1 Цароў 1 глава

Першая кніга Цароў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синодальный перевод (СВ)

 
 

І цар Давід састарэўся і меў вельмі шмат гадоў; і не мог ён сагрэцца, хоць накрывалі яго коўдрамі.
 
Когда царь Давид состарился, вошел в преклонные лета, то покрывали его одеждами, но не мог он согреться.

І сказалі паслугачы яго: «Трэба знайсці гаспадару нашаму, цару, маладую дзяўчыну, і хай яна стане перад царом, і клапоціцца аб ім, і хай спіць на яго грудзях, і грэе гаспадара нашага, цара».
 
И сказали ему слуги его: «Пусть поищут для господина нашего царя молодую девицу, чтобы она предстояла царю и ходила за ним и лежала с ним — и будет тепло господину нашему царю».

І шукалі прыгожую маладую дзяўчыну па ўсёй зямлі Ізраэльскай, і знайшлі Абісаг, сунаміцянку, і прывялі яе да цара.
 
И искали красивую девицу во всех пределах израильских, и нашли Ависагу сунамитянку, и привели ее к царю.

Дзяўчына ж была вельмі прыгожая; і яна апекавалася над царом і паслугавала яму, але цар не дакрануўся да яе.
 
Девица была очень красива, и ходила она за царем, и прислуживала ему; но царь не познал ее.

А Адонія, сын Хагіт, узганарыўся і казаў: «Я буду цараваць!» І займеў ён сабе калясніцу, і коннікаў, і пяцьдзесят чалавек, што беглі перад ім.
 
Адония, сын Аггифы, возгордившись, говорил: «Я буду царем». И завел себе колесницы, и всадников, и пятьдесят человек скороходов.

І бацька яго ніколі з ім не сварыўся, кажучы: «Нашто ты гэта зрабіў?» А быў ён і сам вельмі прыгожы, другі сын па Абсаломе.
 
Отец же никогда не стеснял его вопросом: «Для чего ты это делаешь?» Он же был очень красив и родился ему после Авессалома.

Ён дамовіўся з Ёабам, сынам Сэруі, і з Абіятарам, святаром, якія дапамагалі Адоніі.
 
И советовался он с Иоавом, сыном Саруии, и с Авиафаром, священником, и они помогали Адонии.

Але Садок, святар, і Баная, сын Ёяды, і Натан, прарок, і Сямэй, і Рэй, і моцнае войска Давіда не былі на баку Адоніі.
 
Но священник Садок и Ванея, сын Иодая, и пророк Нафан, и Семей, и Рисий, и сильные Давида не были на стороне Адонии.

Так, Адонія, забіўшы авечак, і цялят, і тлустую жывёлу каля каменя Загэлет, які быў блізка каля крыніцы Рагель, запрасіў усіх братоў сваіх, сыноў цара, і ўсіх людзей юдэйскіх, паслугачоў цара;
 
И заколол Адония овец, и волов, и тельцов у камня Зохелет, что у источника Рогель, и пригласил всех братьев своих, сыновей царя, со всеми иудеями, служившими у царя.

а прарока Натана, і Банаю, і ўсіх ваяроў, і свайго брата Саламона не запрасіў.
 
Пророка же Нафана, и Ванею, и тех сильных, и Соломона, брата своего, не пригласил.

Дык сказаў Натан Бэтсэбе, маці Саламона: «Ці ты не чула, што царуе Адонія, сын Хагіт, і што гаспадар наш Давід гэтага не ведае?
 
Тогда Нафан сказал Вирсавии, матери Соломона, говоря: «Слышала ли ты, что Адония, сын Аггифы, сделался царем, а господин наш Давид не знает о том?

Дык хачу табе параіць, каб захавала ты жыццё сваё і сына свайго Саламона.
 
Теперь, вот, я советую тебе: спасай жизнь твою и жизнь сына твоего Соломона.

І ідзі, і ўвайдзі да цара Давіда, і скажы яму: “Гаспадару мой, цар, ці не прысягнуў ты мне, паслугачцы тваёй, кажучы: “Саламон, сын твой, будзе па мне цараваць, і ён будзе сядзець на маім пасадзе?” Дык чаму царуе Адонія?”
 
