Эклезіяста 1 глава

Кніга Эклезіяста
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синода́льный перево́д

Слова Эклезіяста, сына Давідава, цара ў Ерузаліме.

Слова́ Екклесиа́ста, сы́на Дави́дова, царя́ в Иерусали́ме.

Марнасць з марнасцей, — кажа Эклезіяст, — марнасць з марнасцей і ўсё марнасць.

Суета́ суе́т, сказа́л Екклесиа́ст, суета́ суе́т, — всё суета́!

Што за карысць чалавеку ад усёй працы яго, у якой працуе пад сонцам?

Что по́льзы челове́ку от всех трудо́в его́, кото́рыми тру́дится он под со́лнцем?

Пакаленне адыходзіць і пакаленне прыходзіць, а зямля трывае вечна.

Род прохо́дит, и род прихо́дит, а земля́ пребыва́ет вове́ки.

Узыходзіць сонца, і заходзіць сонца, і спяшаецца на месца сваё, і там ізноў нараджаецца.

Восхо́дит со́лнце, и захо́дит со́лнце, и спеши́т к ме́сту своему́, где оно́ восхо́дит.

Кружляе праз поўдзень і паварочвае на поўнач, абыходзячы ўсё навокал, рухаецца вецер і на кругі свае вяртаецца.

Идёт ве́тер к ю́гу, и перехо́дит к се́веру, кружи́тся, кружи́тся на ходу́ своём, и возвраща́ется ве́тер на круги́ свои́.

Усе рэкі цякуць у мора, і мора не перапаўняецца; да месца, адкуль выходзяць, туды і вяртаюцца рэкі ў цячэнні сваім.

Все ре́ки теку́т в мо́ре, но мо́ре не переполня́ется: к тому́ ме́сту, отку́да ре́ки теку́т, они́ возвраща́ются, что́бы опя́ть течь.

Усе рэчы цяжкія, не можа выясніць іх чалавек моваю. Не насычаецца вока глядзеннем, ані вуха не напаўняецца слуханнем.

Все ве́щи — в труде́: не мо́жет челове́к пересказа́ть всего́; не насы́тится о́ко зре́нием, не напо́лнится у́хо слу́шанием.

Што было, тое і ёсць, тое і будзе. Што сталася, тое і ёсць, тое і станецца:

Что бы́ло, то и бу́дет; и что де́лалось, то и бу́дет де́латься, и нет ничего́ но́вого под со́лнцем.

нічога новага пад сонцам. Часам кажуць пра якую-небудзь рэч: «Вось, гэта новае», але [гэта] ужо раней прамінула ў вяках, што былі перад намі.

Быва́ет не́что, о чём говоря́т: «смотри́, вот, э́то но́вое»; но э́то бы́ло уже́ в века́х, бы́вших пре́жде нас.

Няма памяці пра тых, што раней жылі, але ж і пра тых, што потым жыць будуць, не будзе ўспаміну ў тых, якія пасля будуць.

Нет па́мяти о пре́жнем; да и о том, что бу́дет, не оста́нется па́мяти у тех, кото́рые бу́дут по́сле.

Я, Эклезіяст, быў царом Ізраэля ў Ерузаліме.

Я, Екклесиа́ст, был царём над Изра́илем в Иерусали́ме;

І вырашыў у душы сваёй вышукваць і даследаваць мудра ўсё, што дзеецца пад сонцам. Гэты найцяжэйшы занятак даў Бог сынам чалавечым, каб займаліся ім.

и преда́л я се́рдце моё тому́, что́бы иссле́довать и испыта́ть му́дростью всё, что де́лается под не́бом: э́то тяжёлое заня́тие дал Бог сына́м челове́ческим, что́бы они́ упражня́лись в нём.

Убачыў я ўсё, што дзеецца пад сонцам; і, вось жа, усё — марнасць і турбаванне духа.

Ви́дел я все дела́, каки́е де́лаются под со́лнцем, и вот, всё — суета́ и томле́ние ду́ха!

Што крывое — не можа стацца прамым, а чаго не хапае — не можа быць палічана.

Криво́е не мо́жет сде́латься прямы́м, и чего́ нет, того́ нельзя́ счита́ть.

Прамовіў я ў сэрцы маім, кажучы: «Вось, я ўзвялічыў мудрасць і набыў [яе] больш за ўсіх, што былі да мяне ў Ерузаліме; і розум мой спазнаў вялікую мудрасць і веды».

Говори́л я с се́рдцем мои́м так: вот, я возвели́чился и приобрёл му́дрости бо́льше всех, кото́рые бы́ли пре́жде меня́ над Иерусали́мом, и се́рдце моё ви́дело мно́го му́дрости и зна́ния.

Аддаў я сэрца маё, каб спазнаць мудрасць і веды, неразумнасць і дурноту, і даведаўся я, што ў гэтым — таксама засмучанасць духа, менавіта таму

И преда́л я се́рдце моё тому́, что́бы позна́ть му́дрость и позна́ть безу́мие и глу́пость: узна́л, что и э́то — томле́ние ду́ха;

ў вялікай мудрасці — вялікая туга і хто павялічвае веды, павялічвае і пакуты.

потому́ что во мно́гой му́дрости мно́го печа́ли; и кто умножа́ет позна́ния, умножа́ет скорбь.

« 31 глава 2 глава »