2 Яана 1 глава

Другое Пасланьне Апостала Яана
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская Библия

Стары, выбрана́й па́ні і дзецям ейным, каторых я люблю шчыра, і ня толькі я, але і ўсе, што спасьцíглі Праўду.

Ста́рецъ и҆збра́ннѣй госпожѣ̀ и҆ ча́дѡмъ є҆ѧ̀, и҆̀хже а҆́зъ люблю̀ вои́стиннѹ, и҆ не а҆́зъ то́чїю, но и҆ всѝ разѹмѣ́вшїи и҆́стинѹ,

Па той прычыне, што ў нас жыве Праўда, і Яна ў нас будзе навек,

за и҆́стинѹ пребыва́ющѹю въ на́съ, и҆ съ на́ми бѹ́детъ во вѣ́ки:

з намі будзе Багадаць, літасьць, мір ад Бога Ба́цькі і ад Госпада Ісуса Хрыста, Сына Ба́цькі па праўдзе і любві.

да бѹ́детъ съ ва́ми блгдть, мл҇ть, ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀, и҆ ѿ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀, сн҃а ѻ҆́ч҃а, во и҆́стинѣ и҆ любвѝ.

Я дужа ўзрадаваўся, што знайшоў сярод дзяцей тваіх такіх, што ходзяць у Праўдзе, як мы дасталі прыказаньне ад Ба́цькі.

Возра́довахсѧ ѕѣлѡ̀, ѩ҆́кѡ ѡ҆брѣто́хъ ѿ ча҄дъ твои́хъ ходѧ́щихъ во и҆́стинѣ, ѩ҆́коже за́повѣдь прїѧ́хомъ ѿ ѻ҆ц҃а̀.

І цяпер умаляю цябе, пані, ня як бы прадпісваючы табе новае прыказаньне, але тое, якое мы мелі ад пачатку, каб мы любілі адзін аднаго.

И҆ нн҃ѣ молю́ тѧ, госпожѐ, не ѩ҆́кѡ за́повѣдь пишѹ̀ тебѣ̀ но́вѹ, но ю҆́же и҆́мамы и҆спе́рва, да лю́бимъ дрѹ́гъ дрѹ́га.

І гэта ёсьць любоў, каб мы жылí па прыказаньням Ягоным. Гэта ёсьць тое прыказаньне, якое вы пачулі ад пачатку, каб (вам) па яму жыць,

И҆ сїѧ̀ є҆́сть любы̀, да хо́димъ по за́повѣдемъ є҆гѡ̀. Сїѧ̀ є҆́сть за́повѣдь, ѩ҆́коже слы́шасте и҆спе́рва, да въ не́й хо́дите:

бо многія падманшчыкі прыйшлі ў сьвет, якія ня вызнаюць Ісуса Хрыста, што прыйшоў у целе: гэткі (чалавек) ёсьць падманшчык і антыхрыст.

занѐ мно́зи лестцы̀ внидо́ша въ мі́ръ, не и҆сповѣ́дающе ї҆и҃са хр҇та̀ прише́дша во пл҃ти, се́й є҆́сть льсте́цъ и҆ а҆нті́хрїстъ.

Узірайцеся ў сябе, каб нам ня згубіць таго, (над чым) мы працавалі, але каб нам атрымаць поўную ўзнагароду.

Блюди́те себѐ, да не погѹбитѐ ѩ҆́же дѣ́ласте дѡ́браѧ, но да мздѹ̀ соверше́ннѹ воспрїи́мете.

Кожны, хто пераступае навуку Хрыста, і ня прабывае ў ёй, Бога ня мае; хто прабывае ў наву́цы Хрыста — гэты мае Ба́цьку і Сына.

Всѧ́къ престѹпа́ѧй и҆ не пребыва́ѧй во ѹ҆ч҃нїи хр҇то́вѣ бг҃а не и҆́мать: пребыва́ѧй же во ѹ҆че́нїи хр҇то́вѣ, се́й и҆ ѻ҆ц҃а̀ и҆ сн҃а и҆́мать.

Калі хто прыходзіць да вас і гэтай навукі ня прыносіць, яго ня прыймайце ў дом і ня вітайце яго.

А҆́ще кто̀ прихо́дитъ къ ва́мъ, и҆ сегѡ̀ ѹ҆ч҃нїѧ не прино́ситъ, не прїе́млите є҆го̀ въ до́мъ, и҆ ра́доватисѧ є҆мѹ̀ не глаго́лите:

Бо хто вітае яго, той удзельнічае ў благіх учынках ягоных.

глаго́лѧй бо є҆мѹ̀ ра́доватисѧ, соѡбща́етсѧ дѣлѡ́мъ є҆гѡ̀ ѕлы҄мъ.

Маючы многае вам пісаць, ня хачу на паперы і чарніламі, але спадзяюся прыйсьці да вас і гаварыць вуснамі да вуснаў, каб радасьць нашая была́ поўная.

Мнѡ́га и҆мѣ́хъ писа́ти ва́мъ, и҆ не восхотѣ́хъ хартїе́ю и҆ черни́ломъ, но надѣ́юсѧ прїитѝ къ ва́мъ и҆ ѹ҆сты̀ ко ѹ҆стѡ́мъ глаго́лати, да ра́дость ва́ша бѹ́детъ и҆спо́лнена.

Вітаюць цябе дзеці сястры тваёй выбранай. Амін.

Цѣлѹ́ютъ тѧ̀ ча҄да сестры̀ твоеѧ̀ и҆збра́нныѧ. А҆ми́нь.

« 5 глава 1 глава »