Иди и войди к царю Давиду и скажи ему: „Не клялся ли ты, господин мой царь, рабе твоей, говоря: "Сын твой Соломон будет царем после меня, и он сядет на престоле моем"? Почему же воцарился Адония?“

І калі ты яшчэ будзеш размаўляць там з царом, за табою прыйду я і падтрымаю словы твае».
 
И вот когда ты еще будешь говорить там с царем, войду и я вслед за тобой и дополню слова твои».

Тады Бэтсэба ўвайшла да цара ў спальню; цар жа быў надта стары, і сунаміцянка Абісаг паслугавала яму.
 
Вирсавия пошла к царю в спальню; царь был очень стар, и Ависага сунамитянка прислуживала царю.

І ўкленчыла Бэтсэба, і пакланілася цару; а цар звярнуўся да яе: «Чаго ты хочаш сабе?»
 
И наклонилась Вирсавия и поклонилась царю; и сказал царь: «Что тебе?»

Яна адказала яму: «Гаспадару мой, ты прысягнуў Госпадам, Богам тваім, паслугачцы тваёй: “Саламон, сын твой, будзе цараваць пасля мяне і ён будзе сядзець на пасадзе маім”,
 
Она сказала ему: «Господин мой царь! Ты клялся рабе твоей Господом, Богом твоим: „Сын твой Соломон будет царствовать после меня, и он сядет на престоле моем“.

а вось цяпер Адонія царуе, калі ты, гаспадар мой, цар, не ведаеш пра гэта.
 
А теперь, вот, Адония воцарился, и ты, господин мой царь, не знаешь о том.

Забіў ён валоў, і ўсю тлустую жывёлу, і мноства авечак, і запрасіў усіх сыноў цара, таксама Абіятара, святара, і Ёаба, кіраўніка войска; а Саламона, паслугача твайго, не паклікаў.
 
И заколол он множество волов, тельцов и овец, и пригласил всех сыновей царских и священника Авиафара, и военачальника Иоава; Соломона же, раба твоего, не пригласил.

Але ты, гаспадару мой, — цар, на цябе звернуты вочы ўсяго Ізраэля, каб ты яму аб’явіў, хто па табе, гаспадар мой, цар, павінен сядзець на тваім пасадзе!
 
Но ты, господин мой, — царь, и глаза всех израильтян устремлены на тебя, чтобы ты объявил им, кто сядет на престоле господина моего царя после него.

Інакш, калі ты, гаспадар мой, цар, заснеш з бацькамі сваімі, на мяне і на сына майго Саламона спадзе абвінавачванне».
 
Иначе, когда господин мой царь почиет с отцами своими, падет обвинение на меня и на сына моего Соломона».

Калі яна яшчэ гаварыла з царом, прыйшоў і прарок Натан.
 
Когда она еще говорила с царем, пришел и пророк Нафан.

І паведамілі аб гэтым цару, кажучы: «Вось, Натан, прарок». І калі ўвайшоў ён перад аблічча цара, і пакланіўся яму нізка да зямлі,
 
И сказали царю, говоря: «Вот Нафан, пророк». И вошел он к царю, и поклонился царю лицом до земли.

сказаў Натан: «Гаспадару мой, цар, ці ты сказаў: “Адонія хай царуе пасля мяне, і хай ён сядзе на пасад мой?”
 
И сказал Нафан: «Господин мой царь! Сказал ли ты: „Адония будет царствовать после меня и он сядет на престоле моем“?

Таму што сёння ён пайшоў і забіў у ахвяру валоў, і тлустую жывёлу, і мноства авечак, і запрасіў усіх сыноў царскіх, і начальнікаў войска, і святара Абіятара, і яны разам з ім ядуць, і п’юць, і гамоняць: “Хай жыве цар Адонія!”
 
Потому что он ныне сошел, и заколол множество волов, тельцов и овец, и пригласил всех сыновей царских, и военачальников, и священника Авиафара, и вот, они едят и пьют у него и говорят: «Да живет царь Адония!»

А мяне, твайго паслугача, і святара Садока, і Банаю, сына Ёяды, і Саламона, паслугача твайго, ён не запрасіў.
 
А меня, раба твоего, и священника Садока, и Ванею, сына Иодая, и Соломона, раба твоего, не пригласил.

Ці не сталася гэта па волі гаспадара майго, цара, і чаму ты не аб’явіў мне, слузе твайму, хто будзе сядзець на пасадзе гаспадара майго, цара, пасля яго?»
 
