Пераклад Чарняўскага 2017
1 Слова Госпада, якое было да Ёэля, сына Патуэля:
2 «Слухайце гэта, старэйшыя, і настаўце вушы, усе жыхары зямлі! Ці было гэткае ў дні вашы або ў дні вашых бацькоў?
3 Раскажыце аб гэтым сынам вашым, а сыны вашыя сваім сынам, а сыны іх — наступным пакаленням.
4 Што засталося пасля вусеняў — з’ела саранча, што засталося пасля саранчы — з’елі чэрві, а што засталося пасля чарвей — з’елі жукі.
5 Прабудзіцеся, п’яніцы, і плачце! Наракайце ўсе, якія п’яце віно, дзеля маладога віна, бо знікла яно з вуснаў вашых!
6 Бо нахлынуў на зямлю маю народ, моцны і шматлікі; зубы яго, як зубы ў льва, і сківіцы львіцы ў яго.
7 Спустошыў ён вінаграднік мой, а фігавае дрэва маё на кавалкі паламаў; абдзёр яго дашчэнту і пакінуў, так што толькі галіны яго бялеюць.
8 Галасі, як дзяўчына, адзетая ў зрэбніцу, дзеля мужа маладосці сваёй.
9 Знікла ахвяра хлебная і вадкая з дома Госпада; плачуць святары, слугі Госпадавы.
10 Спустошана краіна, сумуе зямля, бо знішчана збожжа; сапсаваўся вінаградны сок, звяла аліўкавае дрэва.
11 Засаромцеся, земляробы, галасіце, вінаградары, дзеля пшаніцы і ячменю, бо прапала жніво на полі.
12 Засохла вінаградная лаза, ды звяла дрэва фігавае, дрэва гранату, і пальма, і яблыня, і ўсе дрэвы на полі павысыхалі; бо змарнела радасць паміж сыноў чалавечых.
13 Перапаяшыцеся ды плачце, святары, галасіце, слугі ахвярніка. Увайдзіце, апраніцеся ў зрэбніцу, слугі Бога майго, бо знікла з дома Бога вашага ахвяра хлебная і вадкая.
14 Прызначце пост святы, склічце сход, збярыце старэйшых, усіх жыхароў зямлі ў дом Госпада, Бога вашага, і ўсклікайце да Госпада:
15 “О гэты дзень!”» Бо блізкі ўжо дзень Госпадаў, і прыйдзе ён, як спусташэнне ад Усемагутнага.
16 Ці ж на вачах нашых не зніклі харчы, а з дома Бога нашага — радасць і весялосць?
17 Пагнілі зярняты пад сваімі скібамі; развалены гумны, разбураны свірны, бо высахла збожжа.
18 Што ж так сумна мыкае жывёла, бо не маюць яны пашы? Нават чароды авечак прападаюць.
19 Да Цябе, Госпадзе, клічу, бо агонь паеў пашу пустыні і полымя спаліла ўсе дрэвы палявыя.
20 Нават звяры палявыя ўздыхаюць да Цябе, бо павысыхалі крыніцы водаў ды агонь паглынуў стэпавыя пашы.
Комментарии МакДональда
I. НАШЕСТВИЕ САРАНЧИ (Гл. 1)
А. Беспрецедентное бедствие (1:1−4)
1:1−4 Под нашествием саранчи Иоиль, сын Вафуила, подразумевает вторжение врагов в Иудею с севера. Это пророчество частично исполнилось во время вавилонских завоеваний, но относится также и к будущему захватчику: царю Севера (Ассирии).
Нашествие саранчи оказалось таким опустошительным, что даже старожилы не помнили такого во дни их. Бедствие проходило в четыре этапа, которые соответствуют четырем стадиям развития саранчи (жующая, роящаяся, ползающая и пожирающая). Возможно, это — символическое указание на четыре мировые империи, господствовавшие над избранным народом: Вавилон, Персия, Греция и Рим
Б. Пострадавшие от этого бедствия:
1. пьяницы (1:5−7)
2. священники (1:8−10, 13−16)
3. земледельцы (1:11−12, 17−18)
4. пророк Иоиль (1:19−20)
Пророк призывает к покаянию весь народ — от пьяниц до земледельцев (ст. 11−12, 17−18) и священников (ст. 8−10, 13−16).
Саранча настолько опустошила землю, что не с чем было даже предстать пред Господом для жертвоприношений и возлияний (ст. 8−10).
Пророк усматривал в этом бедствии день Господень, который близок — как опустошение от Всемогущего придет он (ст. 15). Выражение «день Господень» означает вмешательство Бога в ход истории для суда и уничтожения зла, когда Он усмиряет бунтовщиков и торжествует во славе. В эсхатологическом смысле «День Господень» включает Великую Скорбь, Второе Пришествие, Тысячелетнее Царство и гибель в огне старого неба и земли.
Обращаясь к Богу от лица народа, Иоиль умоляет Его о милости, так как огонь пожрал злачные пастбища и все деревья. Даже животные на поле взывают к Нему, потому что иссохли потоки вод.