1 Самуэля 1 глава

Першая кніга Самуэля
Пераклад Чарняўскага 2017 → Толкование Далласской семинарии

Пераклад Чарняўскага 2017

1 Быў адзін чалавек у Раматаіме-Цуфіце з гары Эфраіма, на імя Элькана, сын Ерахама, сына Элію, сына Тогу, сына Суфа, эфраімец.
2 І ён меў дзвюх жонак: імя адной Ганна, а імя другой Фанэна. І ў Фанэны былі сыны, а ў Ганны дзяцей не было.
3 І штогод той чалавек хадзіў са свайго горада, каб пакланіцца і ўскласці ахвяру Госпаду Магуццяў у Сіло. Былі ж там два сыны Гэлі: Хофні і Пінхас, святары Госпада.
4 Такім чынам, прыходзіў дзень, і Элькана ўскладаў ахвяру і даваў жонцы сваёй Фанэне і ўсім яе сынам і дочкам па частцы,
5 а Ганне даваў адну найлепшую частку, бо Ганну ён любіў; але Госпад замкнуў улонне яе.
6 Таксама яе суперніца чыніла шкоду і вельмі дакучала ёй, каб яе засмучаць, таму што Госпад замкнуў яе ўлонне.
7 І так яна рабіла многія гады; калі тая прыходзіла ў святыню Госпада, яна, у зручны момант, моцна узрушвала яе. Ганна пасля таго плакала і не прымала ежы.
8 Дык сказаў ёй Элькана, муж яе: «Ганна, чаму ты плачаш і чаму не ясі? І чаму сумуе сэрца тваё? Ці ж я табе не мілейшы, чым дзесяць сыноў?»
9 Ганна ўстала, калі ў Сіло скончылі есці і піць і калі святар Гэлі сядзеў на крэсле перад брамай святыні Госпада.
10 Паколькі Ганна была сумная душою, яна малілася Госпаду, горка плачучы,
11 і давала абяцанне, кажучы: «Госпад Магуццяў, калі Ты, глянуўшы, убачыш смутак паслугачкі Сваёй і прыгадаеш мяне, і не забудзешся на паслугачку Сваю, і паслугачцы Сваёй дасі дзіця мужчынскага полу, то аддам яго Госпаду на ўсе дні жыцця яго, і лязо не дакранецца да галавы яго».
12 Дык, калі яна памнажала малітвы перад Госпадам, здарылася, што Гэлі прыглядаўся да яе вуснаў.
13 А Ганна гаварыла ў глыбіні сэрца свайго; і толькі варушыліся вусны яе, але голасу не было чуваць, таму Гэлі падумаў, што яна п’яная,
14 і сказаў ёй: «Дакуль будзеш п’яная? Працверазей трохі ад віна, з-за якога ты п’яная!»
15 Ганна, адказваючы, прамовіла: «Не, гаспадару мой, бо я вельмі нешчаслівая жанчына: я не піла ані віна, ані чагосьці, што можа ап’яніць, але выліваю я душу сваю перад Госпадам.
16 Не лічы паслугачку сваю за адну з дачок Бэліяла, бо я з-за вялікага болю і смутку свайго гаварыла да сённяшняга моманту».
17 Гэлі тады сказаў ёй: «Ідзі ў супакоі, а Бог Ізраэля хай споўніць просьбу тваю, пра што маліла Яго».
18 І яна сказала: «О, няхай знойдзе паслугачка твая ласку ў вачах тваіх». І адышла тая жанчына дарогаю сваёй, і ела, і аблічча яе не было ўжо такім, як раней.
19 І падняліся назаўтра рана, і пакланіліся перад Госпадам. І пайшлі ў дарогу зваротную, і прыбылі ў дом свой у Раме. А Элькана пазнаў жонку сваю Ганну, і Госпад прыгадаў яе.
20 І здарылася па нейкім часе, што Ганна пачала, і нарадзіла сына, і дала яму імя Самуэль, таму што ад Госпада выпрасіла яго.
21 Муж яе Элькана і ўвесь дом яго пайшоў, каб ускласці гадавую ахвяру Госпаду і споўніць абяцанне сваё.
22 І Ганна не пайшла, бо яна сказала мужу свайму: «Не пайду, пакуль хлапчаня не будзе аднята ад грудзей, і завяду яго, і ён стане перад абліччам Госпада і застанецца там назаўсёды».
23 Адказаў ёй Элькана, муж яе: «Рабі, што табе здаецца добрым, і заставайся, пакуль яго не адымеш ад грудзей; і я малюся, каб Госпад здзейсніў слова Сваё». Дык засталася жанчына і карміла сына свайго, пакуль не адняла яго ад грудзей сваіх.
24 І павяла яго з сабою пасля таго, як адняла, з трохгадовым быком, адной эфай мукі і з бурдзюком віна; і прывяла яго ў дом Госпада ў Сіло. А хлопец быў яшчэ дзіцём.
25 І прынеслі яны ў ахвяру быка, і прадставілі хлопца Гэлі.
26 І сказала тады Ганна: «Прашу, гаспадару мой, хай жыве душа твая, гаспадару; я тая самая жанчына, якая стаяла тут перад табой і маліла Госпада.
27 Маліла я пра гэтае дзіця, і споўніў Госпад просьбу маю, аб якой я прасіла ў Яго.
28 Таму і даручаю яго Госпаду; на ўсе дні, колькі будзе жыць, ён адданы на службу Госпаду». І пакланілася там Госпаду.

