Судьи 1 глава

Книга Судей израилевых
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

После смерти Иисуса Навина стали израильтяне1 вопрошать ГОСПОДА: «Какому из наших колен первым идти войной на ханаанеев?»

Пасьля сьмерці Ісуса пыталіся сыны Ізраілевыя, кажучы: хто з нас раней пойдзе на Хананэяў — ваяваць зь імі?

ГОСПОДЬ ответил: «Идти первым колену Иуды. Я отдаю в его руки эту страну».

І сказаў Гасподзь: Юда пойдзе; вось, Я аддаю зямлю ў яго рукі.

Тогда воины из колена Иуды сказали своим братьям из колена Симеона: «Пойдемте вместе, отвоюем у ханаанеев удел, доставшийся нам по жребию, а потом отвоюем ваш удел». И колено Симеона примкнуло к колену Иуды.

А Юда сказаў Сымону, брату свайму: увайдзі са мною ў надзел мой, і будзем ваяваць з Хананэямі; і я ўвайду з табою ў твой надзел. І пайшоў зь ім Сымон.

Когда же племя Иуды пошло в наступление, ГОСПОДЬ отдал им в руки ханаанеев и периззеев, и десять тысяч из вражеского войска пало в Везеке.

І пайшоў Юда, і аддаў Гасподзь Хананэяў і Фэрэзэяў у рукі іхнія, і пабілі яны зь іх у Вэзэку дзесяць тысяч чалавек.

Там столкнулись израильтяне и с самим правителем Везека,2 и вступили в бой с ним, и нанесли поражение ханаанеям и периззеям.

У Вэзэку сустрэліся яны з Адоні-Вэзэкам, біліся зь ім і разьбілі Хананэяў і Фэрэзэяў.

Правитель Везека бежал, но они пустились в погоню за ним и, поймав его, отрубили ему большие пальцы на руках и на ногах.

Адоні-Вэзэк пабег, але яны пагналіся за ім і злавілі яго і адсеклі вялікія пальцы на руках ягоных і на нагах ягоных.

Тогда сказал правитель Везека: «Семьдесят царей, которым я отрубил большие пальцы рук и ног, кормились объедками с моего стола. Воздал мне Бог по моим делам!» Его увели в Иерусалим, там он и умер.

Тады сказаў Адоні-Вэзэк: семдзесят цароў з адсечанымі на руках і на нагах у іх вялікімі пальцамі зьбіралі пад сталом маім; як рабіў я, так і мне даў Бог. І прывялі яго ў Ерусалім, і ён памёр там.

Иудеяне3 пошли войной на Иерусалим, овладели им, перебили жителей его мечом, а город предали огню.

І ваявалі сыны Юдавыя супроць Ерусаліма і ўзялі яго, і пабілі яго мечам і горад аддалі агню.

Потом иудеяне двинулись на ханаанеев, которые населяли нагорье, пустыню Негев и предгорья.

Потым пайшлі сыны Юдавыя ваяваць з Хананэямі, якія жылі на горах і на паўдзённай зямлі і на нізінных мясьцінах.

Также пошли они войной против ханаанеев, живших в Хевроне (который прежде назывался Кирьят-Арбой), и поразили Шешая, Ахимана и Талмая.

І пайшоў Юда на Хананэяў, якія жылі ў Хэўроне (імя Хэўрону было раней Кірыяф-Арбы), і пабілі Шэшая, Ахімана і Талмая.

Оттуда они пошли4 против жителей Девира (что прежде назывался Кирьят-Сефером).

Адтуль пайшоў ён супроць жыхароў Давіра; імя ў Давіра было раней Кірыят-Сэфэр.

Халев же пообещал: «Тому, кто нападет на Кирьят-Сефер и возьмет его, я отдам в жены свою дочь Ахсу».

І сказаў Халеў: хто паб’е Кірыят-Сэфэр і возьме яго, таму аддам Ахсу, дачку маю, за жонку.

Отниэль, сын Кеназа, младший брат Халева, захватил этот город, и Халев отдал ему в жены свою дочь Ахсу.

