Да Ціта 1 глава

Ліст да Ціта
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Паўла, паслугач Божы і Апостал Ісуса Хрыста паводле веры выбраннікаў Божых і пазнання праўды, што вядзе да пабожнасці,

павел, раб Божий, апостол же Иисус Христов, по вере избранных Божиих и разуму истины, яже по блгочистию,

у надзеі жыцця вечнага, якое абяцаў спрадвеку Бог, Які не падманвае,

о уповании жизни вечныя, юже обетова неложный Бог прежде лет вечных,

і аб’явіў у свой час Сваё слова ў пропаведзі, якая даверана мне па загаду Бога, Збаўцы нашага,

яви же во времена своя слово свое проповеданием, еже мне поручено бысть по повелению спасителя нашего Бога:

Ціту, сапраўднаму сыну ў супольнай веры: ласка, міласць і супакой ад Бога Айца і Госпада Ісуса Хрыста, Збаўцы нашага.

титу, присному чаду по общей вере: благодать, милость, мир от Бога оца и Господа Иисуса Христа спаса нашего.

Дзеля таго пакінуў я цябе на Крыце, каб ты ўсе неўпарадкаваныя справы наладзіў і каб паставіў у гарадах старэйшых, як я табе загадаў:

Сего ради оставих тя в крите, да недокончанная исправиши и устроиши по всем градом пресвитеры, якоже тебе аз повелех:

калі хто без заганы, муж аднае жонкі, мае веруючых дзяцей, не вінавачаных у распусце або непаслухмянасці.

аще кто есть непорочен, единыя жены муж, чада имый верна, не во укорении блуда, или непокорива.

Належыць бо, каб епіскап быў беззаганны як распарадчык Божы, не горды, не гняўлівы, не п’яніца, не задзіра, не сквапны да ліхой карысці,

Подобает бо епископу без порока быти, якоже Божию строителю: не себе угождающу, (не дерзу, не напрасливу,) не гневливу, не пиянице, не биице, не скверностяжательну,

але гасцінны, ласкавы, сумленны, справядлівы, пабожны, уздзержлівы,

но страннолюбиву, благолюбцу, целомудренну, праведну, преподобну, воздержателну,

які трымаецца праўдзівага слова паводле навукі, вернай слову, каб быў моцны і настаўляў у здаровым навучанні і дакараў тых, што кажуць супраць.

держащемуся вернаго словесе по учению, да силен будет и утешати во здравем учении, и противящыяся обличати.

Бо ёсць таксама шмат непаслухмяных, пустаслоўных ды спакуснікаў, асабліва з абрэзаных,

Суть бо мнози непокориви, суесловцы и умом прельщени, наипаче же сущии от обрезания,

каторым трэба закрываць рот, бо яны ўсе дамы разбураюць, навучаючы таму, што не належыць, дзеля ліхой карысці.

ихже подобает уста заграждати: иже вся домы развращают, учаще яже не подобает, сквернаго ради прибытка.

Сказаў жа адзін з іх, уласны іх прарок: «Крыцяне заўжды хлусяць, лютыя звяры, гультайскія жываты».

Рече же некто от них, свой им пророк: критяне присно лживи, злии зверие, утробы праздныя.

Сведчанне гэтае праўдзівае. Таму дакарай іх строга, каб трывалі ў здаровай веры,

Свидетельство сие истинно есть. еяже ради вины обличай их нещадно, да здрави будут в вере,

не звяртаючы ўвагі на юдэйскія байкі ці на выказванні людзей, якія адварочваюцца ад праўды.

не внимающе иудейским баснем, ни заповедем человек отвращающихся от истины.

Для чыстых усё чыстае. Спаганеным жа і няверуючым нічога няма чыстага, але забруджаны іх думкі і сумленне.

Вся убо чиста чистым: оскверненым же и неверным ничтоже чисто, но осквернися их и ум и совесть.

Кажуць, што ведаюць Бога, а дзейнасцю сваёй пярэчаць, бо абрыдныя яны і непаслухмяныя, да ніякай добрай справы няздатныя.

Бога исповедуют ведети, а делы отмещутся его, мерзцы суще и непокориви и на всякое дело благое неискусни.

« 4 глава 2 глава »