Да Каласянаў 1 глава

Пасланьне Паўлы да Каласянаў
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Елизаветинская Библия

Паўла, воляй Божаю Апостал Ісуса Хрыста, і Цімахве́й, брат, —

Па́ѵелъ, а҆п҇лъ ї҆и҃съ хр҇то́въ во́лею бж҃їею, и҆ тїмоѳе́й бра́тъ,

сьвятым і ве́рным братом у Хрысьце́, што ў Калосах: Ласка вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

сѹ́щымъ въ колосса́ехъ ст҃ы҄мъ и҆ вѣ҄рнымъ бра́тїѧмъ ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ:

Дзякуем Богу і Айцу Госпада нашага Ісуса Хрыста, заўсёды молячыся аб вас,

(За҄.) блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀. Благодари́мъ бг҃а и҆ ѻ҆ц҃а̀ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, всегда̀ ѡ҆ ва́съ молѧ́щесѧ,

пачуўшы аб ве́ры вашай у Хрыста Ісуса і аб любві да ўсіх сьвятых,

слы́шавше вѣ́рѹ ва́шѹ, ѩ҆́же ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ, и҆ любо́вь, ю҆́же и҆́мате ко всѣ҄мъ ст҃ы́мъ,

дзеля надзе́і, што прыгатавана вам у нябёсах, аб якой вы ране́й чулі ў слове праўды Эвангельля,

за ѹ҆пова́нїе ѿложе́нное ва́мъ на нб҃сѣ́хъ, є҆́же пре́жде слы́шасте въ словесѝ и҆́стины бл҃говѣствова́нїѧ,

што ёсьць у вас, як і ў-ва ўсім сьве́це, і прыносіць плод, як і між вамі, з таго дня, як вы пачулі і пазналі ласку Божую ў праўдзе,

сѹ́щагѡ въ ва́съ, ѩ҆́коже и҆ во все́мъ мі́рѣ: и҆ є҆́сть плодоно́сно и҆ расти́мо, ѩ҆́коже и҆ въ ва́съ, ѿ негѡ́же днѐ слы́шасте и҆ разѹмѣ́сте блгдть бж҃їю во и҆́стинѣ:

як і навучыліся ад Эпафра, умілаванага супрацоўніка нашага, які ёсьць ве́рным за вас слугой Хрыста,

ѩ҆́коже и҆ ѹ҆вѣ́дѣсте ѿ є҆пафра́са, возлю́бленнагѡ сорабо́тника на́шегѡ, и҆́же є҆́сть вѣ́ренъ ѡ҆ ва́съ слѹжи́тель хр҇то́въ,

які і апавясьціў нас аб вашай любві ў Духу.

и҆́же и҆ ѩ҆вѝ на́мъ ва́шѹ любо́вь въ дѹ́сѣ.

Дзеля гэтага і мы, з таго дня, як пачулі, не пакідалі маліцца за вас і прасіць, каб вы напаўняліся пазнаньнем волі Яго ў-ва ўсякай мудрасьці і разуме́ньні духоўным,

Сегѡ̀ ра́ди и҆ мы̀, ѿ негѡ́же днѐ слы́шахомъ, не престае́мъ ѡ҆ ва́съ молѧ́щесѧ и҆ просѧ́ще, да и҆спо́лнитесѧ въ ра́зѹмѣ во́ли є҆гѡ̀, во всѧ́цѣй премѹ́дрости и҆ ра́зѹмѣ дѹхо́внѣмъ,

каб паступалі дасто́йна Бога, у-ва ўсім дагаджаючы Яму, прыносячы плод у кожнай добрай справе і узрастаючы ў пазнаньні Бога,

ѩ҆́кѡ ходи́ти ва́мъ досто́инѣ бг҃ѹ во всѧ́цѣмъ ѹ҆гожде́нїи (и҆) всѧ́цѣмъ дѣ́лѣ бла́зѣ, плодоносѧ́ще и҆ возраста́юще въ ра́зѹмѣ бж҃їи,

