Женщина сказала: «Тогда, царь, именем Господа, Бога твоего, поклянись, что остановишь этих людей, и они не отомстят моему сыну за убийство брата, и не погубят его». И сказал царь: «Так же верно, как то, что Господь жив, ни один волос не упадёт с головы твоего сына».
И҆ речѐ жена̀: да воспомѧ́нетъ нн҃ѣ ца́рь гд҇а бг҃а своего̀, внегда̀ ѹ҆мно́жити ѹ҆́жика кро́ве, є҆́же растли́ти, и҆ не и҆́мѹтъ погѹби́ти сы́на моего̀. И҆ речѐ (ца́рь): жи́въ гд҇ь, а҆́ще и҆ вла́съ паде́тъ сы́нѹ твоемѹ̀ съ главы̀ на зе́млю.