Яна 1 глава

Евангелле паводле Яна
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская Библия

На пачатку было Слова, і Слова было ў Бога, і Богам было Слова.

Въ нача́лѣ бѣ̀ сло́во, и҆ сло́во бѣ̀ къ бг҃ѹ {ѹ҆ бг҃а}, и҆ бг҃ъ бѣ̀ сло́во.

Яно было на пачатку ў Бога.

Се́й бѣ̀ и҆сконѝ къ бг҃ѹ {ѹ҆ бг҃а}:

Усё праз Яго сталася, і без Яго не сталася нічога з таго, што сталася;

всѧ҄ тѣ́мъ бы́ша, и҆ без̾ негѡ̀ ничто́же бы́сть, є҆́же бы́сть.

у Ім было жыццё, і жыццё было святлом людзей,

Въ то́мъ живо́тъ бѣ̀, и҆ живо́тъ бѣ̀ свѣ́тъ человѣ́кѡмъ:

і святло ў цемры свеціць, і цемра не агарнула яго.

и҆ свѣ́тъ во тмѣ̀ свѣ́титсѧ, и҆ тма̀ є҆гѡ̀ не ѡ҆б̾ѧ́тъ.

Быў чалавек, пасланы Богам, якому імя было Ян;

Бы́сть человѣ́къ по́сланъ ѿ бг҃а, и҆́мѧ є҆мѹ̀ ї҆ѡа́ннъ:

ён прыйшоў на сведчанне, каб прадставіць сведчанне аб Святле, каб усе паверылі праз яго.

се́й прїи́де во свидѣ́телство, да свидѣ́телствѹетъ ѡ҆ свѣ́тѣ, да всѝ вѣ́рѹ и҆́мѹтъ є҆мѹ̀ {да всѝ ѹ҆вѣ́рѹютъ чрез̾ него̀}.

Не быў ён святлом, але [прыйшоў,] каб прадставіць сведчанне аб Святле.

Не бѣ̀ то́й свѣ́тъ, но да свидѣ́телствѹетъ ѡ҆ свѣ́тѣ:

Было праўдзівае Святло, Якое асвятляе кожнага чалавека, што прыходзіць у свет.

бѣ̀ свѣ́тъ и҆́стинный, и҆́же просвѣща́етъ всѧ́каго человѣ́ка грѧдѹ́щаго въ мі́ръ:

Яно было ў свеце, і свет праз Яго стаўся, і свет Яго не пазнаў.

въ мі́рѣ бѣ̀, и҆ мі́ръ тѣ́мъ бы́сть, и҆ мі́ръ є҆го̀ не позна̀:

Прыйшло Яно да сваіх, і свае Яго не прынялі.

во своѧ҄ прїи́де, и҆ своѝ є҆гѡ̀ не прїѧ́ша.

А тым, якія Яго прынялі, дало магутнасць стацца сынамі Божымі, тым, што вераць у імя Яго,

Є҆ли́цы же прїѧ́ша є҆го̀, дадѐ и҆̀мъ ѡ҆́бласть ча́дѡмъ бж҃їимъ бы́ти, вѣ́рѹющымъ во и҆́мѧ є҆гѡ̀,

якія не з крыві, ані з жадання цела, ані з жадання мужа, але з Бога нарадзіліся.

и҆̀же не ѿ кро́вѣ, ни ѿ по́хоти плотскі́ѧ, ни ѿ по́хоти мѹ́жескїѧ, но ѿ бг҃а роди́шасѧ.

І Слова сталася целам, і пасялілася між намі, і мы бачылі славу Яго, славу як Адзінароднага ад Айца, — поўнае ласкі і праўды.

И҆ сло́во пл҃ть бы́сть и҆ всели́сѧ въ ны̀, и҆ ви́дѣхомъ сла́вѹ є҆гѡ̀, сла́вѹ ѩ҆́кѡ є҆диноро́днагѡ ѿ ѻ҆ц҃а̀, и҆спо́лнь блгдти и҆ и҆́стины.