дужэючы ўсякаю сілаю па магутнасьці славы Яго на ўсякую цярплівасьць і вялікадушнасьць з радасьцяй,

всѧ́кою си́лою возмога́юще по держа́вѣ сла́вы є҆гѡ̀, во всѧ́цѣмъ терпѣ́нїи и҆ долготерпѣ́нїи съ ра́достїю,

дзякуючы Айцу, што паклікаў нас да ўчасьця ў спадчыне сьвятых у сьве́тласьці,

(За҄ 250.) благодарѧ́ще бг҃а и҆ ѻ҆ц҃а̀, призва́вшаго ва́съ въ прича́стїе наслѣ́дїѧ ст҃ы́хъ во свѣ́тѣ,

вызваліў нас ад улады це́мры і перанёс у Царства Сына любві Свае́й,

и҆́же и҆зба́ви на́съ ѿ вла́сти те́мныѧ и҆ преста́ви въ цр҇тво сн҃а любвѐ своеѧ̀,

у Якім мы маем адкупле́ньне крывёю Яго і дараваньне грахоў,

ѡ҆ не́мже и҆́мамы и҆збавле́нїе кро́вїю є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆ставле́нїе грѣ́хѡвъ,

Які есьць абра́з Бога нявідомага, пярша́к усякага стварэньня;

и҆́же є҆́сть ѡ҆́бразъ бг҃а неви́димагѡ, перворожде́нъ всеѧ̀ тва́ри:

бо Ім створана ўсе, што на нябесах і што на зямлі, бачнае і нябачнае: ці то пасады, ці дзяржавы, ці начальства, ці ўлады, — усе Ім і для Яго ство́рана;

ѩ҆́кѡ тѣ́мъ создана҄ бы́ша всѧ́чєскаѧ, ѩ҆̀же на нб҃сѝ и҆ ѩ҆̀же на землѝ, ви҄димаѧ и҆ неви҄димаѧ, а҆́ще престо́ли, а҆́ще госпѡ́дствїѧ, а҆́ще нача́ла, а҆́ще вла́сти: всѧ́чєскаѧ тѣ́мъ и҆ ѡ҆ не́мъ созда́шасѧ:

і Ён пе́рш за ўсё, і ўсё ў Ім стаіць.

и҆ то́й є҆́сть пре́жде всѣ́хъ, и҆ всѧ́чєскаѧ въ не́мъ состоѧ́тсѧ.

І Ён ёсьць галава це́ла, Царквы́; Ён — пачатак, пярша́к із мёртвых, каб быць Яму ўва ўсім пе́ршым;

(За҄ 251.) И҆ то́й є҆́сть глава̀ тѣ́лѹ цр҃кве, и҆́же є҆́сть нача́токъ, перворожде́нъ и҆з̾ ме́ртвыхъ, ѩ҆́кѡ да бѹ́детъ во всѣ́хъ то́й пе́рвенствѹѧ:

бо ўгодна было (Айцу), каб у Ім жыла ўсякая поўня,

ѩ҆́кѡ въ не́мъ благоизво́ли всемѹ̀ и҆сполне́нїю всели́тисѧ,

і каб праз Яго пагадзіць з сабою ўсё, уціхамірыўшы праз Яго, крывёю крыжа Яго, ці тое, што на зямлі, ці тое, што ў нябёсах.

и҆ тѣ́мъ примири́ти всѧ́чєскаѧ къ себѣ̀, ѹ҆миротвори́въ кро́вїю кр҇та̀ є҆гѡ̀, чрез̾ него̀, а҆́ще земна҄ѧ, а҆́ще ли нб҇наѧ.

