Лукі 1 глава

Евангеля подле сьвятога Лукі
Пераклад Яна Станкевіча → Синода́льный перево́д

 
 

Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,
 
Как уже́ мно́гие на́чали составля́ть повествова́ния о соверше́нно изве́стных ме́жду на́ми собы́тиях,

Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —
 
как переда́ли нам то бы́вшие с са́мого нача́ла очеви́дцами и служи́телями Сло́ва,

Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,
 
то рассуди́лось и мне, по тща́тельном иссле́довании всего́ снача́ла, по поря́дку описа́ть тебе́, достопочте́нный Феофи́л,

Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.
 
что́бы ты узна́л твёрдое основа́ние того́ уче́ния, в кото́ром был наста́влен.

За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.
 
Во дни И́рода, царя́ Иуде́йского, был свяще́нник из А́виевой чреды́, и́менем Заха́рия, и жена́ его́ из ро́да Ааро́нова, и́мя ей Елисаве́та.

Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.
 
О́ба они́ бы́ли пра́ведны пред Бо́гом, поступа́я по всем за́поведям и уста́вам Госпо́дним беспоро́чно.

Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.
 
У них не́ бы́ло дете́й, и́бо Елисаве́та была́ непло́дна, и о́ба бы́ли уже́ в лета́х прекло́нных.

І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,
 
Одна́жды, когда́ он в поря́дке свое́й чреды́ служи́л пред Бо́гом,

Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;
 
по жре́бию, как обыкнове́нно бы́ло у свяще́нников, доста́лось ему́ войти́ в храм Госпо́день для кажде́ния,

А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —
 
а всё мно́жество наро́да моли́лось вне во вре́мя кажде́ния, —

І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.
 
тогда́ яви́лся ему́ А́нгел Госпо́день, сто́я по пра́вую сто́рону же́ртвенника кади́льного.

І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.
 
Заха́рия, уви́дев его́, смути́лся, и страх напа́л на него́.

Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.
 
А́нгел же сказа́л ему́: не бо́йся, Заха́рия, и́бо услы́шана моли́тва твоя́, и жена́ твоя́ Елисаве́та роди́т тебе́ сы́на, и наречёшь ему́ и́мя: Иоа́нн;

І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.
 
и бу́дет тебе́ ра́дость и весе́лие, и мно́гие о рожде́нии его́ возра́дуются,

Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.
 
и́бо он бу́дет вели́к пред Го́сподом; не бу́дет пить вина́ и сике́ра, и Ду́ха Свято́го испо́лнится ещё от чре́ва ма́тери свое́й;

І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.
 
и мно́гих из сыно́в Изра́илевых обрати́т к Го́споду Бо́гу их;

І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».
 
и преды́дет пред Ним в ду́хе и си́ле Илии́, что́бы возврати́ть сердца́ отцо́в де́тям, и непокори́вым о́браз мы́слей пра́ведников, дабы́ предста́вить Го́споду наро́д пригото́вленный.

І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».
 
И сказа́л Заха́рия А́нгелу: по чему́ я узна́ю э́то? и́бо я стар, и жена́ моя́ в лета́х прекло́нных.

І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.
 
А́нгел сказа́л ему́ в отве́т: я Гаврии́л, предстоя́щий пред Бо́гом, и по́слан говори́ть с тобо́ю и бла́говестить тебе́ сие́;

І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».
 
и вот, ты бу́дешь молча́ть и не бу́дешь име́ть возмо́жности говори́ть до того́ дня, как э́то сбу́дется, за то, что ты не пове́рил слова́м мои́м, кото́рые сбу́дутся в своё вре́мя.

Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.
 
Ме́жду те́м наро́д ожида́л Заха́рию и диви́лся, что он ме́длит в хра́ме.

І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.
 
Он же, вы́йдя, не мог говори́ть к ним; и они́ по́няли, что он ви́дел виде́ние в хра́ме; и он объясня́лся с ни́ми зна́ками, и остава́лся нем.

І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.
 