Ян дае сведчанне аб Ім і заклікае, кажучы: «Гэта быў Той, пра Якога я сказаў: Які па мне мае прыйсці, перада мною стаў, бо перш за мяне быў».

Ї҆ѡа́ннъ свидѣ́телствѹетъ ѡ҆ не́мъ и҆ воззва̀ глаго́ла: се́й бѣ̀, є҆го́же рѣ́хъ, и҆́же по мнѣ̀ грѧды́й, предо мно́ю бы́сть, ѩ҆́кѡ пе́рвѣе менє̀ бѣ̀.

І з паўнаты Яго ўсе мы ўзялі, і ласку за ласку;

И҆ ѿ и҆сполне́нїѧ є҆гѡ̀ мы̀ всѝ прїѧ́хомъ и҆ блгдть воз̾ блгдть:

бо закон быў дадзены праз Майсея, а ласка і праўда сталіся праз Ісуса Хрыста.

ѩ҆́кѡ зако́нъ мѡѷсе́омъ да́нъ бы́сть, блгдть (же) и҆ и҆́стина ї҆и҃съ хр҇то́мъ бы́сть.

Бога ніхто ніколі не бачыў; Адзінародны Сын, Які ва ўлонні Айца, Ён Сам з’явіў.

(За҄ 2.) Бг҃а никто́же ви́дѣ нигдѣ́же: є҆диноро́дный сн҃ъ, сы́й въ ло́нѣ ѻ҆́ч҃и, то́й и҆сповѣ́да.

І вось сведчанне Яна, калі юдэі з Ерузаліма паслалі да яго святароў і левітаў, каб у яго спыталіся: «Хто ты?»

И҆ сїѐ є҆́сть свидѣ́телство ї҆ѡа́нново, є҆гда̀ посла́ша жи́дове ѿ ї҆ер҇ли́ма ї҆ере́євъ и҆ леѵі́тѡвъ, да вопро́сѧтъ є҆го̀: ты̀ кто̀ є҆сѝ;

І прызнаўся, і не запярэчыў; і прызнаўся: «Я не Хрыстос».

И҆ и҆сповѣ́да и҆ не ѿве́ржесѧ: и҆ и҆сповѣ́да, ѩ҆́кѡ нѣ́смь а҆́зъ хр҇то́съ.

Дык пыталіся ў яго: «Дык што? Ты мо Ілля?» І кажа: «Не». «Дык ты прарок?» І адказвае: «Не».

И҆ вопроси́ша є҆го̀: что̀ ѹ҆̀бо; и҆лїа́ ли є҆сѝ ты̀; И҆ глаго́ла: нѣ́смь. Про҇ро́къ ли є҆сѝ; И҆ ѿвѣща̀: нѝ.

Дык сказалі яны яму: «Хто ж ты, каб мы маглі даць адказ тым, што нас паслалі. Што ты кажаш сам пра сябе?»

Рѣ́ша же є҆мѹ̀: кто̀ є҆сѝ; да ѿвѣ́тъ да́мы посла́вшымъ ны̀: что̀ глаго́леши ѡ҆ тебѣ̀ самѣ́мъ;

Ён гаворыць: «Я — голас лямантуючага ў пустыні: “Рыхтуйце дарогу Госпаду”, як сказаў прарок Ісая».

Речѐ: а҆́зъ гла́съ вопїю́щагѡ въ пѹсты́ни: и҆спра́вите пѹ́ть гд҇ень, ѩ҆́коже речѐ и҆са́їа про҇ро́къ.

А пасланцы былі з фарысеяў,

И҆ по́сланнїи бѣ́хѹ ѿ фарїсє́й:

і сказалі яму: «Чаму тады хрысціш, калі ты не Хрыстос, не Ілля, ані прарок?»