Не произошло ли это по воле господина моего царя и почему ты не открыл рабу твоему, кто сядет на престоле господина моего царя после него?»

І ў адказ сказаў цар Давід: «Паклічце да мяне Бэтсэбу». Калі ўвайшла яна да цара і стала перад ім,
 
И отвечал царь Давид и сказал: «Позовите ко мне Вирсавию». И вошла она и стала пред царем.

пакляўся цар і сказаў: «Жыве Госпад, Які выратаваў душу маю з усялякае бяды, бо,
 
И клялся царь и сказал: «Жив Господь, избавлявший душу мою от всякой беды!

як я пакляўся табе Госпадам, Богам Ізраэля, кажучы: “Саламон, сын твой, будзе цараваць пасля мяне, і ён сядзе на мой пасад замест мяне”, — так сёння і зраблю».
 
Как я клялся тебе Господом, Богом Израилевым, говоря, что Соломон, сын твой, будет царствовать после меня и он сядет на престоле моем вместо меня, так я и сделаю это сегодня».

І Бэтсэба, упаўшы тварам на зямлю, пакланілася цару і сказала: «Няхай жыве, гаспадар мой, цар Давід, вечна!»
 
И поклонилась Вирсавия лицом до земли, и поклонилась царю и сказала: «Да живет господин мой, царь Давид, вовеки!»

І загадаў цар Давід: «Паклічце да мяне Садока, святара, і Натана, прарока, і Банаю, сына Ёяды». Калі яны з’явіліся перад царом,
 
И сказал царь Давид: «Позовите ко мне священника Садока, и пророка Нафана, и Ванею, сына Иодая». И вошли они к царю.

сказаў ён ім: «Вазьміце з сабою паслугачоў гаспадара вашага і пасадзіце Саламона, сына майго, на мула майго, і вядзіце яго ў Гіхон,
 
И сказал им царь: «Возьмите с собой слуг господина вашего и посадите Соломона, сына моего, на мула моего, и сведите его к Гиону,

і хай там святар Садок і прарок Натан намасцяць яго на цара Ізраэля, і затрубіце ў рог, і абвясціце: “Хай жыве цар Саламон!”
 
и да помажет его там Садок, священник, и Нафан, пророк, в царя над Израилем, и затрубите трубой и возгласите: „Да живет царь Соломон!“

І пойдзеце за ім, і прыйдзе ён, і сядзе на пасад мой, і будзе цараваць замест мяне; і я загадаю яму, каб быў ён валадаром над Ізраэлем і над Юдэяй».
 
Потом проводите его назад, и он придет и сядет на престоле моем; он будет царствовать вместо меня; ему завещал я быть вождем Израиля и Иуды».

І ў адказ Баная, сын Ёяды, сказаў цару: «Амін, хай скажа гэтак Госпад, Бог гаспадара майго, цара!
 
И отвечал Ванея, сын Иодая, царю и сказал: «Аминь, да скажет так Господь, Бог господина моего царя!

Як быў Госпад з гаспадаром маім царом, так няхай будзе Ён з Саламонам і хай узвялічыць пасад яго больш за пасад гаспадара майго, цара Давіда!»
 
Как был Господь Бог с господином моим царем, так да будет Он с Соломоном и да возвеличит престол его более престола господина моего, царя Давида!»

І пайшоў Садок, святар, і Натан, прарок, і Баная, сын Ёяды, і херэты, і фелеты, і пасадзілі Саламона на мула цара Давіда і прывязлі яго ў Гіхон.
 
И пошли Садок, священник, и Нафан, пророк, и Ванея, сын Иодая, и хелефеи, и фелефеи, и посадили Соломона на мула царя Давида, и повели его к Гиону.

Там святар Садок узяў рог алею са скініі, і памазаў Саламона; і затрубіў у рог, і закрычаў увесь народ: «Хай жыве цар Саламон!»
 
И взял Садок, священник, рог с елеем из скинии и помазал Соломона. И затрубили трубой, и весь народ восклицал: «Да живет царь Соломон!»

І увесь народ праводзіў Саламона, і граў народ на флейтах, і радаваўся вялікай радасцю, і зямля шумела ад іх гомана.
 