А когда́ око́нчились дни слу́жбы его́, возврати́лся в дом свой.

А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:
 
По́сле сих дней зачала́ Елисаве́та, жена́ его́, и таи́лась пять ме́сяцев и говори́ла:

«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».
 
так сотвори́л мне Госпо́дь во дни сии́, в кото́рые призре́л на меня́, что́бы снять с меня́ поноше́ние ме́жду людьми́.

А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,
 
В шесто́й же ме́сяц по́слан был А́нгел Гаврии́л от Бо́га в го́род Галиле́йский, называ́емый Назаре́т,

Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.
 
к Де́ве, обручённой му́жу, и́менем Ио́сифу, из до́ма Дави́дова; и́мя же Де́ве: Мари́я.

І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».
 
А́нгел, войдя́ к Ней, сказа́л: ра́дуйся, Благода́тная! Госпо́дь с Тобо́ю; благослове́нна Ты ме́жду жёнами.

Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.
 
Она́ же, уви́дев его́, смути́лась от слов его́ и размышля́ла, что бы э́то бы́ло за приве́тствие.

І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.
 
И сказа́л Ей А́нгел: не бо́йся, Мари́я, и́бо Ты обрела́ благода́ть у Бо́га;

І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.
 
и вот, зачнёшь во чре́ве, и роди́шь Сы́на, и наречёшь Ему́ и́мя: Иису́с.

Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;
 
Он бу́дет вели́к и наречётся Сы́ном Всевы́шнего, и даст Ему́ Госпо́дь Бог престо́л Дави́да, отца́ Его́;

І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».
 
и бу́дет ца́рствовать над до́мом Иа́кова вове́ки, и Ца́рству Его́ не бу́дет конца́.

І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»
 
Мари́я же сказа́ла А́нгелу: как бу́дет э́то, когда́ Я му́жа не зна́ю?

І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.
 
А́нгел сказа́л Ей в отве́т: Дух Свято́й найдёт на Тебя́, и си́ла Всевы́шнего осени́т Тебя́; посему́ и рожда́емое Свято́е наречётся Сы́ном Бо́жиим.

І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.
 
Вот и Елисаве́та, ро́дственница Твоя́, называ́емая непло́дною, и она́ зачала́ сы́на в ста́рости свое́й, и ей уже́ шесто́й ме́сяц,

Бо ў Бога нічога няма немагчымага».
 
и́бо у Бо́га не оста́нется бесси́льным никако́е сло́во.

І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.
 
Тогда́ Мари́я сказа́ла: се, Раба́ Госпо́дня; да бу́дет Мне по сло́ву твоему́. И отошёл от Неё А́нгел.

І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.
 
Встав же Мари́я во дни сии́, с поспе́шностью пошла́ в наго́рную страну́, в го́род Иу́дин,

І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.
 
и вошла́ в дом Заха́рии, и приве́тствовала Елисаве́ту.

І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,
 
Когда́ Елисаве́та услы́шала приве́тствие Мари́и, взыгра́л младе́нец во чре́ве её; и Елисаве́та испо́лнилась Свято́го Ду́ха,

І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.
 
и воскли́кнула гро́мким го́лосом, и сказа́ла: благослове́нна Ты ме́жду жёнами, и благослове́н плод чре́ва Твоего́!

І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?
 
И отку́да э́то мне, что пришла́ Ма́терь Го́спода моего́ ко мне?

Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.
 
И́бо когда́ го́лос приве́тствия Твоего́ дошёл до слу́ха моего́, взыгра́л младе́нец ра́достно во чре́ве моём.

І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».
 
И блаже́нна Уве́ровавшая, потому́ что соверши́тся ска́занное Ей от Го́спода.

І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;
 
И сказа́ла Мари́я: вели́чит душа́ Моя́ Го́спода,

І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;
 
и возра́довался дух Мой о Бо́ге, Спаси́теле Моём,

Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;
 
что призре́л Он на смире́ние Рабы́ Свое́й, и́бо отны́не бу́дут ублажа́ть Меня́ все роды́;

Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;
 
что сотвори́л Мне вели́чие Си́льный, и свя́то и́мя Его́;

І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.
 
