Лукі 1 глава

Евангелле паводле Лукі
Пераклад Чарняўскага 2017 → Русского Библейского Центра

Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

После того как многие взяли на себя труд повествования о событиях, представляющих для нас истину

як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

И известных нам от самых ранних очевидцев и служителей Слова,

таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

Надумалось и мне, после тщательного изучения всего, отступив к началу, дать тебе, уважаемый Теофил, их последовательное описание,

каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

Чтобы ты узнал достоверную суть того учения, в котором был наставлен.

У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

Во времена Ирода, царя Иудеи, был священник по имени Захария, из чреды Авия. Его жена была из дочерей Аароновых. Звали ее Елизавета.

Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

Оба были праведны перед Богом, по всем заповедям и порядкам Господним поступали безупречно.

Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

Детей они не завели: Елизавета была бесплодна. Оба были в преклонных летах.

І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

В тот день Захария исполнял служение перед Богом в порядке своей чреды,

па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

И по священническому уставу выпал ему жребий войти в Храм Господень и возжечь благовонное курение.

а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

Пока совершалось каждение, все множество народа молилось снаружи.

І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

И явился ему ангел Господень, встав по правую сторону кадильного жертвенника.

дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

Увидев его, Захария оробел, смешался.

Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

Но ангел сказал ему: «Не бойся, Захария. Услышана твоя молитва. Елизавета, жена твоя, родит тебе сына. Назови его Иоанном.

Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

Он будет тебе радость и торжество. Многие отпразднуют его рождение.

Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

И будет он велик перед Господом, не захочет пить вина и сикеры и исполнится Святого Духа прямо с рождения.

і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

Многих сынов Израиля он возвратит Господу, их Богу,

І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных — да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

Силой и духом Ильи будет предварять Господа, склонит сердца отцов к детям, гордыню юношей к мудрости старцев, представит Господу народ подготовленный».

І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

Захария спрашивает ангела: «В чем видеть мне указание на это? Я уже стар, да и жена моя в преклонных летах».

І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я — Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

Ангел отвечает ему: «Я Гавриил. Я стою перед Богом. Он послал меня говорить с тобой, донести до тебя это известие.

І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

У тебя отнимется язык и будешь оставаться нем до тех пор, пока оно не подтвердится. Ты не поверил моим словам, а они сбудутся в свое время».

І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

Люди ждали Захарию и не могли понять, почему он медлит в Храме.

Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

Выйдя к ним, он не мог ничего выговорить, и они поняли, что в Храме ему было видение. Он объяснялся с ними знаками и оставался нем.

І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

Подошли к концу дни его служения, и он вернулся домой.

А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

Вскоре его жена Елизавета забеременела и пять месяцев не выходила из дому. Она говорила:

«Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

«Так сотворил мне Господь. И вовремя! Его взор остановился на мне, чтобы снять с меня людскую молву».

А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

На шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в город Назарет, что в Галилее,

да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

К девушке, обрученной с Иосифом из дома Давида. Имя девушки — Мария.

Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

Ангел пришел и сказал: «Радуйся, избранница! С тобой Господь».

А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

От его слов Мария растерялась, не понимая, для чего такое приветствие.

І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

Ангел сказал ей: «Не бойся, Мария. Это тебе Божья милость.

І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Забеременеешь и родишь Сына. Дай Ему имя Иисус.

Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

Он будет велик, назван Сыном Всевышнего. И даст Ему Господь Бог престол Его отца Давида.

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

Он будет царствовать над домом Иакова вечно. Царству Его не будет конца».

Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

Мария говорит ангелу: «Как это может быть, если я не знаю мужа?».

І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

Ангел отвечал: «На тебя сойдет Святой Дух и осенит тебя сила Всевышнего, поэтому у рожденного Святого будет имя Сын Божий.

І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

Елизавета, родственница твоя, считалась бесплодной, а зачала сына уже в годах и теперь на шестом месяце.

бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

Для Бога нет ничего невозможного».

Марыя ж сказала: «Вось жа, Я — служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

Тогда Мария сказала: «Я в руках Господа. Пусть будет как ты говоришь». И ангел ушел.

У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

Теми же днями Мария не мешкая собралась и пошла в город Иудин, что на горах,

І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

И с приветствием к Елизавете вошла в дом Захарии.

І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

Елизавета услышала приветствие Марии, и в ней толкнулось дитя. Она исполнилась Святого Духа

і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

И с чувством сказала: «Благословенна ты среди женщин! Благословенно твое дитя!

А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

И кто я, что пришла ко мне Мать Господа моего?!

Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

Лишь только прозвучало у меня в ушах твое приветствие, во мне от радости толкнулось дитя.

І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

Счастлива та, что поверила! Все, что сказал ей Господь, совершится».

І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

Мария говорит: «Величает душа моя Господа.

і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

Счастлив дух мой перед Богом Спасителем моим,

бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

Что обратил Он взор на смирение рабы Своей. Отныне благословенной будут почитать меня в поколениях.

бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

Сотворил мне великое Сильный, свято имя Его.

і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

Из поколения в поколение милость Его — к убоявшимся Его.

Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

Явил Он силу руки Своей: рассеял высокомерных с их самомнением,

спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

Свергнул властителей с престолов — и возвысил смиренных,

галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

Забитых нуждой оделил благами, а богатых отпустил ни с чем.

Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

Позаботился о рабе Своем Израиле, дал знать, что помнит о милости,

як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

Обещанной нашим праотцам — Аврааму и потомкам его — навеки».

Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

Мария прогостила у нее около трех месяцев и вернулась домой.

А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

Пришло время Елизавете рожать, и она родила сына.

Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

Узнали соседи и родственники о великой ей от Господа милости и радовались вместе с ней.

І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

На восьмой день пришли обрезать младенца и хотели было дать ему имя по отцу — Захария.

І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

Но мать сказала: «Нет, нужно назвать его Иоанном».

І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

Ей говорят: «Таким именем никого в твоем роду не называли».

Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

И знаками спрашивают отца, как он хочет его назвать.

А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

Захария попросил дощечку и написал: «Иоанн». Всем это было удивительно.

А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

И тотчас отпустило ему уста и язык, и он заговорил, благословляя Бога.

Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

Это потрясло всех живущих по соседству, и молва об этом прошла по всей нагорной стране Иудее.

А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

Те, кто об этом слышал, молча задавали себе вопрос: «Кем же будет этот младенец?». С ним была рука Господня.

І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

Захария, отец его, исполненный Святого Духа, прорекал:

«Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

«Благословен Господь, Бог Израиля. Он посетил Свой народ, сотворил ему свободу,

і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

Воздвиг рог спасения нашего в доме раба Своего Давида;

як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

Сдержал слово, сказанное в давние времена через святых Своих пророков,

збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

Что спасет нас от наших врагов, от руки ненавидящих нас.

каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

Он сотворил милость нашим отцам, не забыл о святом Своем договоре,

і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

О клятвенном обещании отцу нашему Аврааму позволить нам

каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

Уйти из вражеских рук и уже без оглядки

ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

Служить Ему в святости и правде перед Ним во все дни нашей жизни.

І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

А ты, дитя, будешь зваться пророком Всевышнего. Ты идешь прежде Господа — путь Ему приготовить,

каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

Народу Его открыть правду о спасении через отпущение грехов

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

По утробной Бога нашего милости. Сойдет к нам свет свыше

каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

И будет светить всем, кто живет во тьме, в тени смертной — откроет нашему взору путь к миру».

А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

Между тем младенец рос, укреплялся духом. И был он в пустынных местах до того самого дня, когда явился перед Израилем.

« 16 глава 2 глава »