Дзеі 1 глава

Дзеі сьвятых Апосталаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская Библия

Першае апавяданьне, о Тэахвіле, (я) напісаў пра ўсё, што Ісус рабіў і чаму навучаў,

Пе́рвое ѹ҆́бѡ сло́во сотвори́хъ ѡ҆ всѣ́хъ, ѽ, ѳео́фїле, ѩ҆̀же нача́тъ ї҆и҃съ твори́ти же и҆ ѹ҆чи́ти

аж па той дзень (у які) быў узьнесены, даўшы праз Духа Сьвятога наказы Апосталам, якіх (Ён) выбраў,

да́же до днѐ, въ ѻ҆́ньже, заповѣ́давъ а҆п҇лѡмъ дх҃омъ ст҃ы́мъ, и҆̀хже и҆збра̀, вознесе́сѧ:

якім і зьявіў Сябе жывым пасьля пакуты Сваёй са многімі доказамі, на праця́гу сарака дзён зьяўляючыся ім ды кажучы пра Валадарства Бога.

пред̾ ни́миже и҆ поста́ви себѐ жи́ва по страда́нїи свое́мъ во мно́зѣхъ и҆́стинныхъ зна́менїихъ, де́нми четы́редесѧтьми ѩ҆влѧ́ѧсѧ и҆̀мъ и҆ гл҃ѧ ѩ҆̀же ѡ҆ цр҇твїи бж҃їи:

І сабраўшы (іх) загадаў ім: зь Ярузаліму ня выходзіць, але чакаць абяцаньне Ба́цькі, якое (вы) чулі ад Мяне;

съ ни́миже и҆ ѩ҆ды́й повелѣ̀ и҆̀мъ ѿ ї҆ер҇ли́ма не ѿлѹча́тисѧ, но жда́ти ѡ҆бѣтова́нїѧ ѻ҆́ч҃а, є҆́же слы́шасте ѿ менє̀:

бо Яан хрысьціў у вадзе, а вы будзеце ахрышчаны ў Духу Сьвятым пасьля прашэсьця нямногіх гэтых дзён.

ѩ҆́кѡ ї҆ѡа́ннъ ѹ҆́бѡ крести́лъ є҆́сть водо́ю, вы́ же и҆́мате крести́тисѧ дх҃омъ ст҃ы́мъ не по мно́зѣхъ си́хъ дне́хъ.

Дык яны, зыйшоўшыся ра́зам, пыталіся ў Яго, кажучы: Госпадзе! ці ня ў гэтым часе аднаўляеш (Ты) Валадарства Ізраэлю?

Ѻ҆ни́ же ѹ҆̀бо соше́дшесѧ вопроша́хѹ є҆го̀, глаго́люще: гд҇и, а҆́ще въ лѣ́то сїѐ ѹ҆строѧ́еши ца́рствїе ї҆и҃лево;

А (Ён) сказаў ім: ня вам ведаць (канкрэтныя) часы ды (канкрэтныя) по́ры, якія Бацька паклаў ва Ўладзе Сваёй.

Рече́ же къ ни҄мъ: нѣ́сть ва́ше разѹмѣ́ти времена̀ и҆ лѣ҄та, ѩ҆̀же ѻ҆ц҃ъ положѝ во свое́й вла́сти:

Але (вы) прымеце сілу зыйшоўшага на вас Сьвятога Духа, і будзеце Мне сьведкамі ў Ярузаліме і ва ўсёй Юдэі і Самары, і нават да краю зямлі.

но прїи́мете си́лѹ, наше́дшѹ ст҃о́мѹ дх҃ѹ на вы̀, и҆ бѹ́дете мѝ свидѣ́тєлїе во ї҆ер҇ли́мѣ же и҆ во все́й ї҆ѹде́и и҆ самарі́и и҆ да́же до послѣ́днихъ землѝ.

І сказаўшы гэта (Ён) быў узьнесены на вачах у іх, і воблака ўзяло Яго з вачэй іхных.

И҆ сїѧ҄ ре́къ, зрѧ́щымъ и҆̀мъ взѧ́тсѧ, и҆ ѡ҆́блакъ под̾ѧ́тъ є҆го̀ ѿ ѻ҆́чїю и҆́хъ.

