Лукі 1 глава

Паводле Лукі Сьвятое Эвангельле
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Открытый перевод

Як ужо многія браліся напісаць аповесьць аб зусім добра вядомых сярод вас здарэньнях,

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

як пераказалі нам тое быўшыя з са́мага пачатку вачавідцамі і слугамі Слова,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

то прыйшло на думку і мне́, пільна разьве́даўшы аб усім ад пачатку, як сьле́д апісаць табе́, высокапаважаны Феафіле,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

каб ты даве́даўся праўду аб тых словах, якіх цябе́ навучылі.

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

Быў у дні Ірада, цара Юдэйскага, сьвяшчэньнік з Авіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка яго з дачок Ааронавых; і было імя яе́ Альжбе́та.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Былі-ж яны абое праведныя перад Богам, паступаючы паводле прыказаньняў і законаў Госпада беззаганна.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

І ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбе́та была няплодная, і абое яны былі паджылыя ў гадох сваіх.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

І ста́лася, калі ў парадку свае́ чаргі служыў ён перад Богам,

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

выпала яму паводле звычаю сьвяшчэньнікаў увайсьці ў царкву Гасподнюю кадзíць;

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

а ўся маса народу вонках малілася ў час каджэньня.

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

І зьявіўся яму Ангел Гасподні, стоячы справа ля кадзільнага ахвярніку.

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

І спалохаўся Захарыя, убачыўшы яго, і зьняў яго страх.

Ужаснулся Захария, страх охватил его,

Ангел жа сказаў яму: ня бойся, Захарыя; бо вы́слухана малітва твая, і жонка твая Альжбе́та ўродзіць табе́ сына, і дасі яму імя — Іоан.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

І будзе табе́ радасьць і ўце́ха, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня яго.

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі свае́.

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

І многіх з сыноў Ізраілявых наве́рне да Госпада Бога іх.

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

І пройдзе перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзе́цям, і непаслухмя́ных да мудрасьці праведных, каб прыгатаваць Госпаду народ падгатоўлены.

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І сказаў Захарыя Ангелу: Па чым пазна́ю я гэтае? То-ж я стары́, і жонка мая ў гадо́х пажылых.

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І сказаў яму Ангел у адказ: я — Гаўрыіл, што перад Богам стаю, і пасла́ны гаварыць з табою і абвясьціць табе́ гэтае.

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня здолееш гаварыць да дня, калі гэтае станецца: за тое, што не паве́рыў словам маім, якія збудуцца ў свой час.

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І ждаў народ Захарыю і дзівіўся, што ён марудзіць у царкве́.

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

Выйшаўшы-ж, ён ня мог гаварыць да іх: і пазналі, што бачыў зья́ву ў царкве́; і ён ківаў і астаўся не́мы.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

І сталася, як скончыліся дні службы яго, вярнуўся ён у дом свой.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбе́та, жонка яго, і таілася пяць ме́сяцаў, ды гаварыла:

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

так учыніў мне́ Госпад у дні гэтыя, як глянуў на мяне́, каб зьняць з мяне́ ганьбу між людзьмі.

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

У шосты-ж ме́сяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галіле́йскае, называнае Назарэт,

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

да дзе́вы, зару́чанай з мужам іме́ньнем Язэп, з дому Давідавага; імя-ж дзе́вы — Марыя.

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

Ангел, увайшоўшы да яе́, сказаў: радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; багасла́ўлена ты між жанок.

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

Яна-ж, убачыўшы яго, спалохалася ад слоў яго і разважала, што-б гэта было за прывітаньне такое?

Та испугалась, не понимая этого приветствия.

І сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыя; бо ты знайшла ласку ў Бога.

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І вось зачне́ш у чэраве і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назаве́цца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго,

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

і цары́ць будзе над домам Якава даве́ку, і царству Яго ня будзе канца.

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

Марыя-ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі я ня знаю мужа?

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

І ў адказ сказаў ей: Дух Сьвяты найдзе́ на цябе́, і сіла Найвышэйшага ахіне́ цябе́: вось чаму й тое, што народзіцца сьвятое, Сынам Божым назаве́цца.

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

Вось і Альжбе́та, сваячка твая, і яна зачала сына ў ста́расьці сваёй, і гэта ўжо шосты ме́сяц у яе́, хоць і называнай няплоднай.

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

Бо-ж у Бога ніводнае слова ня будзе немагчымым.

ибо всякое слово Бога сбудется.

