Эзэкіэля 1 глава

Кніга Эзэкіэля
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синодальный перевод (СВ)

 
 

І здарылася гэта ў трыццаты год, у пяты дзень чацвёртага месяца, калі я знаходзіўся сярод палонных ля ракі Кэбар, што адкрыліся нябёсы і бачыў я з’яву Божую.
 
И было в тридцатый год, в четвертый месяц, в пятый день месяца, когда я находился среди переселенцев при реке Ховар: отверзлись небеса, и я видел видения Божии.

У пяты дзень месяца, а гэта быў пяты год ад перасялення цара Ёахіна,
 
В пятый день месяца — это был пятый год от пленения царя Иоакима —

Госпад прамовіў да святара Эзэкіэля, сына Буза, у зямлі халдэяў ля ракі Кэбар; і супачыла на ім там рука Госпада.
 
было слово Господа к Иезекиилю, сыну Вузия, священнику, в земле халдейской, при реке Ховар; и была на нем там рука Господня.

І я паглядзеў: і вось, віхор дзьмуў з поўначы, і велізарная хмара, і агонь палымнеючы, ды бляск кругом яго, і з сярэдзіны яго — штосьці накшталт злітка золата са срэбрам, — гэта значыць з сярэдзіны агню;
 
И я видел: и вот, бурный ветер шел от севера, великое облако и клубящийся огонь, и сияние вокруг него,

і ў сярэдзіне яго — штосьці накшталт чатырох істот жывых; і мелі яны такі выгляд: быў у іх выгляд чалавека.
 
а из середины его — как бы свет пламени из середины огня. И в середине его видны были четыре живых существа, и таков был вид их: облик их был как у человека;

Кожная з іх мела па чатыры твары і па чатыры крылы;
 
и у каждого четыре лица, и у каждого из них четыре крыла;

ногі іх былі прамыя, а ступні ног іх былі падобныя да ступняў ног цяляці, і блішчалі яны, як медзь ззяючая.
 
а ноги их — ноги прямые, и ступни ног их — как ступня ноги у тельца, и сверкали, как блестящая медь.

І пад крыламі мелі яны рукі чалавечыя па чатырох баках. Твары ж і крылы былі ва ўсіх чатырох:
 
И руки человеческие были под крыльями их, на четырех сторонах их;

крылы іх прылягалі адны да другіх; яны не адварочваліся, калі ішлі; але кожная істота ішла проста перад сабою.
 
и лица у них, и крылья у них — у всех четырех. Крылья их соприкасались одно с другим. Во время шествия своего они не оборачивались, а шли каждое по направлению лица своего.

Падабенства ж твараў іх: кожная з чатырох істот мела з правага боку аблічча чалавека і выгляд ільва, а з левага боку кожная з чатырох мела выгляд вала і выгляд арла.
 
Подобие лиц их — лицо человека и лицо льва с правой стороны у всех их четырех; а с левой стороны — лицо тельца у всех четырех и лицо орла у всех четырех.

І крылы іх былі скіраваныя ўгару; два крылы прылягалі адно да аднаго, і два закрывалі целы іх.
 
И лица их, и крылья их сверху были разделены, но у каждого два крыла соприкасались одно с другим, а два покрывали тела их.

І кожная ішла напрасткі: ішлі туды, куды іх вяло імкненне духу, і, ідучы, не адварочваліся.
 
И шли они, каждое в ту сторону, которая перед лицом его: куда дух хотел идти, туда и шли; во время шествия своего не оборачивались.

І ў сярэдзіне між тымі істотамі жывымі — штосьці накшталт вугалёў, падобных да паходняў, што рухаюцца між тымі істотамі жывымі; і агонь кідаў яркі бляск, ды з агню ўздымаліся маланкі.
 
И вид этих живых существ был как вид горящих углей, как вид лампад. Огонь ходил между живыми существами и сияние от огня, и молния исходила из огня.

І істоты жывыя ішлі і вярталіся назад, накшталт маланкі, што бліскае.
 
И живые существа быстро двигались туда и сюда, как сверкает молния.

І калі прыгледзеўся я да тых істот жывых, то пры кожнай з тых істот жывых знаходзілася на зямлі адно кола.
 