І калі (яны) углядаліся на неба падчас ушэсьця Ягонага, і вось два мужчыны станулі перад імі ў белым адзеньні,

И҆ є҆гда̀ взира́юще бѧ́хѹ на не́бо, и҆дѹ́щѹ є҆мѹ̀, и҆ сѐ, мѹ҄жа два̀ ста́ста пред̾ ни́ми во ѻ҆де́жди бѣлѣ̀,

якія і сказалі: мужчыны галілейцы! што (вы) стаіце і глядзіце на неба? Гэты Ісус, забраны ад вас на Неба, прыйдзе такім жа чынам, як (вы) бачылі Яго ўзыходзячым на Неба.

ѩ҆̀же и҆ реко́ста: мѹ́жїе галїле́йстїи, что̀ стоитѐ зрѧ́ще на не́бо; се́й ї҆и҃съ, вознесы́йсѧ ѿ ва́съ на нб҃о, та́кожде прїи́детъ, и҆́мже ѡ҆́бразомъ ви́дѣсте є҆го̀ и҆дѹ́ща на нб҃о.

Тады (яны) вярнуліся ў Ярузалім з гары называнай Аліваў, што непадалёк ад Ярузаліму ў (адлегласьці) суботняга ходу.

(За҄ 2.) Тогда̀ возврати́шасѧ во ї҆ер҇ли́мъ ѿ горы̀ нарица́емыѧ є҆леѡ́нъ, ѩ҆́же є҆́сть бли́з̾ ї҆ер҇ли́ма, сѹббѡ́ты и҆мѹ́щїѧ пѹ́ть.

І калі прыйшлі, падняліся ў верхні пакой, дзе і засталіся: Пётра і Якуб і Яан, і Андрэй, Піліп і Хама, Барталамей і Мацьвей, Якуб Алхвеяў і Сымон Зілот, ды Юда, (брат) Якуба.

И҆ є҆гда̀ внидо́ша, взыдо́ша на го́рницѹ, и҆дѣ́же бѧ́хѹ пребыва́юще, пе́тръ же и҆ ї҆а́кѡвъ, и҆ ї҆ѡа́ннъ и҆ а҆ндре́й, фїлі́ппъ и҆ ѳѡма̀, варѳоломе́й и҆ матѳе́й, ї҆а́кѡвъ а҆лфе́овъ и҆ сі́мѡнъ зилѡ́тъ и҆ ї҆ѹ́да ї҆а́кѡвль:

Усе яны аднадушна былі ў малітве і маленьні (разам) з жанчынамі ды з Марыляю, маткай Ісусавай ды з братамі Ягонымі.

сі́и всѝ бѧ́хѹ терпѧ́ще є҆динодѹ́шнѡ въ моли́твѣ и҆ моле́нїи, съ жена́ми и҆ мр҃і́ею мт҃рїю ї҆и҃совою и҆ съ бра́тїею є҆гѡ̀.

І ў гэныя дні Пётра, устаўшы пасярод вучняў, сказаў — а была грамада людзей разам каля ста дваццацёх:

И҆ во дни҄ ты҄ѧ воста́въ пе́тръ посредѣ̀ ѹ҆чн҃къ, речѐ,

мужчыны браты! належала споўніцца Пісаньню гэтаму, якое прадказаў Дух Сьвяты праз вусны Давідавыя пра Юду, які стаў павадыром тых, што схапілі Ісуса,

бѣ́ же и҆ме́нъ наро́да вкѹ́пѣ ѩ҆́кѡ сто̀ и҆ два́десѧть: мѹ́жїе бра́тїе, подоба́ше сконча́тисѧ писа́нїю семѹ̀, є҆́же предречѐ дх҃ъ ст҃ы́й ѹ҆сты҄ дв҃довыми ѡ҆ ї҆ѹ́дѣ, бы́вшемъ вождѝ є҆́мшымъ ї҆и҃са:

бо (ён) быў залічаны да нас і атрымаў удзел у служэньні гэтым,

ѩ҆́кѡ причте́нъ бѣ̀ съ на́ми и҆ прїѧ́лъ бѧ́ше жре́бїй слѹ́жбы сеѧ̀:

ён жа атрымаў зямлю як узнагароду за няправеднасьць і раздуўшыся рынуўся, і лопнуў жывот (ягоны), і вываліліся ўсе вантробы ягоныя.

