Лукі 1 глава

Евангеля подле сьвятога Лукі
Пераклад Яна Станкевіча → Русского Библейского Центра

 
 

Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,
 
После того как многие взяли на себя труд повествования о событиях, представляющих для нас истину

Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —
 
И известных нам от самых ранних очевидцев и служителей Слова,

Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,
 
Надумалось и мне, после тщательного изучения всего, отступив к началу, дать тебе, уважаемый Теофил, их последовательное описание,

Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.
 
Чтобы ты узнал достоверную суть того учения, в котором был наставлен.

За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.
 
Во времена Ирода, царя Иудеи, был священник по имени Захария, из чреды Авия. Его жена была из дочерей Аароновых. Звали ее Елизавета.

Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.
 
Оба были праведны перед Богом, по всем заповедям и порядкам Господним поступали безупречно.

Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.
 
Детей они не завели: Елизавета была бесплодна. Оба были в преклонных летах.

І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,
 
В тот день Захария исполнял служение перед Богом в порядке своей чреды,

Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;
 
И по священническому уставу выпал ему жребий войти в Храм Господень и возжечь благовонное курение.

А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —
 
Пока совершалось каждение, все множество народа молилось снаружи.

І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.
 
И явился ему ангел Господень, встав по правую сторону кадильного жертвенника.

І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.
 
Увидев его, Захария оробел, смешался.

Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.
 
Но ангел сказал ему: «Не бойся, Захария. Услышана твоя молитва. Елизавета, жена твоя, родит тебе сына. Назови его Иоанном.

І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.
 
Он будет тебе радость и торжество. Многие отпразднуют его рождение.

Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.
 
И будет он велик перед Господом, не захочет пить вина и сикеры и исполнится Святого Духа прямо с рождения.

І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.
 
Многих сынов Израиля он возвратит Господу, их Богу,

І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».
 
Силой и духом Ильи будет предварять Господа, склонит сердца отцов к детям, гордыню юношей к мудрости старцев, представит Господу народ подготовленный».

І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».
 
Захария спрашивает ангела: «В чем видеть мне указание на это? Я уже стар, да и жена моя в преклонных летах».

І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.
 
Ангел отвечает ему: «Я Гавриил. Я стою перед Богом. Он послал меня говорить с тобой, донести до тебя это известие.

І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».
 
У тебя отнимется язык и будешь оставаться нем до тех пор, пока оно не подтвердится. Ты не поверил моим словам, а они сбудутся в свое время».

Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.
 
Люди ждали Захарию и не могли понять, почему он медлит в Храме.

І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.
 
Выйдя к ним, он не мог ничего выговорить, и они поняли, что в Храме ему было видение. Он объяснялся с ними знаками и оставался нем.

І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.
 
Подошли к концу дни его служения, и он вернулся домой.

А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:
 
Вскоре его жена Елизавета забеременела и пять месяцев не выходила из дому. Она говорила:

«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».
 
«Так сотворил мне Господь. И вовремя! Его взор остановился на мне, чтобы снять с меня людскую молву».

А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,
 
На шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в город Назарет, что в Галилее,

Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.
 
К девушке, обрученной с Иосифом из дома Давида. Имя девушки — Мария.

І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».
 
Ангел пришел и сказал: «Радуйся, избранница! С тобой Господь».

Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.
 
От его слов Мария растерялась, не понимая, для чего такое приветствие.

І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.
 
Ангел сказал ей: «Не бойся, Мария. Это тебе Божья милость.

І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.
 
Забеременеешь и родишь Сына. Дай Ему имя Иисус.

Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;
 
Он будет велик, назван Сыном Всевышнего. И даст Ему Господь Бог престол Его отца Давида.

І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».
 
Он будет царствовать над домом Иакова вечно. Царству Его не будет конца».

І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»
 
Мария говорит ангелу: «Как это может быть, если я не знаю мужа?».

І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.
 
Ангел отвечал: «На тебя сойдет Святой Дух и осенит тебя сила Всевышнего, поэтому у рожденного Святого будет имя Сын Божий.

І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.
 
Елизавета, родственница твоя, считалась бесплодной, а зачала сына уже в годах и теперь на шестом месяце.

