Эклезіяста 1 глава

Кніга Эклезіяста
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синодальный перевод (СВ)

Слова Эклезіяста, сына Давідава, цара ў Ерузаліме.

Слова Екклесиаста, сына Давида, царя в Иерусалиме.

Марнасць з марнасцей, — кажа Эклезіяст, — марнасць з марнасцей і ўсё марнасць.

«Суета сует, — сказал Екклесиаст. — Суета сует, всё — суета!

Што за карысць чалавеку ад усёй працы яго, у якой працуе пад сонцам?

Что пользы человеку от всех трудов его, которыми трудится он под солнцем?

Пакаленне адыходзіць і пакаленне прыходзіць, а зямля трывае вечна.

Род проходит, и род приходит, а земля пребывает вовеки.

Узыходзіць сонца, і заходзіць сонца, і спяшаецца на месца сваё, і там ізноў нараджаецца.

Восходит солнце, и заходит солнце, и спешит к месту своему, где оно восходит.

Кружляе праз поўдзень і паварочвае на поўнач, абыходзячы ўсё навокал, рухаецца вецер і на кругі свае вяртаецца.

Идет ветер к югу и переходит к северу, кружится, кружится на ходу своем, и возвращается ветер на круги свои.

Усе рэкі цякуць у мора, і мора не перапаўняецца; да месца, адкуль выходзяць, туды і вяртаюцца рэкі ў цячэнні сваім.

Все реки текут в море, но море не переполняется: к тому месту, откуда реки текут, они возвращаются, чтобы опять течь.

Усе рэчы цяжкія, не можа выясніць іх чалавек моваю. Не насычаецца вока глядзеннем, ані вуха не напаўняецца слуханнем.

Все вещи — в труде; не может человек пересказать всего; не насытится око зрением, не наполнится ухо слушанием.

Што было, тое і ёсць, тое і будзе. Што сталася, тое і ёсць, тое і станецца:

Что было, то и будет; и что делалось, то и будет делаться; и нет ничего нового под солнцем.

нічога новага пад сонцам. Часам кажуць пра якую-небудзь рэч: «Вось, гэта новае», але [гэта] ужо раней прамінула ў вяках, што былі перад намі.

Бывает нечто, о чем говорят: „Смотри, вот это новое“; но это было уже в веках, бывших прежде нас.

Няма памяці пра тых, што раней жылі, але ж і пра тых, што потым жыць будуць, не будзе ўспаміну ў тых, якія пасля будуць.

Нет памяти о прежнем; да и о том, что будет, не останется памяти у тех, которые будут после.

Я, Эклезіяст, быў царом Ізраэля ў Ерузаліме.

Я, Екклесиаст, был царем над Израилем в Иерусалиме;

І вырашыў у душы сваёй вышукваць і даследаваць мудра ўсё, што дзеецца пад сонцам. Гэты найцяжэйшы занятак даў Бог сынам чалавечым, каб займаліся ім.

и предал я сердце мое тому, чтобы исследовать и испытать мудростью все, что делается под небом: это тяжелое занятие дал Бог сынам человеческим, чтобы они упражнялись в нем.

Убачыў я ўсё, што дзеецца пад сонцам; і, вось жа, усё — марнасць і турбаванне духа.

Видел я все дела, какие делаются под солнцем, и вот, всё — суета и томление духа!

Што крывое — не можа стацца прамым, а чаго не хапае — не можа быць палічана.

Кривое не может сделаться прямым, и чего нет, того нельзя считать.

Прамовіў я ў сэрцы маім, кажучы: «Вось, я ўзвялічыў мудрасць і набыў [яе] больш за ўсіх, што былі да мяне ў Ерузаліме; і розум мой спазнаў вялікую мудрасць і веды».

Говорил я в сердце своем так: „Вот, я возвеличился и приобрел мудрости больше всех, которые были прежде меня над Иерусалимом, и сердце мое видело много мудрости и знания“.

Аддаў я сэрца маё, каб спазнаць мудрасць і веды, неразумнасць і дурноту, і даведаўся я, што ў гэтым — таксама засмучанасць духа, менавіта таму

И предал я сердце мое тому, чтобы познать мудрость и познать безумие и глупость; узнал, что и это — томление духа,

ў вялікай мудрасці — вялікая туга і хто павялічвае веды, павялічвае і пакуты.

потому что где много мудрости — много печали и кто умножает познания — умножает скорбь.

« 31 глава 2 глава »