І ўзяў яго Гатанііл, сын Кеназа, малодшага брата Халева, і Халеў аддаў за жонку яму Ахсу, дачку сваю.

Однажды, когда они навещали Халева,5 Ахса уговорила Отниэля6 выпросить у ее отца земельный надел. Когда сошла она со своего осла, Халев спросил ее о том, чего она желает. Она ответила:

Калі мелася яна ісьці, Гатанііл навучыў яе прасіць у бацькі яе поле, і яна сышла з асла. Халеў сказаў ёй: чаго табе?

«Прошу тебя о благословенном даре!7 Ты дал мне земли в Негеве,8 так дай мне и водные источники!» И он отдал ей верхние и нижние источники.9

Ахса сказала яму: дай мне дабраславеньне: ты даў мне зямлю паўднёвую, дай мне і крыніцы вады. І даў ёй крыніцы верхнія і крыніцы паўднёвыя.

А кенеи, потомки тестя Моисея, отправились из Города пальм вместе с иудеянами в Иудейскую пустыню, то есть в Негев около Арада. Там они и поселились среди того народа.

І сыны Кэнэяніна, цесьця Майсеевага, пайшлі з горада Пальм з сынамі Юдавымі ў пустыню Юдавую, якая на поўдзень ад Арада, і прыйшлі і пасяліліся сярод народу.

Колено Иуды вместе с коленом Симеона, своими братьями, пошли войной на ханаанеев, что жили в Цефате, разбили их и предали Цефат заклятью. И стали с тех пор называть это место Хорма.10

І пайшоў Юда з Сымонам, братам сваім, і пабілі Хананэяў, якія жылі ў Цэфаце, і аддалі яго праклёну, і таму называецца горад гэты Хорма.

Также захватили они и Газу с ее землями, и Ашкелон, и Экрон с их землями.

Юда ўзяў таксама Газу зь межамі яе, Аскалон зь межамі яго, і Экрон зь межамі яго.

И ГОСПОДЬ был с коленом Иуды, и они завоевали земли нагорья. Но они не смогли одолеть жителей долин, потому что у тех были колесницы, окованные железом.

Гасподзь быў зь Юдам, і ён авалодаў гарою; але жыхароў даліны ня мог прагнаць, бо ў іх былі жалезныя калясьніцы.

Халеву, как заповедал Моисей, отдали Хеврон, и он изгнал оттуда трех потомков11 Анака.

І аддалі Халеву Хэўрон, як казаў Майсей, і прагнаў адтуль трох сыноў Энакавых.

А евусеев, живших в Иерусалиме, вениаминитяне так и не изгнали, и живут евусеи с вениаминитянами по сей день.

Але Евусэяў, якія жылі ў Ерусаліме, не прагналі сыны Веньямінавыя, і жывуць Евусэі з сынамі Веньяміна ў Ерусаліме да сёньня.

Потомки Иосифа12 также пошли войной на Бет-Эль, и ГОСПОДЬ был с ними.

І сыны Язэпа пайшлі таксама на Вэтыль, і Гасподзь быў зь імі.

Когда их лазутчики осматривали укрепления Бет-Эля (прежнее имя этого города было Луз),

І віжавалі сыны Язэпавыя Вэтыль.

им попался человек, выходивший из города. Они попросили его: «Покажи нам, как пробраться в город, и мы отплатим тебе добром!»13

І ўбачылі вартавыя чалавека, які ішоў у горад, і сказалі яму: пакажы нам уваход у горад, і зробім табе літасьць.

Он показал им, как пробраться в город, и они вошли и перебили жителей мечом, а человека того вместе со всей родней отпустили.

Ён паказаў ім уваход у горад, і пабілі яны горад мечам, а чалавека гэтага і ўсю радню ягоную адпусьцілі.

Отправился он в землю хеттов, и основал там город, и назвал его Луз. И это имя сохранилось за ним по сей день.

Чалавек гэты пайшоў у зямлю Хэтэяў і пабудаваў горад і назваў яго Луз. Гэта імя ў яго да сёньня.

