Рут 1 глава

Кніга Рут
Пераклад Чарняўскага 2017 → Cовременный перевод WBTC

 
 

У часы, калі судзілі суддзі, запанаваў голад на зямлі. І адзін чалавек з Бэтлехэма Юдэйскага пайшоў з жонкаю сваёй і двума сынамі, каб пасяліцца ў зямлі Мааб.
 
Много лет назад, во времена, когда правили судьи, в земле Иудейской был голод. Человек по имени Елимелех, покинул город Вифлеем Иудейский. Он, его жена и двое его сыновей отправились в страну Моавитскую.

Называўся ён Элімэлех, а жонка яго — Наомі, і два сыны яго, адзін называўся Махалон, а другі — Хеліён; яны былі эфратцамі з Бэтлехэма Юдэйскага. І, прыйшоўшы ў зямлю Мааб, яны там абжыліся.
 
Жену этого человека звали Ноеминь, а сыновей звали Махлон и Хилеон. Эти люди были ефрафяне из Вифлеема Иудейского. Они добрались до страны Моавитской и остались там.

І Элімэлех, муж Наомі, памёр, і засталася яна з сынамі,
 
Спустя некоторое время муж Ноемини, Елимелех, умер. И осталась Ноеминь с двумя сыновьями.

якія жонкамі ўзялі маабак, адна з якіх называлася Орпа, а другая — Рут; і жылі яны там каля дзесяці гадоў.
 
Сыновья её женились на моавитянках. Одну из женщин звали Орфа, другую — Руфь. Прожив в стране Моавитской около десяти лет,

І памерлі абодва, Махалон, зразумела, і Хеліён; і засталася жанчына тая, перажыўшы мужа і абодвух сыноў.
 
Махлон и Хилеон тоже умерли. И осталась Ноеминь одна, без мужа и без сыновей.

І ўстала тады яна, каб з абедзвюма нявесткамі з зямлі Мааб пайсці ў сваю бацькаўшчыну, бо пачула яна, што Госпад паклапаціўся аб Сваім народзе і даў ім ежу.
 
Живя в стране Моавитской, Ноеминь услышала, что Господь помог своему народу: Он дал еду людям Иудеи. И Ноеминь решила оставить землю Моавитскую и вернуться домой. Её невестки решили идти с ней.

Такім чынам, выйшла яна з месца пражывання свайго разам з абедзвюма нявесткамі і ўжо ў дарозе, калі вярталіся яны ў зямлю Юдэйскую,
 
Они покинули место, где жили, и отправились обратно в землю Иудейскую.

сказала яна ім: «Вяртайцеся кожная ў дом маці сваёй; хай так з’явіць вам Госпад Сваю міласэрнасць, як вы абыходзіліся з памерлымі мужамі і са мной:
 
Позже Ноеминь сказала своим невесткам: "Вы должны вернуться домой к своим матерям. Вы были очень преданны и добры ко мне и к моим умершим сыновьям, и, я надеюсь, Господь отплатит вам тем же.

хай дапаможа Ён вам знайсці супакой у дамах мужоў вашых, якія вам прызначаны». І пацалавала іх. Яны пачалі плакаць, падняўшы голас,
 
Я молю Его помочь каждой из вас найти мужа и хорошее пристанище". Ноеминь поцеловала своих невесток, и они разрыдались.

і казаць: «Пойдзем мы з табой да народа твайго».
 
И сказали они: "Мы хотим идти с тобой к твоему народу".

Яна ім адказала: «Вяртайцеся да сябе, дочкі мае; навошта вам ісці са мною? Я ж не маю болей сыноў ва ўлонні сваім, каб вы маглі чакаць мужоў ад мяне.
 
Но Ноеминь ответила: "Нет, дети мои, возвращайтесь к себе домой. К чему вам идти со мной? Я не могу помочь вам. У меня нет больше сыновей, которые могли бы быть вам мужьями.

Вяртайцеся, дочкі мае, ідзіце; я ўжо знясілена старасцю і не падыходжу для шлюбу; калі б нават я змагла гэтай ноччу пачаць і нарадзіць сыноў,
 
Возвращайтесь домой! Я слишком стара, чтобы иметь нового мужа. И даже если представить, что я снова могу выйти замуж, я не смогу вам помочь. Если бы даже я забеременела этой ночью и родила двух сыновей, это тоже не помогло бы вам.

