Лукі 1 глава

Паводле Лукі Сьвятое Эвангельле
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Синода́льный перево́д

 
 

Як ужо многія браліся напісаць аповесьць аб зусім добра вядомых сярод вас здарэньнях,
 
Как уже́ мно́гие на́чали составля́ть повествова́ния о соверше́нно изве́стных ме́жду на́ми собы́тиях,

як пераказалі нам тое быўшыя з са́мага пачатку вачавідцамі і слугамі Слова,
 
как переда́ли нам то бы́вшие с са́мого нача́ла очеви́дцами и служи́телями Сло́ва,

то прыйшло на думку і мне́, пільна разьве́даўшы аб усім ад пачатку, як сьле́д апісаць табе́, высокапаважаны Феафіле,
 
то рассуди́лось и мне, по тща́тельном иссле́довании всего́ снача́ла, по поря́дку описа́ть тебе́, достопочте́нный Феофи́л,

каб ты даве́даўся праўду аб тых словах, якіх цябе́ навучылі.
 
что́бы ты узна́л твёрдое основа́ние того́ уче́ния, в кото́ром был наста́влен.

Быў у дні Ірада, цара Юдэйскага, сьвяшчэньнік з Авіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка яго з дачок Ааронавых; і было імя яе́ Альжбе́та.
 
Во дни И́рода, царя́ Иуде́йского, был свяще́нник из А́виевой чреды́, и́менем Заха́рия, и жена́ его́ из ро́да Ааро́нова, и́мя ей Елисаве́та.

Былі-ж яны абое праведныя перад Богам, паступаючы паводле прыказаньняў і законаў Госпада беззаганна.
 
О́ба они́ бы́ли пра́ведны пред Бо́гом, поступа́я по всем за́поведям и уста́вам Госпо́дним беспоро́чно.

І ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбе́та была няплодная, і абое яны былі паджылыя ў гадох сваіх.
 
У них не́ бы́ло дете́й, и́бо Елисаве́та была́ непло́дна, и о́ба бы́ли уже́ в лета́х прекло́нных.

І ста́лася, калі ў парадку свае́ чаргі служыў ён перад Богам,
 
Одна́жды, когда́ он в поря́дке свое́й чреды́ служи́л пред Бо́гом,

выпала яму паводле звычаю сьвяшчэньнікаў увайсьці ў царкву Гасподнюю кадзíць;
 
по жре́бию, как обыкнове́нно бы́ло у свяще́нников, доста́лось ему́ войти́ в храм Госпо́день для кажде́ния,

а ўся маса народу вонках малілася ў час каджэньня.
 
а всё мно́жество наро́да моли́лось вне во вре́мя кажде́ния, —

І зьявіўся яму Ангел Гасподні, стоячы справа ля кадзільнага ахвярніку.
 
тогда́ яви́лся ему́ А́нгел Госпо́день, сто́я по пра́вую сто́рону же́ртвенника кади́льного.

І спалохаўся Захарыя, убачыўшы яго, і зьняў яго страх.
 
Заха́рия, уви́дев его́, смути́лся, и страх напа́л на него́.

Ангел жа сказаў яму: ня бойся, Захарыя; бо вы́слухана малітва твая, і жонка твая Альжбе́та ўродзіць табе́ сына, і дасі яму імя — Іоан.
 
А́нгел же сказа́л ему́: не бо́йся, Заха́рия, и́бо услы́шана моли́тва твоя́, и жена́ твоя́ Елисаве́та роди́т тебе́ сы́на, и наречёшь ему́ и́мя: Иоа́нн;

І будзе табе́ радасьць і ўце́ха, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня яго.
 
и бу́дет тебе́ ра́дость и весе́лие, и мно́гие о рожде́нии его́ возра́дуются,

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі свае́.
 
и́бо он бу́дет вели́к пред Го́сподом; не бу́дет пить вина́ и сике́ра, и Ду́ха Свято́го испо́лнится ещё от чре́ва ма́тери свое́й;

І многіх з сыноў Ізраілявых наве́рне да Госпада Бога іх.
 
и мно́гих из сыно́в Изра́илевых обрати́т к Го́споду Бо́гу их;

І пройдзе перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзе́цям, і непаслухмя́ных да мудрасьці праведных, каб прыгатаваць Госпаду народ падгатоўлены.
 
и преды́дет пред Ним в ду́хе и си́ле Илии́, что́бы возврати́ть сердца́ отцо́в де́тям, и непокори́вым о́браз мы́слей пра́ведников, дабы́ предста́вить Го́споду наро́д пригото́вленный.

І сказаў Захарыя Ангелу: Па чым пазна́ю я гэтае? То-ж я стары́, і жонка мая ў гадо́х пажылых.
 
И сказа́л Заха́рия А́нгелу: по чему́ я узна́ю э́то? и́бо я стар, и жена́ моя́ в лета́х прекло́нных.

