1 да Карынцян 1 глава

Першы ліст сьв. Паўлы апостала да Карынцян
Пераклад Яна Станкевіча → Синода́льный перево́д

 
 

Паўла, воляю Божаю пагуканы апостал Ісуса Хрыста, а Сосьфен брат,
 
Па́вел, во́лею Бо́жиею при́званный Апо́стол Иису́са Христа́, и Сосфе́н брат —

Царкве Божай, што ў Карынце, пасьвячаным у Хрысту Ісусу, пагуканым сьвятым, з усімі, што гукаюць імя Спадара нашага Ісуса Хрыста на кажным месцу, у іх і ў нас:
 
це́ркви Бо́жией, находя́щейся в Кори́нфе, освящённым во Христе́ Иису́се, при́званным святы́м, со все́ми призыва́ющими и́мя Го́спода на́шего Иису́са Христа́, во вся́ком ме́сте, у них и у нас:

Ласка вам а супакой ад Бога, Айца нашага, а Спадара Ісуса Хрыста.
 
благода́ть вам и мир от Бо́га Отца́ на́шего и Го́спода Иису́са Христа́.

Дзякую Богу свайму заўсёды за вас узглядам ласкі Божае, данае вам у Ісусу Хрысту,
 
Непреста́нно благодарю́ Бо́га моего́ за вас, ра́ди благода́ти Бо́жией, даро́ванной вам во Христе́ Иису́се,

Што ўсім вы забагацелі ў Ім, усялякім словам і ўсялякім веданьням, —
 
потому́ что в Нём вы обогати́лись всем, вся́ким сло́вом и вся́ким позна́нием, —

Бо сьветчаньне Хрыстова ўмацавалася ў вас, —
 
и́бо свиде́тельство Христо́во утверди́лось в вас, —

Так што вы ня маеце нястачы ні ў якім дару, чакаючы зьяўленьня Спадара нашага Ісуса Хрыста,
 
так что вы не име́ете недоста́тка ни в како́м дарова́нии, ожида́я явле́ния Го́спода на́шего Иису́са Христа́,

Каторы і ўмацуе вас аж да канца быць бязьвіннымі на дзень Спадара нашага Ісуса Хрыста.
 
Кото́рый и утверди́т вас до конца́, что́бы вам быть непови́нными в день Го́спода на́шего Иису́са Христа́.

Верны Бог, Каторым вы пагуканыя да ўзаем’я Сына Ягонага Ісуса Хрыста, Спадара нашага.
 
Ве́рен Бог, Кото́рым вы при́званы в обще́ние Сы́на Его́ Иису́са Христа́, Го́спода на́шего.

Вось жа малю вас, браты, імям Спадара нашага Ісуса Хрыста, каб усі вы гукалі адно, і ня было меж вас падзелаў, але каб вы супоўна задзіночыліся ў тэй самай думцы і ў тым самым паглядзе.
 
Умоля́ю вас, бра́тия, и́менем Го́спода на́шего Иису́са Христа́, что́бы все вы говори́ли одно́, и не́ бы́ло ме́жду ва́ми разделе́ний, но что́бы вы соединены́ бы́ли в одно́м ду́хе и в одни́х мы́слях.

Бо ад Хлоіных стала імне ведама, браты мае, праз вас, што сьпярэчкі ё памеж вас.
 
И́бо от дома́шних Хлои́ных сде́лалось мне изве́стным о вас, бра́тия мои́, что ме́жду ва́ми есть спо́ры.

Я гукаю праз тое, што кажны з вас кажа: «Я запраўды Паўлаў», а «Я Аполосаў», а «Я Кіфін», а «Я Хрыстоў».
 
Я разуме́ю то, что у вас говоря́т: «я Па́влов»; «я Аполло́сов»; «я Ки́фин»; «а я Христо́в».

Нягож Хрыстос падзяліўся? альбо Паўла быў укрыжаваны за вас? альбо ў імя Паўлы вы хрысьціліся?
 
Ра́зве раздели́лся Христо́с? ра́зве Па́вел распя́лся за вас? и́ли во и́мя Па́вла вы крести́лись?

Дзякую Богу, што нікога з вас ня хрысьціў, апрача Крыспа а Ґая,
 
Благодарю́ Бо́га, что я никого́ из вас не крести́л, кро́ме Кри́спа и Га́ия,

Што ніхто ня можа сказаць, што я хрысьціў у імя свае собскае.
 
