Якуба 1 глава

Ліст Якуба
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Якуб, слуга Бога і Госпада Ісуса Хрыста, вітае дванаццаць пакаленняў, што ў расцярушанні.

Иаков, Богу и Господу Иисусу Христу раб, обеманадесяте коленома, иже в разсеянии, радоватися.

Браты мае! Уважайце сабе за вялікую радасць, калі трапляеце ў розныя спакусы.

Всяку радость имейте, братие моя, егда во искушения впадаете различна,

Ведайце, што выпрабаванне веры вашай выклікае цярплівасць.

ведяще, яко искушение вашея веры соделовает терпение:

Цярплівасць жа будзе мець дасканалае дзеянне, каб вы былі дасканалымі ды беззаганнымі, без ніякіх недахопаў.

терпение же дело совершенно да имать, яко да будете совершенни и всецели, ни в чемже лишени.

Калі ж каму з вас не хапае мудрасці, хай просіць яе ў Бога, Які дае ўсім шчодра і без дакораў, і будзе дадзена яму.

Аще же кто от вас лишен есть премудрости, да просит от дающаго Бога всем нелицеприемне и не поношающаго, и дастся ему.

Хай жа ён просіць з вераю, ані крыху не сумняваючыся, бо хто сумняваецца, той падобны да марской хвалі, якую вецер падымае і ганяе.

Да просит же верою, ничтоже сумняся: сумняйся бо уподобися волнению морскому, ветры возметаему и развеваему.

Хай гэткі чалавек не спадзяецца атрымаць што-колечы ад Госпада,

Да не мнит бо человек он, яко приимет что от Бога.

чалавек дваісты ў душы, нетрывалы на ўсіх сваіх шляхах.

Муж двоедушен неустроен во всех путех своих.

Хай пакорны брат ганарыцца сваім узвышэннем,

Да хвалится же брат смиренный в высоте своей,

а багаты — сваім прыніжэннем, бо праміне ён, як краска палявая.

богатый же во смирении своем, зане якоже цвет травный мимоидет:

Бо ўзышло ўпальнае сонца і высушыла траву, ды апала краска яе, і знік прыгожы выгляд яе. Так і багаты змарнее на шляхах сваіх.

возсия бо солнце со зноем, и изсуши траву, и цвет ея отпаде, и блголепие лица ея погибе: сице и богатый в хождении своем увядает.

Шчасны чалавек, які выстаіць у спакусе, бо па выпрабаванні атрымае вянок жыцця, які абяцае Бог тым, што любяць Яго.

Блажен муж, иже претерпит искушение: зане искусен быв, приимет венец жизни, егоже обеща Бог любящым его.

Хай ніхто спакушаны не кажа: «Бог мяне спакушае», бо Бог не спакушаецца ліхам ды Сам нікога не спакушае.

Никтоже искушаемь да глаголет, яко от Бога искушаемь есмь: Бог бо несть искуситель злым, не искушает же той ни когоже,

Спакушаецца кожны сваёй пажадлівасцю, захоплены яе прывабнасцю.

кийждо же искушается, от своея похоти влекомь и прельщаемь:

А пажадлівасць, пачаўшы, спараджае грэх, а грэх, калі бывае ўчынены, спараджае смерць.

таже похоть заченши раждает грех, грех же содеян раждает смерть.

Не дапускайце аблуд, браты мае найдаражэйшыя!

Не льститеся, братие моя возлюбленная:

Усякае дабро, што нам даецца, ды ўсякі дар дасканалы з вышыні ад Айца святла сыходзіць, у Якога няма перамены, ані ценю зменнасці.

всяко даяние благо и всяк дар совершен свыше есть, сходяй от Отца светов, у негоже несть пременение, или преложения стень.

Нарадзіў Ён нас словам праўды з уласнай волі, каб былі мы першакамі Яго стварэнняў.

Восхотев бо породи нас словом истины, во еже быти нам начаток некий созданием его.

Ведайце, браты мае дарагія: хай кожны чалавек будзе хуткі да слухання, павольны да гутаркі ды няскоры да злосці.

Темже, братие моя возлюбленная, да будет всяк человек скор услышати и косен глаголати, косен во гнев,

Бо злосць чалавека не спрычыняецца да справядлівасці Божай.

гнев бо мужа, правды Божия не соделовает.

Таму адкіньце ўсякі бруд і лішнюю злосць і з пакораю прымайце засеянае слова, каторае можа збавіць душы вашы.

Сего ради отложше всяку скверну и избыток злобы, в кротости приимите всажденное слово, могущее спасти душы вашя.

Будзьце выканаўцамі слова, а не толькі слухачамі, якія саміх сябе ашукваюць.

Бывайте же творцы слова, а не точию слышатели, прельщающе себе самех.

Бо калі хто толькі слухае слова, а не выконвае яго, ён падобны да чалавека, які аглядае прыроджанае аблічча сваё ў люстэрку;

Зане аще кто есть слышатель слова, а не творец, таковый уподобися мужу смотряющу лице бытия своего в зерцале:

бо ён паглядзеў на сябе, і адышоўся, і зараз забыўся, якім ён быў.

усмотри бо себе и отиде, и абие забы, каков бе.

Хто ж пранікне ў дасканалы закон свабоды і вытрывае ў ім, той станецца не слухачом, які забываецца, але выканаўцам справы, і шчасны будзе ў сваёй дзейнасці.

Приникий же в закон совершен свободы, и пребыв, сей не слышатель забытлив быв, но творец дела, сей блажен в делании своем будет.

Калі сярод вас хто думае, што ён пабожны, а не трымае языка свайго, ашукваючы сэрца сваё, таго пабожнасць пустая.

Аще кто мнится верен быти в вас, и не обуздовает языка своего, но льстит сердце свое, сего суетна есть вера.

Пабожнасць праўдзівая і беззаганная перад Богам і Айцом вось якая: апекавацца над сіротамі і ўдовамі, дапамагаючы ў іх бедах, ды ўсцерагчыся беззаганным ад гэтага свету.

Вера бо чиста и нескверна пред Богом и Отцем сия есть, еже посещати сирых и вдовиц в скорбех их, (и) нескверна себе блюсти от мира.

« 28 глава 2 глава »