се́й ѹ҆̀бо стѧжа̀ село̀ ѿ мзды̀ непра́ведныѧ, и҆ ни́цъ бы́въ просѣ́десѧ посредѣ̀, и҆ и҆злїѧ́сѧ всѧ̀ ѹ҆тро́ба є҆гѡ̀:

І стала вядомым (гэта) усім жыхара́м Ярузаліму, так што зямля тая на іхняй роднай гаворцы завецца Акельдама́, што значыць зямля крыві.

и҆ разѹ́мно бы́сть всѣ́мъ живѹ́щымъ во ї҆ер҇ли́мѣ, ѩ҆́кѡ нарещи́сѧ селѹ̀ томѹ̀ свои́мъ и҆́хъ ѧ҆зы́комъ [а҆келдама̀], є҆́же є҆́сть [село̀ кро́ве]:

Бо напíсана ў Кнізе Псальмаў: хай двор ягоны стане пустым, і няхай ніхто ня жыве ў ім; і: пасад ягоны хай прыйме іншы.

пи́шетсѧ бо въ кни́зѣ ѱало́мстѣй: да бѹ́детъ дво́ръ є҆гѡ̀ пѹ́стъ, и҆ да не бѹ́детъ живѹ́щагѡ въ не́мъ, и҆ є҆пі́скопство є҆гѡ̀ да прїи́метъ и҆́нъ:

Дык трэба, каб із тых мужчын, што былі з намі праз увесь час, як прыходзіў і адыходзіў ад нас Госпад Ісус,

подоба́етъ ѹ҆̀бо ѿ сходи́вшихсѧ съ на́ми мѹже́й во всѧ́ко лѣ́то, въ не́же вни́де и҆ и҆зы́де въ на́съ гд҇ь ї҆и҃съ,

пачаўшы ад хрышчэньня Яанавага ажно да дня, калі (Ён) быў узьнесены ад нас, — які быў разам з намі сьведкай уваскрасе́ньня Ягонага, — (выбраць) аднаго зь іх.

наче́нъ ѿ креще́нїѧ ї҆ѡа́ннова да́же до днѐ, въ ѻ҆́ньже вознесе́сѧ (на нб҃о) ѿ на́съ, свидѣ́телю воскр҇нїѧ є҆гѡ̀ бы́ти съ на́ми є҆ди́номѹ ѿ си́хъ.

І паставілі двух: Язэпа, званага Барсабай, празванага Юстам, і Мацьвія

И҆ поста́виша два̀, ї҆ѡ́сифа нарица́емаго [варса́вѹ], и҆́же нарече́нъ бы́сть [ї҆ѹ́стъ], и҆ матѳі́а,

і, памаліўшыся, (яны) сказалі: Ты, Госпадзе, Які ведаеш сэрца ўсіх, пакажы з гэтых двух аднаго, каго (Ты) выбраў

и҆ помоли́вшесѧ рѣ́ша: ты̀, гд҇и, срдцевѣ́дче всѣ́хъ, покажѝ, є҆го́же и҆збра́лъ є҆сѝ ѿ сею̀ двою̀ є҆ди́наго,

прыняць удзел у служэньні гэтым і Апо́стальстве, ад якога адступіўся Юда, каб ісьці ў сваё мейсца.

прїѧ́ти жре́бїй слѹже́нїѧ сегѡ̀ и҆ а҆п҇лства, и҆з̾ негѡ́же и҆спадѐ ї҆ѹ́да, и҆тѝ въ мѣ́сто своѐ.

І кінулі жэрабе аб іх, і выпала жэрабе на Мацьвія, і (ён) быў далучаны да адзінаццацёх Апосталаў.

И҆ да́ша жрє́бїѧ и҆́ма, и҆ падѐ жре́бїй на матѳі́а, и҆ причте́нъ бы́сть ко є҆динона́десѧти а҆п҇лѡмъ.

« 21 глава 2 глава »