и҆ вопроси́ша є҆го̀ и҆ рѣ́ша є҆мѹ̀: что̀ ѹ҆̀бо креща́еши, а҆́ще ты̀ нѣ́си хр҇то́съ, ни и҆лїа̀, ни про҇ро́къ;

Адказаў ім Ян, кажучы: «Я хрышчу вадою; але пасярод вас паўстаў Той, Каго вы не ведаеце,

Ѿвѣща̀ и҆̀мъ ї҆ѡа́ннъ, глаго́лѧ: а҆́зъ креща́ю водо́ю: посредѣ́ же ва́съ стои́тъ, є҆гѡ́же вы̀ не вѣ́сте:

Які па мне ідзе, але наперадзе мяне быў, Якому я не варты развязаць рамень пасталоў Яго».

то́й є҆́сть грѧды́й по мнѣ̀, и҆́же предо мно́ю бы́сть, є҆мѹ́же нѣ́смь а҆́зъ досто́инъ, да ѿрѣшѹ̀ реме́нь сапогѹ̀ є҆гѡ̀.

Гэта адбылося ў Бэтаніі за Ярданам, дзе Ян хрысціў.

Сїѧ҄ въ виѳава́рѣ бы́ша ѡ҆б̾ ѡ҆́нъ по́лъ ї҆ѻрда́на, и҆дѣ́же бѣ̀ ї҆ѡа́ннъ крестѧ̀.

Назаўтра ўбачыў Ян Ісуса, што ішоў да яго, і гаворыць: «Вось, Ягня Божае, Той, Хто бярэ на Сябе грэх свету.

(За҄ 3.) Во ѹ҆́трїй (же) ви́дѣ ї҆ѡа́ннъ ї҆и҃са грѧдѹ́ща къ себѣ̀ и҆ глаго́ла: сѐ, а҆́гнецъ бж҃їй, взе́млѧй грѣхѝ мі́ра:

Гэта Той, пра Якога я сказаў: пасля мяне прыходзіць Чалавек, Які стаў перада мной, бо быў раней за мяне.

се́й є҆́сть, ѡ҆ не́мже а҆́зъ рѣ́хъ: по мнѣ̀ грѧде́тъ мѹ́жъ, и҆́же предо мно́ю бы́сть, ѩ҆́кѡ пе́рвѣе менє̀ бѣ̀:

І я не ведаў Яго, але дзеля таго прыйшоў я, хрысцячы вадой, каб мог Ён аб’явіцца Ізраэлю».

и҆ а҆́зъ не вѣ́дехъ є҆гѡ̀: но да ѩ҆ви́тсѧ ї҆и҃леви, сегѡ̀ ра́ди прїидо́хъ а҆́зъ водо́ю крестѧ̀.

І прадставіў Ян сведчанне, кажучы: «Бачыў я Духа, што сыходзіў з неба, як голуб, і Ён застаўся на Ім;

И҆ свидѣ́телствова ї҆ѡа́ннъ, глаго́лѧ, ѩ҆́кѡ ви́дѣхъ дх҃а сходѧ́ща ѩ҆́кѡ го́лѹбѧ съ небесѐ, и҆ пребы́сть на не́мъ:

і я Яго не ведаў, але Той, Хто мяне паслаў хрысціць вадою, сказаў мне: “На Каго ўбачыш, што Дух сыходзіць і застаецца на Ім, гэта Той, Хто хрысціць Духам Святым”.

и҆ а҆́зъ не вѣ́дѣхъ є҆гѡ̀: но посла́вый мѧ̀ крести́ти водо́ю, то́й мнѣ̀ речѐ: над̾ него́же ѹ҆́зриши дх҃а сходѧ́ща и҆ пребыва́юща на не́мъ, то́й є҆́сть кр҇тѧ́й дх҃омъ ст҃ы́мъ:

І гэта я сам бачыў і сведчу, што Ён — Сын Божы».

