Лукаша 1 глава

Паводля Лукаша Сьвятое Эвангельле
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

Паколькі (ужо) многія ўзяліся складаць апавяданьне адносна добра вядомых між намі падзей,

Понеже убо мнози начаша чинити повесть о извествованных в нас вещех,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі вачавідцы і служыцелі Слова,

якоже предаша нам, иже исперва самовидцы и слуги бывшии словесе:

прыйшло на думку і мне, дасьледаваўшы наноў усё вельмі пільна, апісаць табе па парадку, высокашаноўны Тэахвіле,

изволися и мне последовавшу выше вся испытно, поряду писати тебе, державный феофиле,

каб (ты) даведаўся адносна таго, (у) чым быў настаўлены: у верагоднасьці (гэных) слоў.

да разумееши, о нихже научился еси словесех утверждение.

Быў (жа) у дні Гірада, валадара жыдоўскага, нікаторы сьвятар імем Захар з Авіявай чаргі і жонка ягоная з дачок Агаронавых; і імя ейнае — Альжбета.

Бысть во дни ирода царя иудейска, иерей некий, именем захариа, от дневныя чреды авиани: и жена его от дщерей аароновех, и имя ей елисаветь.

Былі ж (яны) абое праведныя перад Богам, жывучы па ўсіх прыказаньнях і пастановах Госпадавых бяззаганна.

Беста же праведна оба пред Богом, ходяща во всех заповедех и оправданиих Господних безпорочна.

І ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбета была няплодная, і абое (яны) былі састарэлымі ў днях сваіх.

И не бе има чада, понеже елисаветь бе неплоды, и оба заматоревша во днех своих беста.

Выпала ж яму служыць у парадку чаргі сваёй перад (Абліччам) Бога.

Бысть же служащу ему в чину чреды своея пред Богом,

Згодна звычаю сьвятароў атрымаў (ён) жэрабя кадзіць, увайшоўшы ў Сьвятыню Госпада;

по обычаю священничества ключися ему покадити вшедшу в церковь Господню:

і ўсё мноства народу ў час каджэньня малілася вонках.

и все множество людий бе молитву дея вне, в год фимиама:

І зьявіўся яму Ангел Госпада, стоячы справа ад кадзільнага ахвярніка.

явися же ему ангел Господень, стоя о десную олтаря кадилнаго:

І сумеўся Захар, убачыўшы, і страх напаў на яго;

и смутися захариа видев, и страх нападе нань.

але Ангел сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Яан.

Рече же к нему ангел: не бойся, захарие: зане услышана бысть молитва твоя, и жена твоя елисаветь родит сына тебе, и наречеши имя ему иоанн:

І будзе табе радасьць і весялосьць, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня ягонага;

и будет тебе радость и веселие, и мнози о рождестве его возрадуются:

бо (ён) будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі сваёй;

будет бо велий пред Господем: и вина и сикера не имать пити, и Духа святаго исполнится еще из чрева матере своея:

і многіх сыноў Ізраэлявых наверне да Госпада Бога іхнага;

и многих от сынов израилевых обратит ко Господу Богу их:

і ён будзе ісьці перад Ім у Духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы ба́цькаў да дзяцей, і няпаслухмяных да мудрасьці праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ гатовы.

и той предидет пред ним духом и силою илииною, обратити сердца отцем на чада, и противныя в мудрости праведных, уготовати Господеви люди совершены.

І сказаў Захар Ангелу: па чым пазнаю я гэтае? бо я стары, і жонка мая састарэлая ў днях сваіх.

И рече захариа ко ангелу: по чесому разумею сие? аз бо есмь стар, и жена моя заматоревши во днех своих.

І, адказваючы, Ангел сказаў яму: я Гаўрыіл, што перад Вачамі Бога стаю, і пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

И отвещав ангел рече ему: аз есмь гавриил предстояй пред Богом, и послан есмь глаголати к тебе и благовестити тебе сия:

І вось, будзеш (ты) маўчаць, і ня здолееш гаварыць да таго дня, калі гэтае збудзецца, за тое, што (ты) ня паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час.

и се, будеши молчя и не могий проглаголати, до негоже дне будут сия: зане не веровал еси словесем моим, яже сбудутся во время свое.

І чакаў народ Захара і дзівіўся, што ён марудзіць у Сьвятыні.

И беша людие ждуще захарию: и чудяхуся коснящу ему в церкви.

Выйшаўшы ж, ён ня мог гаварыць да іх, і (яны) пазналі, што (ён) бачыў у Сьвятыні зьяву; і ён даваў знакі ім і заставаўся нямым.

Изшед же не можаше глаголати к ним: и разумеша, яко видение виде в церкви: и той бе помавая им, и пребываше нем.

І сталася, як скончыліся дні служэньня ягонага, прыйшоў (ён) у дом свой.

И бысть яко исполнишася дние службы его, иде в дом свой.