дабы́ не сказа́л кто, что я крести́л в моё и́мя.

Але, я хрысьціў і дом Сьцепаноў; але балей ня ведаю, ці хрысьціў каго іншага.
 
Крести́л я та́кже Стефа́нов дом; а крести́л ли ещё кого́, не зна́ю.

Бо Хрыстос не паслаў мяне хрысьціць, але абяшчаць дабравесьць, ня ў мудрасьці слова, каб ня быў змарнаваны крыж Хрыстоў.
 
И́бо Христо́с посла́л меня́ не крести́ть, а благовествова́ть, не в прему́дрости сло́ва, что́бы не упраздни́ть креста́ Христо́ва.

Бо слова праз крыж гінучым ё дурніна, але нам спасаным — сіла Божая.
 
И́бо сло́во о кресте́ для погиба́ющих юро́дство есть, а для нас, спаса́емых, — си́ла Бо́жия.

Бо напісана: «Загублю мудрасьць мудрыцоў, а розум разумных адхіну».
 
И́бо напи́сано: «погублю́ му́дрость мудрецо́в, и ра́зум разу́мных отве́ргну».

Ідзе мудрэц? ідзе кніжнік? ідзе сьпярэчнік гэтага веку? Ці не абярнуў Бог мудрасьць гэтага сьвету ў дурноту?
 
Где мудре́ц? где кни́жник? где совопро́сник ве́ка сего́? Не обрати́л ли Бог му́дрость ми́ра сего́ в безу́мие?

Бо як сьвет мудрасьцяй не пазнаў Бога ў мудрасьці Божай, зьлюб Богу было дурнотаю абяшчаньня спасьці вернікаў.
 
И́бо когда́ мир свое́ю му́дростью не позна́л Бо́га в прему́дрости Бо́жией, то благоуго́дно бы́ло Бо́гу юро́дством про́поведи спасти́ ве́рующих.

Бо Жыды вымагаюць знакоў, а Грэкі шукаюць мудрасьці;
 
И́бо и Иуде́и тре́буют чуде́с, и Е́ллины и́щут му́дрости;

Мы ж абяшчаем укрыжаванага Хрыста, Жыдом спадмана, а народам дурнота,
 
а мы пропове́дуем Христа́ распя́того, для Иуде́ев — собла́зн, а для Е́ллинов — безу́мие,

Але пагуканым, Жыдом і Грэкам, Хрыста, моц Божую а мудрасьць Божую;
 
для сами́х же при́званных, Иуде́ев и Е́ллинов, — Христа́, Бо́жию си́лу и Бо́жию прему́дрость;

Бо дурнота Божая мудрэйшая за людзёў, а млявае ў Бога дужшае за людзёў.
 
потому́ что нему́дрое Бо́жие прему́дрее челове́ков, и не́мощное Бо́жие сильне́е челове́ков.

Разважча, браты, хто вы пагуканыя, што ня шмат мудрых подле цела, ня шмат дужых, ня шмат дабрародных;
 
Посмотри́те, бра́тия, кто вы, при́званные: не мно́го из вас му́дрых по пло́ти, не мно́го си́льных, не мно́го благоро́дных;

Бо Бог абраў дурноту гэтага сьвету, каб засароміць мудрых, і Бог абраў млявае гэтага сьвету, каб засароміць дужасьць;
 
но Бог избра́л нему́дрое ми́ра, что́бы посрами́ть му́дрых, и не́мощное ми́ра избра́л Бог, что́бы посрами́ть си́льное;

І нізкое сьвету, і пагрэбаваных абраў Бог, і няіснуючае, каб існуючае зьнішчыць, —
 
и незна́тное ми́ра и уничижённое и ничего́ не зна́чащее избра́л Бог, что́бы упраздни́ть зна́чащее, —

Так, каб не хвалілася перад Богам ніякае цела.
 
для того́, что́бы никака́я плоть не хвали́лась пред Бо́гом.

Ад Яго й вы ў Хрысту Ісусу, Каторы стаў нам мудрасьцю ад Бога, як і справядлівасьцю а пасьвячэньням а адкупленьням,
 
От Него́ и вы во Христе́ Иису́се, Кото́рый сде́лался для нас прему́дростью от Бо́га, пра́ведностью и освяще́нием и искупле́нием,

Як напісана: «Хто хваліцца, Спадаром хваліся».
 
что́бы бы́ло как напи́сано: «хваля́щийся хвали́сь Го́сподом».



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.