Толкование Далласской семинарии

I. На подступах к монархии (главы 1−9)

А. Рождение и детство Самуила (глава 1)

1. СЕМЬЯ САМУИЛА (1:1−3)

1Цар 1:1−3. Самуил был сыном Елканы… Ефрафянина, который родом был из Рамафаим-Цофима (ефрафянин Елкана не был жителем Вифлеема, находившегося совсем в другом месте; он жил на горе Ефремовой). Рамафаим, или просто Рама, находился в гористой местности, в двадцати с лишним километрах на север от Иерусалима. Согласно Евсевию, Рама может быть отождествлена с Аримафеей, откуда происходил Иосиф Аримафейский, ученик Христа. (В Раме Самуил родился — стихи 19−20; жил — 7:17; и был погребен — 25:1.)

Смущает принадлежность Елканы к колену Ефремову, поскольку его сын — Самуил — нес впоследствии священническое служение (исключительная прерогатива левитов). Однако из 1Пар 6:33−38 мы узнаем, что происходил Елкана от Левия и с ефремлянами связан был лишь местом жительства.

Многоженство, которое не могло быть угодно Богу, тем не менее, и среди евреев имело достаточное распространение; две жены было и у отца Самуила. Возможно, другую жену Елкана взял потому, что от Анны не имел детей.

2. БЕСПЛОДИЕ АННЫ (1:4−8)

1Цар 1:4−8. Согласно Втор 7:13−14 чадородие рассматривалось в древнем Израиле как знак Божиего благоволения. «Заключение чрева», напротив, приравнивалось проклятию. Однако Анну, несмотря на ее бесплодие, муж любил более другой жены, Феннаны. Это выражалось и в том, что когда Елкана приносил жертву… Господу (для чего ходил в Силом, расположенный более чем в 20 км от Рамы, ибо там поставил скинию собрания Иисус Навин; Нав 18:1), то лучшую часть этой мирной жертвы, значительная доля которой возвращалась к жертвователю, отдавал не Феннане и ее детям, а Анне. И все-таки соперница… сильно огорчала Анну, плакавшую и роптавшую на то, что Господь заключил чрево ее (стихи 6−7). Это, конечно, напоминает о переживаниях Рахили, жены Иакова (Быт 30:1). Анна, как и Рахиль, не могла утешиться тем предпочтением, которое оказывал ей муж (1:8), и все, что ей оставалось, это отдаться на милость Божию.

3. МОЛИТВА АННЫ (1:9−18)

1Цар 1:9−18. По закону Моисееву все взрослые мужчины должны были являться в скинию (или в храм Господень) в дни трех основных религиозных праздников евреев (Пасхи, Пятидесятницы и Кущей; Исх 23:14−17). Вот и Елкана посещал эти праздники вместе со своими женами. В одно из таких посещений горько плачущая Анна излила перед Богом душу, умоляя послать ей сына. Она дала Господу обет посвятить его Ему — на все дни жизни его.

Это был так называемый обет назорейства, описанный в Чис 6:1−8. (Обет назорейства был дан и родителями Самсона, долго не имевшими детей; Суд 13:2−5.) Молчаливая, хоть и от глубины души, молитва Анны, лишь шевелившей губами, навела священника Илия, наблюдавшего за нею, на мысль, что женщина эта пьяна. Но когда он узнал об истинной причине ее переживаний, то заверил ее, что Бог… исполнит прошение ее.

4. РОЖДЕНИЕ САМУИЛА (1:19−23)

1Цар 1:19−20. Вскоре после возвращения семьи в Раму… Анна забеременела и в положенное время родила сына, которого назвала Самуилом. Слово это означает нечто вроде «Имя его Бог», но Анна, вероятно, уловила в нем иные ассоциации. Так, «Самуил» созвучно шамуа эль — «услышал Бог».

1Цар 1:21−23. В следующий: по времени ежегодный праздник Елкана отправился, как всегда, в Силом, чтобы принести жертву Господу (сравните стих 3). (Возможно, упомянутые здесь обеты Елканы должны были подтвердить обет Анны в отношении Самуила.) Но Анна осталась на этот раз дома, со своим младенцем. Она считала, что прежде чем отдать ребенка в храм, должна вскормить его и отвести туда окрепшим. Елкана не перечил ей, лишь, вознес молитву о том, чтобы Господь дал остаться твердым тому слову (обету), что вышло из уст Анны.

5. АННА ОТДАЕТ САМУИЛА БОГУ (1:24−28)

1Цар 1:24−28. После того, как Анна вскормила сына, она исполнила данный ею обет; привела ребенка в Силом, чтобы отдать его на служение Господу — как пожизненного назорея. Самуилу было, очевидно, лет около трех, т. к. именно до такого возраста принято было на Востоке (и не только на Востоке) кормить детей грудью (2-ую книгу Маккавеев, апокрифическую, 7:27). Так что, находясь при скинии, Самуил не мог быть в чрезмерную тягость для Илия и его помощников. С другой стороны, он уже в состоянии был понимать происходящее и с младенчества привыкал ко всему, что так или иначе было связано со священническим служением.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.