и ми́лость Его́ в роды́ родо́в к боя́щимся Его́;

Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;
 
яви́л си́лу мы́шцы Свое́й; рассе́ял надме́нных помышле́ниями се́рдца их;

Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.
 
низложи́л си́льных с престо́лов, и вознёс смире́нных;

Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.
 
а́лчущих испо́лнил благ, и богатя́щихся отпусти́л ни с чем;

Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,
 
воспри́нял Изра́иля, о́трока Своего́, воспомяну́в ми́лость,

Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».
 
как говори́л отца́м на́шим, к Авраа́му и се́мени его́ до ве́ка.

І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.
 
Пребыла́ же Мари́я с не́ю о́коло трёх ме́сяцев, и возврати́лась в дом свой.

Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.
 
Елисаве́те же наста́ло вре́мя роди́ть, и она́ родила́ сы́на.

І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.
 
И услы́шали сосе́ди и ро́дственники её, что возвели́чил Госпо́дь ми́лость Свою́ над не́ю, и ра́довались с не́ю.

І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.
 
В восьмо́й день пришли́ обре́зать младе́нца и хоте́ли назва́ть его́, по и́мени отца́ его́, Заха́риею.

Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».
 
На э́то мать его́ сказа́ла: нет, а назва́ть его́ Иоа́нном.

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».
 
И сказа́ли ей: никого́ нет в родстве́ твоём, кто называ́лся бы сим и́менем.

І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.
 
И спра́шивали зна́ками у отца́ его́, как бы он хоте́л назва́ть его́.

А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.
 
Он потре́бовал доще́чку и написа́л: «Иоа́нн и́мя ему́». И все удиви́лись.

І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.
 
И то́тчас разреши́лись уста́ его́ и язы́к его́, и он стал говори́ть, благословля́я Бо́га.

І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.
 
И был страх на всех, живу́щих вокру́г них; и расска́зывали обо всём э́том по всей наго́рной стране́ Иуде́йской.

І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.
 
Все слы́шавшие положи́ли э́то на се́рдце своём и говори́ли: что бу́дет младе́нец сей? И рука́ Госпо́дня была́ с ним.

І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:
 
И Заха́рия, оте́ц его́, испо́лнился Свято́го Ду́ха и проро́чествовал, говоря́:

«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;
 
благослове́н Госпо́дь Бог Изра́илев, что посети́л наро́д Свой и сотвори́л избавле́ние ему́,

І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;
 
и воздви́г рог спасе́ния нам в до́му Дави́да, о́трока Своего́,

Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,
 
как возвести́л уста́ми бы́вших от ве́ка святы́х проро́ков Свои́х,

Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;
 
что спасёт нас от враго́в на́ших и от руки́ всех ненави́дящих нас;

Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,
 
сотвори́т ми́лость с отца́ми на́шими и помя́нет свято́й заве́т Свой,

Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,
 
кля́тву, кото́рою кля́лся Он Авраа́му, отцу́ на́шему, дать нам,

Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму
 
небоя́зненно, по избавле́нии от руки́ враго́в на́ших,

Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.
 
служи́ть Ему́ в свя́тости и пра́вде пред Ним, во все дни жи́зни на́шей.

І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,
 
И ты, младе́нец, наречёшься проро́ком Всевы́шнего, и́бо преды́дешь пред лицо́м Го́спода пригото́вить пути́ Ему́,

Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,
 
дать уразуме́ть наро́ду Его́ спасе́ние в проще́нии грехо́в их,

Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,
 
по благоутро́бному милосе́рдию Бо́га на́шего, кото́рым посети́л нас Восто́к свы́ше,

Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».
 
просвети́ть сидя́щих во тьме и те́ни сме́ртной, напра́вить но́ги на́ши на путь ми́ра.

А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.
 
Младе́нец же возраста́л и укрепля́лся ду́хом, и был в пусты́нях до дня явле́ния своего́ Изра́илю.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.