И весь народ провожал Соломона, и играл народ на свирелях, и весьма радовался, так что земля расседалась от криков его.

І пачуў Адонія і ўсе запрошаныя ім; і ўжо застолле было скончана. Але і Ёаб, пачуўшы гук трубы, сказаў: «Што гэта за гоман узрушанага горада?»
 
И услышал Адония и все приглашенные им, как только перестали есть; а Иоав, услышав звук трубы, сказал: «Отчего этот шум волнующегося города?»

Калі ён яшчэ гаварыў, прыйшоў Ёнатан, сын Абіятара, святара; сказаў яму Адонія: «Увайдзі, бо ты чалавек дастойны і добрае нам абвяшчаеш».
 
Еще он говорил, как пришел Ионафан, сын священника Авиафара. И сказал Адония: «Войди; ты — честный человек и несешь добрую весть».

І Ёнатан сказаў Адоніі: «Зусім не! Бо гаспадар наш, цар Давід, абвясціў царом Саламона,
 
И отвечал Ионафан и сказал Адонии: «Да, господин наш, царь Давид, поставил Соломона царем;

і паслаў з ім Садока, святара, і Натана, прарока, і Банаю, сына Ёяды, і херэтаў, і фелетаў; і яны пасадзілі Саламона на мула цара,
 
и послал царь с ним Садока, священника, и Нафана, пророка, и Ванею, сына Иодая, и хелефеев, и фелефеев, и они посадили его на мула царского;

і святар Садок і прарок Натан намасцілі яго на цара ў Гіхоне. І адтуль выйшлі яны з радасцю, і горад загаманіў; гэта той гоман, які вы чуеце.
 
и помазали его Садок, священник, и Нафан, пророк, в царя в Гионе, и оттуда отправились с радостью, и пришел в движение город. Вот отчего шум, который вы слышите.

Але і Саламон сядзеў на пасадзе царскім,
 
И Соломон уже сел на царском престоле.

і царскія паслугачы папрыходзілі дабраславіць гаспадара нашага, цара Давіда, кажучы: “Хай Бог праславіць імя Саламона па-над тваім імем, і ўзвялічыць пасад яго па-над тваім пасадам”. І цар пакланіўся на ложку сваім.
 
И слуги царя приходили поздравить господина нашего, царя Давида, говоря: „Бог твой да прославит имя Соломона более твоего имени и да возвеличит престол его более твоего престола“. И поклонился царь на ложе своем,

І, апроч таго, сказаў ён так: “Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, Які даў сёння вачам маім бачыць таго, хто сядзіць на пасадзе маім”».
 
и сказал царь так: „Благословен Господь, Бог Израилев, Который сегодня дал сидящего на престоле моем, и очи мои видят это!“»

Такім чынам, спалохаліся і паўскаквалі ўсе, запрошаныя Адоніем, і кожны з іх пайшоў сваёй дарогаю.
 
Тогда испугались и встали все приглашенные, которые были у Адонии, и пошли каждый своею дорогою.

А Адонія, баючыся Саламона, устаў і пайшоў, і ўхапіўся за рогі ахвярніка.
 
Адония же, боясь Соломона, встал и пошел и ухватился за рога жертвенника.

І паведамілі пра гэта Саламону, кажучы: «Вось, Адонія, баючыся цара Саламона, ухапіўся за рогі ахвярніка, кажучы: “Хай сёння прысягне мне цар Саламон, што не заб’е паслугача свайго мечам”».
 
И донесли Соломону, говоря: «Вот Адония боится царя Соломона, и вот он держится за рога жертвенника, говоря: „Пусть поклянется мне теперь царь Соломон, что он не умертвит раба своего мечом“».

І Саламон сказаў: «Калі ён будзе чалавекам добрым, не ўпадзе на зямлю ніводны волас яго; але калі выявіцца ў ім ліха, то памрэ».
 
И сказал Соломон: «Если он будет человеком честным, то ни один волос его не упадет на землю; если же найдется в нем лукавство, то умрет».

І паслаў за ім Саламон, і адвялі яго ад ахвярніка, і ён увайшоў і пакланіўся цару Саламону; і Саламон сказаў яму: «Ідзі дамоў».
 
И послал царь Соломон, и привели его от жертвенника. И он пришел и поклонился царю Соломону. И сказал ему Соломон: «Иди в дом свой».



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.