Эзэкіэля 1 глава

Кніга Эзэкіэля
Пераклад Чарняўскага 2017 → Перевод Десницкого

 
 

І здарылася гэта ў трыццаты год, у пяты дзень чацвёртага месяца, калі я знаходзіўся сярод палонных ля ракі Кэбар, што адкрыліся нябёсы і бачыў я з’яву Божую.
 
Это было в тридцатый год, на пятый день четвертого месяца, когда я был среди переселенцев у потока Кевар: открылись небеса и явились мне видения Божии.

У пяты дзень месяца, а гэта быў пяты год ад перасялення цара Ёахіна,
 
На пятый год пленения царя Йояхина, в пятый день месяца,

Госпад прамовіў да святара Эзэкіэля, сына Буза, у зямлі халдэяў ля ракі Кэбар; і супачыла на ім там рука Госпада.
 
было слово Господне к священнику Иезекиилю, сыну Бузи, который был тогда в стране халдеев, у потока Кевар; и была на нем рука Господня.

І я паглядзеў: і вось, віхор дзьмуў з поўначы, і велізарная хмара, і агонь палымнеючы, ды бляск кругом яго, і з сярэдзіны яго — штосьці накшталт злітка золата са срэбрам, — гэта значыць з сярэдзіны агню;
 
Видел я, как с севера налетел могучий ветер с огромной тучей и сверкающими молниями, а вокруг него — сияние, а в середине его сверкало нечто вроде янтаря.

і ў сярэдзіне яго — штосьці накшталт чатырох істот жывых; і мелі яны такі выгляд: быў у іх выгляд чалавека.
 
Были посреди него четверо живых существ, на вид подобных людям.

Кожная з іх мела па чатыры твары і па чатыры крылы;
 
Но было у них по четыре лица и по четыре крыла;

ногі іх былі прамыя, а ступні ног іх былі падобныя да ступняў ног цяляці, і блішчалі яны, як медзь ззяючая.
 
ноги у них прямые, и на них словно бычьи копыта, сверкающие, как блестящая бронза;

І пад крыламі мелі яны рукі чалавечыя па чатырох баках. Твары ж і крылы былі ва ўсіх чатырох:
 
а по четырем сторонам были у них под крыльями человеческие руки.

крылы іх прылягалі адны да другіх; яны не адварочваліся, калі ішлі; але кожная істота ішла проста перад сабою.
 
Их крылья соприкасались друг с другом, и во время шествия они не оборачивались, а шли, куда смотрели их лица.

Падабенства ж твараў іх: кожная з чатырох істот мела з правага боку аблічча чалавека і выгляд ільва, а з левага боку кожная з чатырох мела выгляд вала і выгляд арла.
 
С правой стороны у всех четырех лицо человеческое и лицо львиное, а с левой стороны у всех четырех — лицо бычье и, у всех четырех, лицо орлиное —

І крылы іх былі скіраваныя ўгару; два крылы прылягалі адно да аднаго, і два закрывалі целы іх.
 
такие у них лица. А крылья воздеты вверх, так что два крыла касались других животных по обеим сторонам, а два крыла покрывали тело.

І кожная ішла напрасткі: ішлі туды, куды іх вяло імкненне духу, і, ідучы, не адварочваліся.
 
Каждое шло туда, куда смотрело лицо — куда хотел Дух, туда и шли, и во время шествия не оборачивались.

І ў сярэдзіне між тымі істотамі жывымі — штосьці накшталт вугалёў, падобных да паходняў, што рухаюцца між тымі істотамі жывымі; і агонь кідаў яркі бляск, ды з агню ўздымаліся маланкі.
 
Эти существа были подобны раскаленным углям и горящим факелам; между существами пробегало пламя, от него исходило сияние, и молнии били из огня.

І істоты жывыя ішлі і вярталіся назад, накшталт маланкі, што бліскае.
 
И сами эти существа с быстротой молнии перемещались туда и сюда.

І калі прыгледзеўся я да тых істот жывых, то пры кожнай з тых істот жывых знаходзілася на зямлі адно кола.
 