и҆ а҆́зъ ви́дѣхъ и҆ свидѣ́телствовахъ, ѩ҆́кѡ се́й є҆́сть сн҃ъ бж҃їй.

На другі дзень зноў стаяў Ян і два вучні яго,

(За҄ 4.) Во ѹ҆́трїй (же) па́ки стоѧ́ше ї҆ѡа́ннъ, и҆ ѿ ѹ҆чени҄къ є҆гѡ̀ два̀.

і, зірнуўшы на Ісуса, Які праходзіў міма, Ян кажа: «Вось Ягня Божае».

И҆ ѹ҆зрѣ́въ ї҆и҃са грѧдѹ́ща, глаго́ла: сѐ, а҆́гнецъ бж҃їй.

Дык пачулі Яго два вучні, як ён гэта казаў, і пайшлі за Ісусам.

И҆ слы́шаста є҆го̀ ѻ҆́ба ѹ҆ченика҄ глаго́лющаго, и҆ по ї҆и҃сѣ и҆до́ста.

Ісус, павярнуўшыся і ўбачыўшы, што яны ідуць, кажа ім: «Што шукаеце?» Яны сказалі Яму: «Рабі, — што ў перакладзе значыць Настаўнік, — дзе жывеш?»

Ѡ҆бра́щьсѧ же ї҆и҃съ и҆ ви́дѣвъ ѧ҆̀ по себѣ̀ и҆дѹ҄ща, гл҃а и҆́ма: чесѡ̀ и҆́щета; Ѡ҆́на же рѣ́ста є҆мѹ̀: раввї̀, є҆́же глаго́летсѧ сказа́емо ѹ҆чт҃лю, гдѣ̀ живе́ши;

Кажа ім: «Ідзіце і ўбачыце». Дык пайшлі і ўбачылі, дзе жыў, і засталіся той дзень з Ім, а было блізу гадзіны дзясятай.

(И҆) гл҃а и҆́ма: прїиди́та и҆ ви́дита. Прїидо́ста и҆ ви́дѣста, гдѣ̀ живѧ́ше, и҆ ѹ҆ негѡ̀ пребы́ста де́нь то́й. Бѣ́ же ча́съ десѧ́тый.

А адным з двух, што пачулі ад Яна і пайшлі за Ім, быў Андрэй, брат Сімона Пётры.

Бѣ́ (же) а҆ндре́й, бра́тъ сі́мѡна петра̀, є҆ди́нъ ѿ ѻ҆бою̀ слы́шавшєю ѿ ї҆ѡа́нна и҆ по не́мъ ше́дшєю.

Ён знаходзіць перш брата свайго Сімона і кажа яму: «Знайшлі мы Месію», што значыць — Хрыста,

Ѡ҆брѣ́те се́й пре́жде бра́та своего̀ сі́мѡна и҆ глаго́ла є҆мѹ̀: ѡ҆брѣто́хомъ мессі́ю, є҆́же є҆́сть сказа́емо [хр҇то́съ].

і прывёў яго да Ісуса. А Ісус, глянуўшы на яго, сказаў: «Ты Сімон, сын Ёны; будзеш называцца Кіфа, што значыць Пётра».

И҆ приведѐ є҆го̀ ко ї҆и҃сови. Воззрѣ́въ же на́нь ї҆и҃съ речѐ: ты̀ є҆сѝ сі́мѡнъ сы́нъ ї҆ѡ́нинъ: ты̀ нарече́шисѧ ки́фа, є҆́же сказа́етсѧ [пе́тръ].

Назаўтра Ісус маніўся ісці ў Галілею ды знаходзіць Піліпа. І кажа яму Ісус: «Ідзі за Мною».

(За҄ 5.) Во ѹ҆́трїй (же) восхотѣ̀ и҆зы́ти въ галїле́ю: и҆ ѡ҆брѣ́те фїлі́ппа и҆ гл҃а є҆мѹ̀: грѧдѝ по мнѣ̀.

