Лукі 1 глава

Евангеля подле сьвятога Лукі
Пераклад Яна Станкевіча → Открытый перевод

 
 

Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,
 
Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —
 
в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,
 
решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.
 
чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.
 
Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.
 
Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.
 
Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,
 
Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;
 
выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —
 
а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.
 
И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.
 
Ужаснулся Захария, страх охватил его,

Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.
 
но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.
 
Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.
 
ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.
 
Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».
 
Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».
 
Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.
 
Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».
 
А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.
 
Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.
 
А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.
 
Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:
 
Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».
 
«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,
 
А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.
 
к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».
 
Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.
 
Та испугалась, не понимая этого приветствия.

І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.
 
Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.
 
Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;
 
Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».
 
и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»
 
Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.
 
Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.
 
И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

Бо ў Бога нічога няма немагчымага».
 
ибо всякое слово Бога сбудется.

І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.
 
Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.
 
Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.
 
она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,
 
Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.
 
воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?
 
И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.
 
Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».
 
Благословенна поверившая обещанию Господа!

І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;
 
И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;
 
радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;
 
ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;
 
ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.
 
Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;
 
Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.
 
низверг владык, неприметных — возвысил,

Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.
 
нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,
 
Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».
 
обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.
 
Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.
 
А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.
 
Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.
 
На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».
 
Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».
 
Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.
 
И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.
 
Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.
 
И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.
 
Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.
 
Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:
 
Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;
 
— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;
 
Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,
 
(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;
 
избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,
 
Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,
 
о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму
 
избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.
 
благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,
 
А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,
 
возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,
 
По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».
 
светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.
 
Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.