Да Гебраяў 1 глава

Ліст да Гебраяў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Открытый перевод

Многа разоў і многімі спосабамі прамаўляў здаўна Бог да бацькоў нашых праз прарокаў.

Бог, многократно и разнообразно говоривший в древности к отцам нашим через пророков,

У апошнія ж гэтыя дні прамовіў Ён да нас праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога стварыў і вякі.

в последние дни говорил с нами через Сына Своего. Его поставил Он наследником всего и через Него сотворил миры.

Ён — ззянне славы і вобраз Яго істоты, Які трымае ўсё словам магутнасці Сваёй і, здзейсніўшы праз Сябе ачышчэнне грахоў нашых, сядзіць праваруч велічы на вышынях,

Он — сияние славы Отца и отпечаток сущности Его, дающий все Словом силы Своей. Совершив очищение грехов, воссел Он по правую сторону от престола Величия в небесах,

настолькі вышэйшы за анёлаў, наколькі вышэйшае ад іх дастаў у спадчыне імя.

Настолько превзойдя ангелов, насколько имя Его было превыше всех их имён.

Бо каму з анёлаў сказаў Ён калісьці: «Ты — Сын Мой, Я Цябе сёння спарадзіў»? Або зноў: «Я буду Яму Айцом, а Ён будзе Мне Сынам»?

Кому из ангелов когда-либо сказал Бог: «Ты — Сын Мой! Сегодня я родил Тебя», и ещё: «Я буду Ему Отцом, и Он будет мне Сыном»?

І зноў жа, калі ўводзіць Першароднага ў свет, кажа: «І будуць пакланяцца Яму ўсе Божыя анёлы».

Также, когда приводит Первенца в мир, говорит Бог: «Пусть склонятся перед Ним все ангелы Божьи».

А да анёлаў вось што кажа: «Ён творыць анёламі Сваімі духаў і паслугачамі Сваімі полымя агню».

И об ангелах говорит: «Делающий ангелов своих ветрами, и служителей Своих — пламенем огня».

А да Сына: «Пасад Твой, Божа, на векі вечныя, і жазло справядлівасці — жазло валадарства Твайго.

О Сыне же: «Престол Твой, Бог, во веки веков, и жезл Царства Твоего есть жезл правды.

Узлюбіў Ты справядлівасць і ўзненавідзеў беззаконне, таму намасціў Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасці больш за супольнікаў Тваіх».

Ты поставил правду превыше всего и воспротивился беззаконию; поэтому и помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем ликования более, нежели сподвижников Твоих».

І: «Госпадзе, напачатку заснаваў Ты зямлю, і неба — стварэнне рук Тваіх.

И: «в начале Ты, Господи, основал землю, и небеса — дело рук Твоих;

Яны загінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць,

Они погибнут, но Ты останешься; и, словно одежда, обветшают;

і, як шаты, скруціш іх, і яны пераменяцца. А Ты Той самы, і гады Твае не скончацца».

Ты, как покрывало, свернешь их — и сменятся они. Ты же останешься прежним, и течение лет Твоих не прервется».

Да каго ж з анёлаў сказаў Ён калісьці: «Сядзь праваруч Мяне, аж дакуль не пакладу непрыяцеляў Тваіх пад ногі Твае»?

Да и когда Бог сказал кому из ангелов: «Сядь по правую руку Мою, пока не положу врагов Твоих у ног Твоих»

Ці ж не ўсе яны ёсць паслугуючыя духі, пасланыя на паслугу тым, якія атрымаюць у спадчыну збаўленне?

Разве не все они лишь служебные духи, посылаемые на служение ради тех, что готовятся унаследовать спасение?

« 1 глава 2 глава »