А Піліп быў з Бэтсайды, горада Андрэя і Пётры.

Бѣ́ (же) фїлі́ппъ ѿ виѳсаі́ды, ѿ гра́да а҆ндре́ова и҆ петро́ва.

Піліп жа напаткаў Натанаэля і кажа яму: «Мы знайшлі Таго, аб Кім пісаў Майсей у законе і прарокі: Ісуса, Сына Язэпа з Назарэта».

Ѡ҆брѣ́те фїлі́ппъ наѳана́ила и҆ глаго́ла є҆мѹ̀: є҆го́же писа̀ мѡѷсе́й въ зако́нѣ и҆ про҇ро́цы, ѡ҆брѣто́хомъ ї҆и҃са сн҃а ї҆ѡ́сифова, и҆̀же ѿ назаре́та.

І сказаў яму Натанаэль: «Ці можа быць што добрае з Назарэта?» Кажа яму Піліп: «Ідзі і паглядзі».

И҆ глаго́ла є҆мѹ̀ наѳана́илъ: ѿ назаре́та мо́жетъ ли что̀ добро̀ бы́ти; Глаго́ла є҆мѹ̀ фїлі́ппъ: прїидѝ и҆ ви́ждь.

Убачыў Ісус, што Натанаэль ідзе да Яго, і кажа пра яго: «Вось праўдзівы ізраэлец, у якім няма хітрасці».

Ви́дѣ (же) ї҆и҃съ наѳана́ила грѧдѹ́ща къ себѣ̀ и҆ гл҃а ѡ҆ не́мъ: сѐ, вои́стиннѹ ї҆и҃лтѧнинъ, въ не́мже льстѝ нѣ́сть.

Натанаэль кажа Яму: «А скуль жа мяне ведаеш?» Адказваючы, сказаў яму Ісус: «Я бачыў цябе перш, чым пазваў цябе Піліп, калі ты быў пад фігавым дрэвам».

Глаго́ла є҆мѹ̀ наѳана́илъ: ка́кѡ мѧ̀ зна́еши; Ѿвѣща̀ ї҆и҃съ и҆ речѐ є҆мѹ̀: пре́жде да́же не возгласѝ тебѐ фїлі́ппъ, сѹ́ща тѧ̀ под̾ смоко́вницею ви́дѣхъ тѧ̀.

Адказаў яму Натанаэль: «Рабі, Ты — Сын Божы, Ты — Валадар Ізраэля!»

Ѿвѣща̀ наѳана́илъ и҆ глаго́ла є҆мѹ̀: раввї̀, ты̀ є҆сѝ сн҃ъ бж҃їй, ты̀ є҆сѝ цр҃ь ї҆и҃левъ.

Адказаў яму Ісус і сказаў: «Таму, што Я табе сказаў: “Я цябе бачыў пад фігавым дрэвам”, паверыў ты? Болей за гэта ўбачыш».

Ѿвѣща̀ ї҆и҃съ и҆ речѐ є҆мѹ̀: занѐ рѣ́хъ тѝ, ѩ҆́кѡ ви́дѣхъ тѧ̀ под̾ смоко́вницею, вѣ́рѹеши: бѡ́лша си́хъ ѹ҆́зриши.

І кажа яму: «Сапраўды, сапраўды кажу вам: убачыце неба адкрытае і анёлаў Божых, што ўзыходзяць і сыходзяць да Сына Чалавечага».

И҆ гл҃а є҆мѹ̀: а҆ми́нь, а҆ми́нь гл҃ю ва́мъ, ѿсе́лѣ ѹ҆́зрите не́бо ѿве́рсто и҆ а҆́гг҃лы бж҃їѧ восходѧ́щыѧ и҆ низходѧ́щыѧ над̾ сн҃а чл҃вѣ́ческаго.

« 24 глава 2 глава »