крѣ́пости є҆гѡ̀,

Каторай Ён дзеяў у Хрысту, ускрысіўшы Яго зь мертвых і пасадзіўшы паправе Сябе на нябёсах,

ю҆́же содѣ́ѧ ѡ҆ хр҇тѣ̀, воскреси́въ є҆го̀ ѿ ме́ртвыхъ и҆ посади́въ ѡ҆деснѹ́ю себє̀ на нб҇ныхъ,

Над кажнае князства а ўладу а сілу а панаваньне а кажнае імя, менаванае ня толькі ў гэтым веку, але і ў прыйдучым,

превы́ше всѧ́кагѡ нача́лства и҆ вла́сти и҆ си́лы и҆ госпо́дства, и҆ всѧ́кагѡ и҆́мене и҆менѹ́емагѡ не то́чїю въ вѣ́цѣ се́мъ, но и҆ во грѧдѹ́щемъ:

І ўсе паддаў пад ногі Ягоныя, і даў Яго над усе — за галаву царквы,

(За҄ 219.) и҆ всѧ҄ покорѝ под̾ но́зѣ є҆гѡ̀, и҆ того̀ дадѐ главѹ̀ вы́ше всѣ́хъ цр҃кви,

Каторая ё цела Ягонае, паўніня ўсе ў вусім Напаўняючага.

ѩ҆́же є҆́сть тѣ́ло є҆гѡ̀, и҆сполне́нїе и҆сполнѧ́ющагѡ всѧ́чєскаѧ во всѣ́хъ.

« 6 глава 2 глава »