Да Гебраяў 1 глава

Ліст да Гебраяў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синодальный перевод (СВ)

Многа разоў і многімі спосабамі прамаўляў здаўна Бог да бацькоў нашых праз прарокаў.

Бог, многократно и многообразно говоривший издревле отцам в пророках,

У апошнія ж гэтыя дні прамовіў Ён да нас праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога стварыў і вякі.

в последние дни эти говорил нам в Сыне, Которого поставил наследником всего, через Которого и веки сотворил.

Ён — ззянне славы і вобраз Яго істоты, Які трымае ўсё словам магутнасці Сваёй і, здзейсніўшы праз Сябе ачышчэнне грахоў нашых, сядзіць праваруч велічы на вышынях,

Сей, будучи сиянием славы и образом ипостаси Его и держа все словом силы Своей, совершив Собою очищение грехов наших, воссел одесную величия на высоте,

настолькі вышэйшы за анёлаў, наколькі вышэйшае ад іх дастаў у спадчыне імя.

будучи столько превосходнее ангелов, сколько славнейшее пред ними наследовал имя.

Бо каму з анёлаў сказаў Ён калісьці: «Ты — Сын Мой, Я Цябе сёння спарадзіў»? Або зноў: «Я буду Яму Айцом, а Ён будзе Мне Сынам»?

Ибо кому когда из ангелов сказал Бог: «Ты Сын Мой, Я ныне родил Тебя» и еще: «Я буду Ему Отцом, и Он будет Мне Сыном»?

І зноў жа, калі ўводзіць Першароднага ў свет, кажа: «І будуць пакланяцца Яму ўсе Божыя анёлы».

Также, когда вводит Первородного во вселенную, говорит: «И да поклонятся Ему все ангелы Божии».

А да анёлаў вось што кажа: «Ён творыць анёламі Сваімі духаў і паслугачамі Сваімі полымя агню».

Об ангелах сказано: «Ты творишь ангелами Своими духов и служителями Своими — огонь пылающий».

А да Сына: «Пасад Твой, Божа, на векі вечныя, і жазло справядлівасці — жазло валадарства Твайго.

А о Сыне: «Престол Твой, Боже, вовек; жезл Царства Твоего — жезл правоты.

Узлюбіў Ты справядлівасць і ўзненавідзеў беззаконне, таму намасціў Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасці больш за супольнікаў Тваіх».

Ты возлюбил правду и возненавидел беззаконие, поэтому помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем радости более соучастников Твоих».

І: «Госпадзе, напачатку заснаваў Ты зямлю, і неба — стварэнне рук Тваіх.

И: «В начале Ты, Господи, основал землю, и небеса — дело рук Твоих;

Яны загінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць,

они погибнут, а Ты пребываешь; и все обветшают, как риза,

і, як шаты, скруціш іх, і яны пераменяцца. А Ты Той самы, і гады Твае не скончацца».

и, как одежду, свернешь их, и изменятся; но Ты Тот же, и лета Твои не кончатся».

Да каго ж з анёлаў сказаў Ён калісьці: «Сядзь праваруч Мяне, аж дакуль не пакладу непрыяцеляў Тваіх пад ногі Твае»?

Кому когда из ангелов сказал Бог: «Воссядь одесную Меня, доколе положу врагов Твоих в подножие ног Твоих»?

Ці ж не ўсе яны ёсць паслугуючыя духі, пасланыя на паслугу тым, якія атрымаюць у спадчыну збаўленне?

Не все ли они служебные духи, посылаемые на служение для тех, которые имеют наследовать спасение?

« 1 глава 2 глава »