Эклезіяста 1 глава

Кніга Эклезіяста
Пераклад Чарняўскага 2017 → Новый русский перевод

Слова Эклезіяста, сына Давідава, цара ў Ерузаліме.

Слова Екклесиаста[1], сына Давида, царя в Иерусалиме.

Марнасць з марнасцей, — кажа Эклезіяст, — марнасць з марнасцей і ўсё марнасць.

«Суета[2] сует! — сказал Екклесиаст. — Суета сует, всё суета!»

Што за карысць чалавеку ад усёй працы яго, у якой працуе пад сонцам?

Что приобретает человек от всех трудов своих, которые он делает под солнцем?

Пакаленне адыходзіць і пакаленне прыходзіць, а зямля трывае вечна.

Поколения приходят и уходят, а земля остается навеки.

Узыходзіць сонца, і заходзіць сонца, і спяшаецца на месца сваё, і там ізноў нараджаецца.

Солнце всходит, и солнце заходит, и вновь спешит к месту своего восхода.

Кружляе праз поўдзень і паварочвае на поўнач, абыходзячы ўсё навокал, рухаецца вецер і на кругі свае вяртаецца.

Летит ветер на юг, потом направляется к северу, кружится, кружится и возвращается на свои круги.

Усе рэкі цякуць у мора, і мора не перапаўняецца; да месца, адкуль выходзяць, туды і вяртаюцца рэкі ў цячэнні сваім.

Все реки текут в море, но море не переполняется. И возвращаются реки к своим истокам, чтобы течь снова.

Усе рэчы цяжкія, не можа выясніць іх чалавек моваю. Не насычаецца вока глядзеннем, ані вуха не напаўняецца слуханнем.

Все эти вещи утомляют: человек не может всё пересказать, глаз не насытится тем, что видит, ухо не наполнится тем, что слышит.

Што было, тое і ёсць, тое і будзе. Што сталася, тое і ёсць, тое і станецца:

Что было, то и будет, и что делалось, то и будет делаться опять. Нет ничего нового под солнцем!

нічога новага пад сонцам. Часам кажуць пра якую-небудзь рэч: «Вось, гэта новае», але [гэта] ужо раней прамінула ў вяках, што былі перад намі.

Бывает такое, о чем говорят: «Смотри, вот что-то новое!» Но и это уже бывало в прежние времена, ещё задолго до нас.

Няма памяці пра тых, што раней жылі, але ж і пра тых, што потым жыць будуць, не будзе ўспаміну ў тых, якія пасля будуць.

Никто не помнит о живших прежде, и о тех, что появятся позже, не вспомнят те, кто будет жить после них.

Я, Эклезіяст, быў царом Ізраэля ў Ерузаліме.

Я, Екклесиаст, был царем над Израилем в Иерусалиме.

І вырашыў у душы сваёй вышукваць і даследаваць мудра ўсё, што дзеецца пад сонцам. Гэты найцяжэйшы занятак даў Бог сынам чалавечым, каб займаліся ім.

Я внимательно изучил и испытал мудростью всё, что делается под небом. Это тяжелое бремя, которое Бог возложил на людей.

Убачыў я ўсё, што дзеецца пад сонцам; і, вось жа, усё — марнасць і турбаванне духа.

Я видел всё, что делается под солнцем, всё — суета, и всё — погоня за ветром[3].

Што крывое — не можа стацца прамым, а чаго не хапае — не можа быць палічана.

Кривое не выпрямить, а чего нет, того не сосчитать.

Прамовіў я ў сэрцы маім, кажучы: «Вось, я ўзвялічыў мудрасць і набыў [яе] больш за ўсіх, што былі да мяне ў Ерузаліме; і розум мой спазнаў вялікую мудрасць і веды».

Я сказал себе: «Величием и мудростью я превзошел всех, кто правил Иерусалимом до меня. Я приобрел много мудрости и знаний».

Аддаў я сэрца маё, каб спазнаць мудрасць і веды, неразумнасць і дурноту, і даведаўся я, што ў гэтым — таксама засмучанасць духа, менавіта таму

Затем я решил узнать, в чем мудрость, а также в чем безумие и глупость, но понял, что и это погоня за ветром.

ў вялікай мудрасці — вялікая туга і хто павялічвае веды, павялічвае і пакуты.

Ведь с большой мудростью приходит много печали, и чем больше знаний, тем больше скорбь.

Примечания:

Новый русский перевод

1 [1] — Екклесиаст можно перевести как: возглавляющий собрание проповедник учитель.

2 [2] — Это слово с языка оригинала переводится как: дуновение ветра выдох и означает что-то бессмысленное, ничтожное и мимолетное.

14 [3] — Или: томление духа. Так же по всей книге.

« 31 глава 2 глава »