Бо ў Бога нічога няма немагчымага».
 
Для Бога нет ничего невозможного».

І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.
 
Тогда Мария сказала: «Я в руках Господа. Пусть будет как ты говоришь». И ангел ушел.

І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.
 
Теми же днями Мария не мешкая собралась и пошла в город Иудин, что на горах,

І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.
 
И с приветствием к Елизавете вошла в дом Захарии.

І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,
 
Елизавета услышала приветствие Марии, и в ней толкнулось дитя. Она исполнилась Святого Духа

І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.
 
И с чувством сказала: «Благословенна ты среди женщин! Благословенно твое дитя!

І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?
 
И кто я, что пришла ко мне Мать Господа моего?!

Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.
 
Лишь только прозвучало у меня в ушах твое приветствие, во мне от радости толкнулось дитя.

І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».
 
Счастлива та, что поверила! Все, что сказал ей Господь, совершится».

І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;
 
Мария говорит: «Величает душа моя Господа.

І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;
 
Счастлив дух мой перед Богом Спасителем моим,

Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;
 
Что обратил Он взор на смирение рабы Своей. Отныне благословенной будут почитать меня в поколениях.

Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;
 
Сотворил мне великое Сильный, свято имя Его.

І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.
 
Из поколения в поколение милость Его — к убоявшимся Его.

Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;
 
Явил Он силу руки Своей: рассеял высокомерных с их самомнением,

Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.
 
Свергнул властителей с престолов — и возвысил смиренных,

Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.
 
Забитых нуждой оделил благами, а богатых отпустил ни с чем.

Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,
 
Позаботился о рабе Своем Израиле, дал знать, что помнит о милости,

Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».
 
Обещанной нашим праотцам — Аврааму и потомкам его — навеки».

І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.
 
Мария прогостила у нее около трех месяцев и вернулась домой.

Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.
 
Пришло время Елизавете рожать, и она родила сына.

І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.
 
Узнали соседи и родственники о великой ей от Господа милости и радовались вместе с ней.

І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.
 
На восьмой день пришли обрезать младенца и хотели было дать ему имя по отцу — Захария.

Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».
 
Но мать сказала: «Нет, нужно назвать его Иоанном».

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».
 
Ей говорят: «Таким именем никого в твоем роду не называли».

І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.
 
И знаками спрашивают отца, как он хочет его назвать.

А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.
 
Захария попросил дощечку и написал: «Иоанн». Всем это было удивительно.

І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.
 
И тотчас отпустило ему уста и язык, и он заговорил, благословляя Бога.

І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.
 
Это потрясло всех живущих по соседству, и молва об этом прошла по всей нагорной стране Иудее.

І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.
 
Те, кто об этом слышал, молча задавали себе вопрос: «Кем же будет этот младенец?». С ним была рука Господня.

І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:
 
Захария, отец его, исполненный Святого Духа, прорекал:

«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;
 
«Благословен Господь, Бог Израиля. Он посетил Свой народ, сотворил ему свободу,

І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;
 
Воздвиг рог спасения нашего в доме раба Своего Давида;

Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,
 
Сдержал слово, сказанное в давние времена через святых Своих пророков,

Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;
 
Что спасет нас от наших врагов, от руки ненавидящих нас.

Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,
 
Он сотворил милость нашим отцам, не забыл о святом Своем договоре,

Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,
 
О клятвенном обещании отцу нашему Аврааму позволить нам

Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму
 
Уйти из вражеских рук и уже без оглядки

Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.
 
Служить Ему в святости и правде перед Ним во все дни нашей жизни.

І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,
 
А ты, дитя, будешь зваться пророком Всевышнего. Ты идешь прежде Господа — путь Ему приготовить,

Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,
 
Народу Его открыть правду о спасении через отпущение грехов

Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,
 
По утробной Бога нашего милости. Сойдет к нам свет свыше

Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».
 
И будет светить всем, кто живет во тьме, в тени смертной — откроет нашему взору путь к миру».

А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.
 
Между тем младенец рос, укреплялся духом. И был он в пустынных местах до того самого дня, когда явился перед Израилем.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.