Но колено Манассии не сумело захватить Бет-Шеан и Таанах и их окрестные селения и изгнать жителей Дора и Ивлеама и Мегиддо и всех живущих в окрестностях этих городов, так как ханаанеи крепко держались за эти земли.

І Манасія ня выгнаў жыхароў Бэтсана і залежных ад яго гарадоў, Таанаха і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Дора і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Іўлеама і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Мэгідона і залежных ад яго гарадоў; і засталіся Хананэі жыць у зямлі гэтай.

Когда же израильтяне прочно обосновались там, 14 то заставили ханаанеев работать на себя, так и не изгнав их полностью.

Калі Ізраіль увабраўся ў сілу, тады зрабіў ён Хананэяў даньнікамі, але выганяць не выганяў іх.

И потомки Ефрема тоже не изгнали ханаанеев, живших в Гезере, — они так и остались жить в Гезере среди ефремлян.

А Яфрэм ня выгнаў Хананэяў, якія жылі ў Газэры; і жылі Хананэі сярод іх у Газэры.

И потомки Завулона не изгнали обитателей Китрона и обитателей Нахалола и потому ханаанеи жили среди потомков Завулона15 и работали на них.

І Завулон ня выгнаў жыхароў Катрона і жыхароў Наглола, і жыхары Хананэі жылі сярод іх і плацілі ім даніну.

Также и потомки Асира не изгнали обитателей Акко, Сидона, Ахлава, Ахзива, Хелбы, Афика и Рехова.

І Асір ня выгнаў жыхароў Ако і жыхароў Сідона і Ахлава, Ахзіва, Хэлвы, Афэка і Рэхова.

И потомки Асира так и жили среди населявших ту землю ханаанеев, не сумев завладеть их землями.

І жыў Асір сярод Хананэяў, жыхароў зямлі той, бо ня выгнаў іх.

Колено Неффалима не изгнало обитателей Бет-Шемеша и Бет-Аната — так и жили они среди ханаанеев, населявших ту землю, а обитателей Бет-Шемеша и Бет-Аната заставили работать на себя.

І Нэфталім ня выгнаў жыхароў Бэтсаміса і жыхароў Бэтаната і жыў сярод Хананэяў, жыхароў зямлі той; а жыхары Бэтсаміса і Бэтаната былі ягонымі даньнікамі.

Амореи тем временем оттеснили потомков Дана в нагорье и не пускали их на равнину.

І заціснулі Амарэі сыноў Данавых у горах, бо не давалі ім сыходзіць у даліну.

И амореям удалось закрепиться на склонах горы Херес, в Аялоне и Шаалвиме, но когда потомки Иосифа взяли верх и одолели их,16 то заставили амореев работать на себя.

І засталіся Амарэі жыць на гары Хэрэс у Аялоне і Шаалвіме; але рука сыноў Язэпавых адолела, і зрабіліся яны даньнікамі ім.

(Пределы аморейские начинаются от подъема Акраббим,17 от Селы и далее.)

Межы Амарэяў ад узвышша Акравім і ад Сэлы прасьціраліся і далей.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

1 [1] — Букв.: сыны Израилевы; то же далее.

5 [2] — Или: Адони-Везеком; то же в ст. 6 и 7.

8 [3] — Букв.: сыны Иуды — в знач. евреи, принадлежавшие к колену Иуды; то же ниже.

11 [4] — Букв.: он пошел.

14 [5] — Или: когда подошла Ахса.

14 [6] — LXX: Отниэль побуждал ее. Эту историю мы находим также в Нав 15:13−19.

15 [7] — Букв.: дай мне благословение.

15 [8] — Или: ты дал мне южные (сухие) земли.

15 [9] — Или: земли Верхний Гуллот и Нижний Гуллот.

17 [10] — Т. е. заклятие, полное уничтожение.

20 [11] — Букв.: сынов.

22 [12] — Букв.: дом Иосифа.

24 [13] — Или: поступм с тобой милостиво.

28 [14] — Или: стали сильнее.

30 [15] — Букв.: среди него.

35 [16] — Букв.: но рука дома Иосифа тяготела (над ними).

36 [17] — Или: от подъема Скорпионов.

« 24 глава 2 глава »