І сказала Марыя: вось я — слуга Госпада; няхай ста́нецца мне́ па слову твайму. І адыйшоў ад яе́ Ангел.

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

Устаўшы-ж Марыя ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у ме́ста Юдзіна.

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

І ўвайшла ў дом Захарыі і прывітала Альжбе́ту.

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

І ста́лася, як Альжбе́та ўчула прывітаньне Марыі, узварухну́лася дзіцятка ў чэраве яе́, і Альжбе́та напоўнілася Духам Сьвятым.

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

І загаласіла моцным голасам і сказала: багасла́ўлена ты між жанок, і багасла́ўлены плод чэ́рава твайго.

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

І адкуль гэтае мне́, што прыйшла маці Госпада майго да мяне́?

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

І шчасьлíва паве́рыўшая: бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.

Благословенна поверившая обещанию Господа!

І сказала Марыя: вяліча́е душа мая́ Госпада;

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу Спасіцелю маім,

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

што глянуў Ён на пакорнасьць рабы свае́, бо адгэтуль шчасьліваю называцімуць мяне́ ўсе́ роды,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

бо вялікае ўчыніў мне́ Дужы́; і сьвятое імя Яго;

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

і міласьць Яго ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

Учыніў сілу рукой сваёй; рассе́яў гордых думкамі сэрца іх;

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

адабраў у моцных пасады, узьвялічыў пакорных,

низверг владык, неприметных — возвысил,

галодных здаволіў дабром, а багатыроў адпусьціў ні з чым.

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

Прыняў Ізраіля, слугу свайго, успомніў міласьць,

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

як гаварыў да айцоў нашых, да Аўраама і насе́ньня яго даве́ку.

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

Прабыла-ж Марыя з ёю каля трох ме́сяцаў і вярнулася ў дом свой.

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

Альжбе́це-ж настаў час радзіць, і яна ўрадзіла сына.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

І пачулі сусе́дзі ды сваякі яе́, што ўзьвялічыў Госпад міласьць сваю над ёю, і це́шыліся з ёю.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

У восмы дзе́нь прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хаце́лі назваць яго па іме́ньню бацькі яго Захарыям.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

На гэтае маці яго сказала: не́, а назваць яго Іоанам.

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І сказалі ёй: нікога няма ў родзе тваім, хто зваўся-б гэтым іме́ньнем.

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І пыталіся на міга́х у бацькі, як бы ён хаце́ў назваць яго.

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

Ён зажадаў дошчачку і напісаў: Іоан імя яму. І ўсе́ дзівіліся.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

І ў той жа час расчыніліся вусны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, багасла́ўлючы Бога.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

І страх узьняўся сярод сусе́дзяў іх; і расказвалі пра ўсё гэтае па ўсёй нагорнай старане́ Юдэйскай.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

І ўсе́ чуўшыя ўзялі гэтае да сэрца свайго і гаварылі: што-ж гэта будзе за дзіця? І рука Госпадава была з ім.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І Захарыя, бацька яго, напоўніўся Сьвятым Духам і прарочыў, кажучы:

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

Багасла́ўлены Госпад Бог Ізраіляў, што адве́даў народ свой і даў выбаўле́ньне яму;

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

і падняў рог спасе́ньня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

(як апавясьцíў вуснамі быўшых ад ве́ку сьвятых прарокаў Сваіх),

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

спасе́ нас ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх ненавíдзячых нас;

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

і ўчы́ніць ла́ску бацьком нашым і спамяне́ сьвяты тастамант свой,

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

прысягу, што кляўся Аўрааму, бацьцы нашаму, даць нам,

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

не з баязьні, па выбаўле́ньні з рукі ворагаў нашых

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

служыць Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад ім у-ва ўсе́ дні жыцьця нашага.

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

І ты, дзіцятка, назавешся прарокам Усявышняга, бо пройдзеш напе́рад прад абліччам Госпада — прыгатаваць шляхі Яму,

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

даць народу пазнаць спасе́ньне ў адпушчэньні грахоў яго,

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

па ўну́транаму міласэрдзю Бога нашага, якім адве́даў нас Усход з вышыні,

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

прасьвяціць тых, што ў це́мры і ў цяню́ сьмяротным, пакіраваць ногі нашыя, на дарогу міра.

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

Дзіця-ж узрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустынях да дня зьяўле́ньня свайго Ізраілю.

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.

Примечания:

Пераклад Л. Дзекуць-Малея

9 + вершы 21, 22 — царква = храм.

« 16 глава 2 глава »