Да Галятаў 1 глава

Пасланьне Паўлы да Галятаў
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Елизаветинская на русском

Паўла Апостал, (выбраны не́ людзьмі і не́ праз чалаве́ка, але праз Ісуса Хрыста і Бога Айца, што ўскрасіў Яго з мертвых,)

павел, апостол ни от человек, ни человеком, но Иисус Христом и Богом Отцем воскресившим его из мертвых,

і ўсе́ браты, што са мною, — цэрквам галятыйскім:

и иже со мною вся братия, Церквам галатийским:

ласка вам і мір ад Бога Айца і ад Госпада нашага Ісуса Хрыста,

благодать вам и мир от Бога Отца и Господа нашего Иисуса Христа,

Які аддаў сябе́ за грахі нашыя, каб выбавіць нас ад сучаснага ве́ку крывадушнасьці, па волі Бога і Айца нашага,

давшаго себе по гресех наших, яко да избавит нас от настоящаго века лукаваго, по воли Бога и Отца нашего,

Якому слава на ве́кі вякоў. Амін.

емуже слава во веки веков. Аминь.

Дзіўлюся, што вы гэтак хутка адвярнуліся ад паклікаўшага вас ласкай Хрыстовай да іншага дабраве́шчаньня,

Чуждуся, яко тако скоро прелагаетеся от звавшаго вы благодатию Христовою, во ино благовествование:

якое ня ёсьць іншае, а толькі ёсьць такія, што вас трывожаць і хочуць перавярнуць Эвангельле Хрыстовае.

еже несть ино, точию нецыи суть смущающии вы и хотящии превратити благовествование Христово.

Але, калі-б навет мы або Ангел з не́ба пачаў дабраве́сьціць па-над тое, што мы абвяшчалі вам, няхай будзе ана́тэма!

Но и аще мы, или ангел с небесе благовестит вам паче, еже благовестихом вам, анафема да будет.

Як ране́й мы сказалі, і цяпе́р ізноў кажу: хто дабраве́сьціць вам па-над тое, што вы прынялі, няхай будзе анатэма!

Якоже предрекохом, и ныне паки глаголю: аще кто вам благовестит паче, еже приясте, анафема да будет.

Бо ці-ж я людзе́й шукаю, ці Бога? ці людзям дагаджаць стараюся? Бо калі-б я яшчэ людзям дагаджаў, дык ня быў бы слугою Хрыстовым.

Ныне бо человеки препираю, или Бога, или ищу человеком угождати? Аще бо бых еще человеком угождал, Христов раб не бых убо был.

Апавяшчаю-ж вас, браты, што Эвангельле, якое я абвяшчаў, ня ёсьць чалаве́чае;

Сказую же вам, братие, благовествование благовещенное от мене, яко несть по человеку:

бо я ані прыняў яго ад чалаве́ка, ані навучыўся, але праз адкрыцьце Ісуса Хрыста.

ни бо аз от человека приях е, ниже научихся, но явлением Иисус Христовым.

Бо вы чулі аб маім ране́йшым жыцьці ў Юдэйстве, што я бяз ме́ры перасьле́даваў Божую Царкву і пустошыў яе́,

Слышасте бо мое житие иногда в жидовстве, яко по премногу гоних Церковь Божию и разрушах ю,

і апераджаў у юдэйстве многіх раве́сьнікаў у родзе маім, будучы найбольш руплівым аб бацькаўскія пераказы мае́.

и преспевах в жидовстве паче многих сверстник моих в роде моем, излиха ревнитель сый отеческих моих преданий.

Калі-ж Богу ўгодна было, выбраўшы мяне ад чэрава маткі мае́й і паклікаўшы ласкай свае́й,

Егда же благоволи Бог, избравый мя от чрева матере моея и призвавый благолатию своею,

адкрыць у-ва мне́ Сына Свайго, каб я дабраве́сьціў Яго сярод паганаў, — дык я не пачаў зараз-жа ра́дзіцца з це́лам і крывёю

явити Сына своего во мне, да благовествую его во языцех, абие не приложихся плоти и крови,

і не пайшоў у Ерузалім да Апосталаў, што былі да́ мяне́, а пайшоў у Арабію ды йзноў вярнуўся ў Дамаск.

ни взыдох во Иерусалим к первейшым мене апостолом, но идох во аравию, и паки возвратихся в дамаск.

Пасьля, цераз тры гады, хадзіў я ў Ерузалім бачыцца з Пётрай і прабыў у Яго пятнаццаць дзён.

Потом же по триех летех взыдох во Иерусалим соглядати петра, и пребых у него дний пятьнадесять.

Другога-ж з Апосталаў я ня бачыў нікога, апрача Якуба, брата Го́спадавага.

Иного же от апостол не видех, токмо иакова брата Господня.

А што пішу вам, дык вось перад Богам, што не маню.

А яже пишу вам, се пред Богом, яко не лгу.

Пасьля пайшоў я ў староны Сірыі і Кілікіі.

Потом же приидох в страны сирския и киликийския.

Абліччам жа быў я няве́дамы цэрквам Юдэі, што ў Хрысьце́,

Бех же не знаемь лицем Церквам иудейским, яже о Христе,

а толькі чулі яны, што той, хто калісь перасьле́даваў нас, цяпе́р добраве́сьціць ве́ру, якую ране́й нішчыў;

точию же слышаще бяху, яко гоняй нас иногда, ныне благовествует веру, юже иногда разрушаше:

і славілі за мяне́ Бога.

и славляху о мне Бога.

« 13 глава 2 глава »