Дый вас, што былі калісь чужымі і ворагамі праз склоннасьць да благіх дзе́л,

И҆ ва́съ, и҆ногда̀ сѹ́щихъ ѿчѹжде́нныхъ и҆ врагѡ́въ помышле́ньми въ дѣ́лѣхъ лѹка́выхъ,

цяпе́р пагадзіў у це́ле плоці Яго праз сьме́рць, каб паставіць вас сьвятымі й беззаганнымі і бязьвіннымі перад абліччам Сваім,

нн҃ѣ же примирѝ въ тѣ́лѣ пло́ти є҆гѡ̀ сме́ртїю є҆гѡ̀, предста́вити ва́съ ст҃ы́хъ и҆ непоро́чныхъ и҆ непови́нныхъ пред̾ собо́ю,

калі трываеце ў ве́ры цьвёрда і непарушна, і не адпадаеце ад надзе́і Эвангельля, якое вы чулі, якое абвяшчаеца ўсяму стварэньню пад не́бам, якога я, Паўла, слуга.

а҆́ще ѹ҆̀бо пребыва́ете въ вѣ́рѣ ѡ҆снова́ни и҆ тве́рди, и҆ неподви́жими ѿ ѹ҆пова́нїѧ бл҃говѣствова́нїѧ, є҆́же слы́шасте, проповѣ́данное все́й тва́ри поднебе́снѣй, є҆мѹ́же бы́хъ а҆́зъ па́ѵелъ слѹжи́тель.

Цяпе́р радуюся ў муках маіх за вас і дапаўняю недахват у це́ле маім сумаваньняў Хрыстовых за Яго це́ла, якое есьць Царква,

(За҄ 252.) Нн҃ѣ ра́дѹюсѧ во страда́нїихъ мои́хъ ѡ҆ ва́съ, ѩ҆́кѡ и҆сполнѧ́ю лише́нїе скорбе́й хр҇то́выхъ во пло́ти мое́й за тѣ́ло є҆гѡ̀, є҆́же є҆́сть цр҃ковь,

якой я стаўся служкаю паводле распарадку Божага, даручанага мне́ для вас, каб выпаўніць слова Божае,

є҆́йже бы́хъ а҆́зъ слѹжи́тель по смотре́нїю бж҃їю, да́нномѹ мнѣ̀ въ ва́съ, и҆спо́лнити сло́во бж҃їе,

тайну, укрытую ад вякоў і ад родаў, цяпе́р жа выяўленую сьвятым Яго,

та́йнѹ сокрове́ннѹю ѿ вѣ҄къ и҆ ѿ родѡ́въ: нн҃ѣ же ѩ҆ви́сѧ ст҃ы́мъ є҆гѡ̀,

якім схаце́ў Бог даць пазнаньне, што́ за багацьце славы ў тайне гэнай сярод паганаў, якое ёсьць Хрыстос у вас, надзе́я славы,

и҆̀мже восхотѣ̀ бг҃ъ сказа́ти, ко́е бога́тство сла́вы та́йны сеѧ̀ во ѩ҆зы́цѣхъ, и҆́же є҆́сть хр҇то́съ въ ва́съ, ѹ҆пова́нїе сла́вы,

Якога мы абвяшчаем, навучаючы кожнага чалаве́ка і вучачы ўсякае мудрасьці, каб нам прадставіць усякага чалаве́ка дасканалым у Хрысьце́ Ісусе,

є҆го́же мы̀ проповѣ́дѹемъ, наказѹ́юще всѧ́каго человѣ́ка и҆ ѹ҆ча́ще всѧ́цѣй премѹ́дрости, да предста́вимъ всѧ́каго человѣ́ка соверше́нна ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ:

дзеля чаго я і працую, змагаючыся сілаю Яго, што дзеець у-ва мне́ магутна.

въ не́мже и҆ трѹжда́юсѧ и҆ подвиза́юсѧ по дѣ́йствѹ є҆гѡ̀ дѣ́йствѹемомѹ во мнѣ̀ си́лою.

« 4 глава 2 глава »