Лукі 1 глава

Евангелле паводле Лукі
Пераклад Чарняўскага 2017 → Открытый перевод

Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

Ужаснулся Захария, страх охватил его,

Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных — да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я — Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

«Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

Та испугалась, не понимая этого приветствия.

І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

ибо всякое слово Бога сбудется.

Марыя ж сказала: «Вось жа, Я — служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

Благословенна поверившая обещанию Господа!

І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

низверг владык, неприметных — возвысил,

галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

«Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.

« 16 глава 2 глава »