И смотрел я на живые существа, и вот, на земле подле этих живых существ — по одному колесу перед четырьмя лицами их.

І выгляд тых колаў, і выраб іх — накшталт хрызаліта, і ўсе чатыры мелі аднолькавы выгляд; і здавалася, што былі яны зроблены так, што адно кола было ў другім.
 
Вид колес и устроение их — как вид топаза, и подобие у всех четырех одно. И по виду их, и по устроению их казалось, будто колесо находилось в колесе.

Маглі яны хадзіць у чатырох напрамках; і, калі ішлі, не адварочваліся.
 
Когда они шли — шли на четыре свои стороны; во время шествия не оборачивались.

А абады іх былі велізарныя і жахлівага выгляду; і абады іх былі поўныя вачэй вакол усіх чатырох.
 
А ободья их — высоки и страшны были они; ободья их у всех четырех вокруг полны были глаз.

А калі гэтыя істоты жывыя рухаліся, таксама і колы іх рухаліся разам з імі; і калі істоты падымаліся з зямлі, падымаліся таксама і колы.
 
И когда шли живые существа, шли и колеса подле них; а когда живые существа поднимались от земли, тогда поднимались и колеса.

Куды кіраваў іх дух, каб ісці, туды ішлі, і колы адначасова падымаліся, ідучы за імі; бо дух жывых істот знаходзіўся ў колах.
 
Куда дух хотел идти, туда шли и они; куда бы ни пошел дух — и колеса поднимались наравне с ними, ибо дух живых существ был в колесах.

Калі рухаліся гэтыя істоты, рухаліся і колы, і калі спыняліся, таксама і колы затрымліваліся; і калі яны падымаліся з зямлі, і колы падымаліся таксама, і колы ішлі за імі, бо дух жывых істот знаходзіўся ў колах.
 
Когда шли те, шли и они; и когда те стояли, стояли и они; и когда те поднимались от земли, тогда наравне с ними поднимались и колеса, ибо дух живых существ был в колесах.

І над галовамі гэтых істот жывых было штосьці накшталт цвярдыні нябеснай, быццам крышталь ірдзеючы, раскінуты над іх галовамі ўгары.
 
Над головами живых существ было подобие свода, как вид изумительного кристалла, простертого сверху над головами их.

А пад цвярдыняй былі паднятыя крылы іх, адно каля аднаго; і кожная жывая істота пакрывала сваё цела двума крыламі.
 
А под сводом простирались крылья их — прямо одно к другому; и у каждого были два крыла, которые покрывали их, у каждого два крыла покрывали тела их.

І калі яны ішлі, чуў я шум крылаў, як шум многіх водаў, як голас Усемагутнага: калі яны ішлі, быў водгук аглушальны, як шум лагера ваеннага; і калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.
 
И когда они шли, я слышал шум крыльев их, как бы шум многих вод, как бы глас Всемогущего, сильный шум, как бы шум в воинском стане; а когда они останавливались — опускали крылья свои.

Бо калі чуўся голас над цвярдыняй нябеснай, якая была над іх галовамі, яны спыняліся і крылы мелі апушчаныя.
 
И голос был со свода, который над головами их; когда они останавливались, тогда опускали крылья свои.

І над цвярдыняю нябеснаю, якая ўзвышалася над іх галовамі, было штосьці, што мела выгляд каменя сапфіравага, накшталт пасада; і на ім быццам постаць чалавека зверху.
 
А над сводом, который над головами их, было подобие престола по виду как бы из камня сапфира; а над подобием престола было как бы подобие человека вверху на нем.

І ўбачыў я штосьці накшталт злітка золата са срэбрам, які выглядаў, як агонь кругом яго, пачынаючы ад таго, што выглядала, як сцёгны, і вышэй; і ўніз ад таго, што выглядала, як сцёгны, убачыў я штосьці, як агонь, які ззяе вакол яго.
 
И видел я как бы пылающий металл, как бы вид огня внутри него вокруг; от вида чресл его и выше и от вида чресл его и ниже я видел как бы некий огонь, и сияние было вокруг него.

Як з’яўленне вясёлкі на воблаку ў дажджлівы дзень, такі быў той бляск наўкола.
 
В каком виде бывает радуга на облаках во время дождя, такой вид имело это сияние кругом.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.