Да Гебраяў 1 глава

Ліст да Гебраяў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Русского Библейского Центра

Многа разоў і многімі спосабамі прамаўляў здаўна Бог да бацькоў нашых праз прарокаў.

Бог, не единожды всяким способом с отцами прежде говоривший через пророков,

У апошнія ж гэтыя дні прамовіў Ён да нас праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога стварыў і вякі.

С нами в последние эти дни говорил через Сына. Бог все отдал Своему наследнику. Для Него Он и само мироздание сотворил.

Ён — ззянне славы і вобраз Яго істоты, Які трымае ўсё словам магутнасці Сваёй і, здзейсніўшы праз Сябе ачышчэнне грахоў нашых, сядзіць праваруч велічы на вышынях,

И это Он, Сын, сияющий образ сущности и славы Божьей, держит словом Своей власти весь порядок вещей. Он взял на Себя очищение грехов и сел по правую руку великого Бога на небесах.

настолькі вышэйшы за анёлаў, наколькі вышэйшае ад іх дастаў у спадчыне імя.

Он вознесся высоко над ангелами. Имя, которое Он унаследовал, прекраснее всех ангельских имен.

Бо каму з анёлаў сказаў Ён калісьці: «Ты — Сын Мой, Я Цябе сёння спарадзіў»? Або зноў: «Я буду Яму Айцом, а Ён будзе Мне Сынам»?

Да и когда сказал Бог кому из ангелов: «Ты Сын Мой. Я ныне родил Тебя»?! И далее: «Я буду Ему Отцом и Он будет Мне Сыном».

І зноў жа, калі ўводзіць Першароднага ў свет, кажа: «І будуць пакланяцца Яму ўсе Божыя анёлы».

Отсылая Первенца во вселенную, Он говорит: «Поклонитесь Ему, Божьи ангелы!».

А да анёлаў вось што кажа: «Ён творыць анёламі Сваімі духаў і паслугачамі Сваімі полымя агню».

А об ангелах говорит: «Дуновению Ты уподобил Своих ангелов, пламени огня — Своих слуг».

А да Сына: «Пасад Твой, Божа, на векі вечныя, і жазло справядлівасці — жазло валадарства Твайго.

И о Сыне: «Престол Твой, Боже, — во веки веков. Жезл правоты — Царства Твоего жезл.

Узлюбіў Ты справядлівасць і ўзненавідзеў беззаконне, таму намасціў Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасці больш за супольнікаў Тваіх».

Ты любишь правду и не терпишь зла. Радостью отметил Тебя, Боже, Бог Твой, елеем помазал, выделил из окружения Твоего».

І: «Госпадзе, напачатку заснаваў Ты зямлю, і неба — стварэнне рук Тваіх.

И далее: «В начале, Господи, Ты основал землю. Дело Твоих рук и небеса.

Яны загінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць,

Они погибнут, а Ты остаешься. Напрочь обветшают, как одежда,

і, як шаты, скруціш іх, і яны пераменяцца. А Ты Той самы, і гады Твае не скончацца».

И, как плащ, скатаешь их, и будет им перемена. Но Ты все тот же, и течение Твоих лет не прервется».

Да каго ж з анёлаў сказаў Ён калісьці: «Сядзь праваруч Мяне, аж дакуль не пакладу непрыяцеляў Тваіх пад ногі Твае»?

Когда сказал Бог кому из ангелов: «Сядь по правую Мою руку, пока не повергну Твоих врагов Тебе под ноги»?!

Ці ж не ўсе яны ёсць паслугуючыя духі, пасланыя на паслугу тым, якія атрымаюць у спадчыну збаўленне?

Кто они, все эти духи, если не просто слуги, посланные служить наследникам спасения!

« 1 глава 2 глава »