Пасьля ж гэтых дзён зачала́ Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, ка́жучы:

По сих же днех зачат елисаветь жена его, и таяшеся месяц пять, глаголющи:

так учыніў мне Госпад у дні, у якія Ён глянуў (на мяне, каб) зьняць зь мяне ганьбу між людзьмі.

яко тако мне сотвори Господь во дни, в няже призре отяти поношение мое в человецех.

У шосты ж месяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галілейскае, якога назва Назарэт,

В месяц же шестый послан бысть ангел гавриил от Бога во град галилейский, емуже имя назарет,

да дзевы, заручанай з мужам, імя якому Язэп, з дому Давідавага; а імя дзевы — Марыля.

к Деве обрученней мужеви, емуже имя иосиф, от дому давидова: и имя Деве Мариамь.

І, увайшоўшы да яе, Ангел сказаў: радуйся, ласкай (Божай) абдараваная! Госпад з табою; багаслаўлена ты між жанок.

И вшед к ней ангел рече: радуйся, благодатная: Господь с тобою: благословена ты в женах.

Яна ж, убачыўшы (яго), была зьбянтэжана ад слова ягонага і разважала, што гэта (за) прывітаньне магло бы быць?

Она же видевши смутися о словеси его и помышляше, каково будет целование сие.

І сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыля; бо (ты) знайшла Багадаць у Бога.

И рече ангел ей: не бойся, Мариамь: обрела бо еси благодать у Бога.

І вось зачнеш у чэраве і народзіш Сына і дасі Яму Імя: Ісус.

И се зачнеши во чреве, и родиши сына, и наречеши имя ему Иисус:

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага будзе названы, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага,

сей будет велий, и Сын вышняго наречется: и даст ему Господь Бог престол давида отца его:

і будзе гаспадарыць над домам Якубавым давеку, і Гаспадарству Ягонаму ня будзе канца.

и воцарится в дому иаковли во веки, и Царствию его не будет конца.

Марыля ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі (я) ня ведаю мужа?

Рече же Мариамь ко ангелу: како будет сие, идеже мужа не знаю?

І, адказваючы, Ангел сказаў ёй: Дух Сьвяты найдзе́ на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе: вось чаму і нараджаемы Сьвяты будзе названы Сынам Бога.

И отвещав ангел рече ей: Дух святый найдет на тя, и сила вышняго осенит тя: темже и раждаемое свято наречется Сын Божий:

І вось, Альжбета, сваячка твая, і яна зачала́ сына ў старасьці сваёй, і гэта (ужо) ёй ёсьць шосты месяц, той, (якую) называюць няплоднай.

и се, елисаветь южика твоя, и та зачат сына в старости своей: и сей месяц шестый есть ей нарицаемей неплоды:

Бо ў Бога ніводнае слова ня застанецца бяссільным.

яко не изнеможет у Бога всяк глагол.

І сказала Марыля: вось (я) — слуга Госпада; няхай станецца мне па слову твайму. І адыйшоў ад яе Ангел.

Рече же Мариамь: се, раба Господня: буди мне по глаголу твоему. И отиде от нея ангел.

Устаўшы ж Марыля ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у места Юдзіна,

Воставши же Мариамь во дни тыя, иде в горняя со тщанием, во град иудов:

і ўвайшла ў дом Захара і прывітала Альжбету.

и вниде в дом захариин и целова елисаветь.

І сталася, як Альжбета ўчула прывітаньне Марылі, устрапянулася дзіцятка ў чэраве яе, і напоўнілася Альжбета Духам Сьвятым,

И бысть яко услыша елисаветь целование Мариино, взыграся младенец во чреве ея: и исполнися Духа свята елисаветь,

і закрычала моцным голасам і сказала: багасла́ўлена ты між жанок, і багасла́ўлены Плод чэрава твайго.

и возопи гласом велиим, и рече: благословена ты в женах, и благословен плод чрева твоего:

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

и откуду мне сие, да приидет Мати Господа моего ко мне?

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, устрапянулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.

се бо, яко бысть глас целования твоего во ушию моею, взыграся младенец радощами во чреве моем:

І шчасьліва паверыўшая, бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.

и блаженна веровавшая, яко будет совершение глаголанным ей от Господа.

І сказала Марыля: вяліча́е душа мая Госпада;

И рече Мариамь: величит душа моя Господа,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу Збавіцелю маім,

и возрадовася дух мой о Бозе спасе моем:

што глянуў (Ён) на пакорлівасьць рабыні Ягонай, бо вось адгэтуль шчасьліваю называць будуць мяне ўсе роды,

яко призре на смирение рабы своея: се бо, отныне ублажат мя вси роди:

бо вялікае ўчыніў мне Ду́жы; і сьвятое Імя Ягонае;

яко сотвори мне величие сильный, и свято имя его:

і міласэрнасьць Ягоная ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.

и милость его в роды родов боящымся его:

(Ён) учыніў сілу Рукою Сваёю; расьсеяў напышаных думкай сэрца іхнага;

сотвори державу мышцею своею: расточи гордыя мыслию сердца их?

