Лукі 1 глава

Евангелле паводле Лукі
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

Понеже убо мнози начаша чинити повесть о извествованных в нас вещех,

як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

якоже предаша нам, иже исперва самовидцы и слуги бывшии словесе:

таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

изволися и мне последовавшу выше вся испытно, поряду писати тебе, державный феофиле,

каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

да разумееши, о нихже научился еси словесех утверждение.

У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

Бысть во дни ирода царя иудейска, иерей некий, именем захариа, от дневныя чреды авиани: и жена его от дщерей аароновех, и имя ей елисаветь.

Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

Беста же праведна оба пред Богом, ходяща во всех заповедех и оправданиих Господних безпорочна.

Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

И не бе има чада, понеже елисаветь бе неплоды, и оба заматоревша во днех своих беста.

І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

Бысть же служащу ему в чину чреды своея пред Богом,

па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

по обычаю священничества ключися ему покадити вшедшу в церковь Господню:

а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

и все множество людий бе молитву дея вне, в год фимиама:

І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

явися же ему ангел Господень, стоя о десную олтаря кадилнаго:

дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

и смутися захариа видев, и страх нападе нань.

Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

Рече же к нему ангел: не бойся, захарие: зане услышана бысть молитва твоя, и жена твоя елисаветь родит сына тебе, и наречеши имя ему иоанн:

Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

и будет тебе радость и веселие, и мнози о рождестве его возрадуются:

Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

будет бо велий пред Господем: и вина и сикера не имать пити, и Духа святаго исполнится еще из чрева матере своея:

і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

и многих от сынов израилевых обратит ко Господу Богу их:

І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных — да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

и той предидет пред ним духом и силою илииною, обратити сердца отцем на чада, и противныя в мудрости праведных, уготовати Господеви люди совершены.

І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

И рече захариа ко ангелу: по чесому разумею сие? аз бо есмь стар, и жена моя заматоревши во днех своих.

І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я — Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

И отвещав ангел рече ему: аз есмь гавриил предстояй пред Богом, и послан есмь глаголати к тебе и благовестити тебе сия:

І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

и се, будеши молчя и не могий проглаголати, до негоже дне будут сия: зане не веровал еси словесем моим, яже сбудутся во время свое.

І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

И беша людие ждуще захарию: и чудяхуся коснящу ему в церкви.

Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

Изшед же не можаше глаголати к ним: и разумеша, яко видение виде в церкви: и той бе помавая им, и пребываше нем.

І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

И бысть яко исполнишася дние службы его, иде в дом свой.

А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

По сих же днех зачат елисаветь жена его, и таяшеся месяц пять, глаголющи:

«Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

яко тако мне сотвори Господь во дни, в няже призре отяти поношение мое в человецех.

А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

В месяц же шестый послан бысть ангел гавриил от Бога во град галилейский, емуже имя назарет,

да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

к Деве обрученней мужеви, емуже имя иосиф, от дому давидова: и имя Деве Мариамь.

Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

И вшед к ней ангел рече: радуйся, благодатная: Господь с тобою: благословена ты в женах.

А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

Она же видевши смутися о словеси его и помышляше, каково будет целование сие.

І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

И рече ангел ей: не бойся, Мариамь: обрела бо еси благодать у Бога.

І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

И се зачнеши во чреве, и родиши сына, и наречеши имя ему Иисус:

Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

сей будет велий, и Сын вышняго наречется: и даст ему Господь Бог престол давида отца его:

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

и воцарится в дому иаковли во веки, и Царствию его не будет конца.

Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

Рече же Мариамь ко ангелу: како будет сие, идеже мужа не знаю?

І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

И отвещав ангел рече ей: Дух святый найдет на тя, и сила вышняго осенит тя: темже и раждаемое свято наречется Сын Божий:

І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

и се, елисаветь южика твоя, и та зачат сына в старости своей: и сей месяц шестый есть ей нарицаемей неплоды:

бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

яко не изнеможет у Бога всяк глагол.

Марыя ж сказала: «Вось жа, Я — служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

Рече же Мариамь: се, раба Господня: буди мне по глаголу твоему. И отиде от нея ангел.

У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

Воставши же Мариамь во дни тыя, иде в горняя со тщанием, во град иудов:

І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

и вниде в дом захариин и целова елисаветь.

І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

И бысть яко услыша елисаветь целование Мариино, взыграся младенец во чреве ея: и исполнися Духа свята елисаветь,

і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

и возопи гласом велиим, и рече: благословена ты в женах, и благословен плод чрева твоего:

А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

и откуду мне сие, да приидет Мати Господа моего ко мне?

Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

се бо, яко бысть глас целования твоего во ушию моею, взыграся младенец радощами во чреве моем:

І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

и блаженна веровавшая, яко будет совершение глаголанным ей от Господа.

І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

И рече Мариамь: величит душа моя Господа,

і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

и возрадовася дух мой о Бозе спасе моем:

бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

яко призре на смирение рабы своея: се бо, отныне ублажат мя вси роди:

бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

яко сотвори мне величие сильный, и свято имя его:

і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

и милость его в роды родов боящымся его:

Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

сотвори державу мышцею своею: расточи гордыя мыслию сердца их?

спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

низложи сильныя со престол, и вознесе смиренныя:

галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

алчущыя исполни благ и богатящыяся отпусти тщы:

Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

восприят израиля отрока своего, помянути милости,

як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

якоже глагола ко отцем нашым, аврааму и семени его до века.

Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

Пребысть же Мариамь с нею яко три месяцы и возвратися в дом свой.

А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

Елисавети же исполнися время родити ей, и роди сына.

Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

И слышаша окрест живущии и ужики ея, яко возвеличил есть Господь милость свою с нею: и радовахуся с нею.

І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

И бысть во осмый день, приидоша обрезати отроча, и нарицаху е именем отца его, захарию.

І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

И отвещавши мати его рече: ни, но да наречется иоанн.

І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

И реша к ней, яко никтоже есть в родстве твоем, иже нарицается именем тем.

Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

И помаваху отцу его, еже како бы хотел нарещи е.

А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

И испрошь дщицу, написа, глаголя: иоанн будет имя ему. И чудяхуся вси.

А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

Отверзошася же уста его абие и язык его, и глаголаше благословя Бога.

Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

И бысть на всех страх живущих окрест их: и во всей стране иудейстей поведаеми бяху вси глаголи сии.

А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

И положиша вси слышавшии в сердцы своем, глаголюще: что убо отроча сие будет? И рука Господня бе с ним.

І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

И захариа отец его исполнися Духа свята, и пророчествова, глаголя:

«Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

благословен Господь Бог израилев, яко посети и сотвори избавление людем своим:

і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

и воздвиже рог спасения нам, в дому давида отрока своего:

як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

якоже глагола усты святых сущих от века пророк его,

збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

спасение от враг наших и из руки всех ненавидящих нас:

каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

сотворити милость со отцы нашими и помянути завет святый свой,

і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

клятву, еюже клятся ко аврааму отцу нашему, дати нам,

каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

без страха, из руки враг наших избавльшымся,

ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

служити ему преподобием и правдою пред ним вся дни живота нашего.

І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

И ты, отроча, пророк вышняго наречешися: предидеши бо пред лицем Господним, уготовати пути его,

каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

дати разум спасения людем его, во оставление грех их,

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

милосердия ради милости Бога нашего, в нихже посетил есть нас восток свыше,

каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

просветити во тме и сени смертней седящыя, направити ноги нашя на путь мирен.

А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

Отроча же растяше и крепляшеся духом: и бе в пустынех до дне явления своего ко израилю.

« 16 глава 2 глава »