ці ж вы хацелі б чакаць і ўстрымацца ад замужжа, пакуль яны падрастуць і дачакаюцца гадоў сталасці? Не ідзіце са мной, прашу, дочкі мае, бо гора маё большае, чым ваша, і паднялася рука Госпадава супраць мяне».
 
Вам пришлось бы ждать, пока они вырастут и превратятся в мужчин. Я не могу заставить вас так долго ждать мужей. Это меня очень огорчит, а я уже и так достаточно опечалена, ибо рука Господня постигла меня!"

Дык, падняўшы голас, яны зноў пачалі плакаць. Орпа пацалавала свякроў і вярнулася, а Рут засталася пры свекрыві сваёй.
 
Женщины снова разрыдались. Затем Орфа поцеловала Ноеминь и покинула её, а Руфь обняла её и осталась.

Наомі сказала ёй: «Вось, сваячка твая вярнулася да народа свайго і да багоў сваіх, ідзі з ёю!»
 
Ноеминь сказала ей: "Смотри, твоя невестка вернулась к своему народу и к своим богам. И ты должна возвратиться к ним".

Яна адказала: «Не прымушай мяне, каб пакінула цябе і адышла ад цябе; бо куды б ты ні пайшла, там я пайду, дзе ты будзеш жыць, там і я таксама жыць буду: твой народ будзе маім народам, і твой Бог будзе маім Богам.
 
Но Руфь ответила: "Не принуждай меня покинуть тебя и возвратиться к моему народу! Разреши мне идти с тобой. Куда ты направишься, туда и я пойду. Где ты будешь жить, там и я буду. Твой народ будет моим народом. Твой Бог будет моим Богом.

Якая зямля прыме цябе пасля смерці, у той і я памру і там атрымаю месца для пахавання. Хай мне дасць гэта Госпад і тое дабавіць; хіба толькі смерць
 
Где ты умрёшь, там и я умру, и там же буду похоронена. Я прошу Господа наказать меня, если я не сдержу это обещание: только смерть сможет нас разлучить".

Дык Наомі, бачачы, што Рут цвёрда вырашыла ісці з ёю, не пажадала пярэчыць і далей пераконваць яе вяртацца да сваіх.
 
Ноеминь увидела, что Руфь очень хочет идти с ней, и перестала спорить.

І пайшлі яны разам, і прыйшлі ў Бэтлехэм. Калі яны ўвайшлі ў горад, узварухнуўся з-за іх увесь горад; і казалі жанчыны: «Гэта ж тая Наомі!»
 
И шли они, пока не достигли города Вифлеема. Когда обе женщины пришли туда, все жители города были очень взволнованы. Они говорили: "Неужели это Ноеминь?"

Яна казала ім: «Не называйце мяне Наоміa, але называйце мяне Мараb, бо Усемагутны напоўніў мяне горыччу занадта.
 
Но она сказала людям: "Не называйте меня Ноеминью, называйте меня Марою. Называйте меня так потому, что Бог Всемогущий сделал мою жизнь очень печальной.

Поўная выйшла я, а пустой вярнуў мяне Госпад; дык навошта называць Наомі мяне, якую ўпакорыў Госпад і на якую спаслаў бяду Усемагутны?»
 
У меня было всё, когда я ушла отсюда, а сейчас Господь вернул меня домой с пустыми руками. Господь принёс мне страданья, так почему вы должны называть меня "Счастливой"? Бог Всемогущий послал мне много бед".

Такім чынам, прыйшла Наомі з Рут маабкай, нявесткай сваёй, з зямлі вандравання свайго; і прыйшла ў Бэтлехэм, калі пачыналі жаць ячмень.
 
Итак, Ноеминь и её невестка Руфь (моавитянка) возвратились из страны Моавитской. Они вернулись в Вифлеем Иудейский в начале жатвы ячменя.

Примечания:

 
Пераклад Чарняўскага 2017
20 a: «Прыгажуня».
20 b: «Горкая».
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.