скінуў моцных з пасадаў і ўзьнёс пакорлівых,

низложи сильныя со престол, и вознесе смиренныя:

галодных насыціў дабром, а багатыроў адправіў ні з чым;

алчущыя исполни благ и богатящыяся отпусти тщы:

падтрымаў Ізраэля, служку Ягонага, успомніў пра літасьць,

восприят израиля отрока своего, помянути милости,

як сказаў да ба́цькаў нашых, да Абрагама і насеньня ягонага давеку.

якоже глагола ко отцем нашым, аврааму и семени его до века.

Прабыла-ж Марыля зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

Пребысть же Мариамь с нею яко три месяцы и возвратися в дом свой.

А Альжбеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

Елисавети же исполнися время родити ей, и роди сына.

І пачулі суседзі ды сваякі ейныя, што Госпад явіў вялікую літасьць Ягоную над ёй і радаваліся зь ёю.

И слышаша окрест живущии и ужики ея, яко возвеличил есть Господь милость свою с нею: и радовахуся с нею.

І сталася: у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго па імені бацькі ягонага, Захарам.

И бысть во осмый день, приидоша обрезати отроча, и нарицаху е именем отца его, захарию.

І, адказаўшы, маці ягоная сказала: не, але названы будзе Яанам.

И отвещавши мати его рече: ни, но да наречется иоанн.

І сказалі ёй: нікога няма ў радні тваёй, хто завецца імем гэтым.

И реша к ней, яко никтоже есть в родстве твоем, иже нарицается именем тем.

І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы (ён) хацеў назваць яго.

И помаваху отцу его, еже како бы хотел нарещи е.

І, папрасіўшы дошчачку, (ён) напісаў, загадваючы: Яан ёсьць імя ягонае. І зьдзівіліся ўсе.

И испрошь дщицу, написа, глаголя: иоанн будет имя ему. И чудяхуся вси.

У той жа час расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і (ён) стаў гаварыць, багаслаўляючы Бога.

Отверзошася же уста его абие и язык его, и глаголаше благословя Бога.

І напаў страх на ўсіх жыву́чых вакол іх; і па ўсёй горнай краіне Юдэйскай расказавалі (пра) усе гэтыя падзеі.

И бысть на всех страх живущих окрест их: и во всей стране иудейстей поведаеми бяху вси глаголи сии.

І ўсе, хто пачуў, склалі (гэта) у сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе дзіця гэтае?» І Рука Госпада была зь ім.

И положиша вси слышавшии в сердцы своем, глаголюще: что убо отроча сие будет? И рука Господня бе с ним.

І Захар, бацька ягоны, быў напоўнены Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:

И захариа отец его исполнися Духа свята, и пророчествова, глаголя:

«Багаславен Госпад Бог Ізраэляў таму, што наведаў і ўчыніў збаўленьне народу Ягонаму.

благословен Господь Бог израилев, яко посети и сотвори избавление людем своим:

І ўзьняў Рог збаўленьня нам у доме Давідавым, слугі Ягонага,

и воздвиже рог спасения нам, в дому давида отрока своего:

як абвясьціў праз вусны былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,

якоже глагола усты святых сущих от века пророк его,

збаўленьне ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх нянавідзячых нас;

спасение от враг наших и из руки всех ненавидящих нас:

учыніць літасьць ба́цькам нашым і ўспомніць Запавет Свой сьвяты,

сотворити милость со отцы нашими и помянути завет святый свой,

прысягу, якой прысягаўся Абрагаму, ба́цьку нашаму:

клятву, еюже клятся ко аврааму отцу нашему, дати нам,

даць нам бяз страху, збавіўшы ад рукі ворагаў нашых, служыць Яму

без страха, из руки враг наших избавльшымся,

у сьвятасьці і праведнасьці перад Ім усе дні жыцьця нашага.

служити ему преподобием и правдою пред ним вся дни живота нашего.

І ты, дзіця, прарокам Найвышэйшага названы будзеш; бо (ты) будзеш ісьці перад Абліччам Госпада, (каб) падрыхтаваць шляхі Яму;

И ты, отроча, пророк вышняго наречешися: предидеши бо пред лицем Господним, уготовати пути его,

даць веданьне збаўленьня народу Ягонаму ў дараваньні грахоў іхных

дати разум спасения людем его, во оставление грех их,

па прычыне сардэчнай літасьці Бога нашага, у каторай адведаў нас Усход з вышынí,

милосердия ради милости Бога нашего, в нихже посетил есть нас восток свыше,

(каб) прасьвяціць тых, што сядзяць у цемры і цяню сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на дарогу міру».

просветити во тме и сени смертней седящыя, направити ноги нашя на путь мирен.

А дзіця даро́сьлела і ўмацоўвалася духам, і было ў пустэльнях аж да дня зьяўленьня свайго Ізраэлю.

Отроча же растяше и крепляшеся духом: и бе в пустынех до дне явления своего ко израилю.

« 16 глава 2 глава »