Я смотрел на этих существ, и увидел четыре колеса на земле, по одному перед каждым из них.

І выгляд тых колаў, і выраб іх — накшталт хрызаліта, і ўсе чатыры мелі аднолькавы выгляд; і здавалася, што былі яны зроблены так, што адно кола было ў другім.
 
На вид и по своему составу они словно из кристалла, на вид и по составу они одинаковы, причем внутри каждого колеса находилось другое колесо.

Маглі яны хадзіць у чатырох напрамках; і, калі ішлі, не адварочваліся.
 
Они двигались в любую из четырех сторон, и при движении не поворачивали.

А абады іх былі велізарныя і жахлівага выгляду; і абады іх былі поўныя вачэй вакол усіх чатырох.
 
Высоки и ужасны их ободья, и ободья их усеяны глазами — все четыре.

А калі гэтыя істоты жывыя рухаліся, таксама і колы іх рухаліся разам з імі; і калі істоты падымаліся з зямлі, падымаліся таксама і колы.
 
Когда приходили в движение те существа, то двигались и колеса, а когда существа отрывались от земли, отрывались и колеса.

Куды кіраваў іх дух, каб ісці, туды ішлі, і колы адначасова падымаліся, ідучы за імі; бо дух жывых істот знаходзіўся ў колах.
 
Куда двигался Дух, туда и они, и куда бы ни направился Дух, подле него поднимались и колеса, ибо в них был дух тех существ.

Калі рухаліся гэтыя істоты, рухаліся і колы, і калі спыняліся, таксама і колы затрымліваліся; і калі яны падымаліся з зямлі, і колы падымаліся таксама, і колы ішлі за імі, бо дух жывых істот знаходзіўся ў колах.
 
Когда двигались одни, то двигались и другие, а когда останавливались одни, то останавливались и другие, и когда существа поднимались, то поднимались подле них и колеса, ибо дух существ был в колесах.

І над галовамі гэтых істот жывых было штосьці накшталт цвярдыні нябеснай, быццам крышталь ірдзеючы, раскінуты над іх галовамі ўгары.
 
А то, что было поверх существ, походило на свод из сияющего льда, раскинутый прямо у них над головами.

А пад цвярдыняй былі паднятыя крылы іх, адно каля аднаго; і кожная жывая істота пакрывала сваё цела двума крыламі.
 
Прямо под сводом сходились их крылья, так, что одно касалось другого, а другие два крыла покрывали у каждого его тело.

І калі яны ішлі, чуў я шум крылаў, як шум многіх водаў, як голас Усемагутнага: калі яны ішлі, быў водгук аглушальны, як шум лагера ваеннага; і калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.
 
И слышен был мне шум от их крыльев, как рокот водопада, как гром Всесильного, грохот бури и крик войска — когда они двигались. А когда останавливались, то опускали крылья.

Бо калі чуўся голас над цвярдыняй нябеснай, якая была над іх галовамі, яны спыняліся і крылы мелі апушчаныя.
 
И звучал голос со свода, что был у них над головами, когда они останавливались и опускали крылья.

І над цвярдыняю нябеснаю, якая ўзвышалася над іх галовамі, было штосьці, што мела выгляд каменя сапфіравага, накшталт пасада; і на ім быццам постаць чалавека зверху.
 
Над сводом, что был у них над головами, было нечто, на вид подобное престолу из сапфира, а на престоле восседал Некто, подобный на вид человеку.

І ўбачыў я штосьці накшталт злітка золата са срэбрам, які выглядаў, як агонь кругом яго, пачынаючы ад таго, што выглядала, як сцёгны, і вышэй; і ўніз ад таго, што выглядала, як сцёгны, убачыў я штосьці, як агонь, які ззяе вакол яго.
 
Я увидел, что оттуда, где у Него был бы пояс, и выше, Он словно из расплавленного янтаря, и весь окружен огнем, а ниже Он был словно из огня, и окружен сиянием.

Як з’яўленне вясёлкі на воблаку ў дажджлівы дзень, такі быў той бляск наўкола.
 
Это сияние вокруг Него походило на радугу, какая бывает в облаках в дождливый день.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.