І сказаў яму Ангел у адказ: я — Гаўрыіл, што перад Богам стаю, і пасла́ны гаварыць з табою і абвясьціць табе́ гэтае.
 
А́нгел сказа́л ему́ в отве́т: я Гаврии́л, предстоя́щий пред Бо́гом, и по́слан говори́ть с тобо́ю и бла́говестить тебе́ сие́;

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня здолееш гаварыць да дня, калі гэтае станецца: за тое, што не паве́рыў словам маім, якія збудуцца ў свой час.
 
и вот, ты бу́дешь молча́ть и не бу́дешь име́ть возмо́жности говори́ть до того́ дня, как э́то сбу́дется, за то, что ты не пове́рил слова́м мои́м, кото́рые сбу́дутся в своё вре́мя.

І ждаў народ Захарыю і дзівіўся, што ён марудзіць у царкве́.
 
Ме́жду те́м наро́д ожида́л Заха́рию и диви́лся, что он ме́длит в хра́ме.

Выйшаўшы-ж, ён ня мог гаварыць да іх: і пазналі, што бачыў зья́ву ў царкве́; і ён ківаў і астаўся не́мы.
 
Он же, вы́йдя, не мог говори́ть к ним; и они́ по́няли, что он ви́дел виде́ние в хра́ме; и он объясня́лся с ни́ми зна́ками, и остава́лся нем.

І сталася, як скончыліся дні службы яго, вярнуўся ён у дом свой.
 
А когда́ око́нчились дни слу́жбы его́, возврати́лся в дом свой.

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбе́та, жонка яго, і таілася пяць ме́сяцаў, ды гаварыла:
 
По́сле сих дней зачала́ Елисаве́та, жена́ его́, и таи́лась пять ме́сяцев и говори́ла:

так учыніў мне́ Госпад у дні гэтыя, як глянуў на мяне́, каб зьняць з мяне́ ганьбу між людзьмі.
 
так сотвори́л мне Госпо́дь во дни сии́, в кото́рые призре́л на меня́, что́бы снять с меня́ поноше́ние ме́жду людьми́.

У шосты-ж ме́сяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галіле́йскае, называнае Назарэт,
 
В шесто́й же ме́сяц по́слан был А́нгел Гаврии́л от Бо́га в го́род Галиле́йский, называ́емый Назаре́т,

да дзе́вы, зару́чанай з мужам іме́ньнем Язэп, з дому Давідавага; імя-ж дзе́вы — Марыя.
 
к Де́ве, обручённой му́жу, и́менем Ио́сифу, из до́ма Дави́дова; и́мя же Де́ве: Мари́я.

Ангел, увайшоўшы да яе́, сказаў: радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; багасла́ўлена ты між жанок.
 
А́нгел, войдя́ к Ней, сказа́л: ра́дуйся, Благода́тная! Госпо́дь с Тобо́ю; благослове́нна Ты ме́жду жёнами.

Яна-ж, убачыўшы яго, спалохалася ад слоў яго і разважала, што-б гэта было за прывітаньне такое?
 
Она́ же, уви́дев его́, смути́лась от слов его́ и размышля́ла, что бы э́то бы́ло за приве́тствие.

І сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыя; бо ты знайшла ласку ў Бога.
 
И сказа́л Ей А́нгел: не бо́йся, Мари́я, и́бо Ты обрела́ благода́ть у Бо́га;

І вось зачне́ш у чэраве і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус.
 
и вот, зачнёшь во чре́ве, и роди́шь Сы́на, и наречёшь Ему́ и́мя: Иису́с.

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назаве́цца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго,
 
Он бу́дет вели́к и наречётся Сы́ном Всевы́шнего, и даст Ему́ Госпо́дь Бог престо́л Дави́да, отца́ Его́;

і цары́ць будзе над домам Якава даве́ку, і царству Яго ня будзе канца.
 
и бу́дет ца́рствовать над до́мом Иа́кова вове́ки, и Ца́рству Его́ не бу́дет конца́.

Марыя-ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі я ня знаю мужа?
 
Мари́я же сказа́ла А́нгелу: как бу́дет э́то, когда́ Я му́жа не зна́ю?

І ў адказ сказаў ей: Дух Сьвяты найдзе́ на цябе́, і сіла Найвышэйшага ахіне́ цябе́: вось чаму й тое, што народзіцца сьвятое, Сынам Божым назаве́цца.
 
А́нгел сказа́л Ей в отве́т: Дух Свято́й найдёт на Тебя́, и си́ла Всевы́шнего осени́т Тебя́; посему́ и рожда́емое Свято́е наречётся Сы́ном Бо́жиим.

Вось і Альжбе́та, сваячка твая, і яна зачала сына ў ста́расьці сваёй, і гэта ўжо шосты ме́сяц у яе́, хоць і называнай няплоднай.
 
Вот и Елисаве́та, ро́дственница Твоя́, называ́емая непло́дною, и она́ зачала́ сы́на в ста́рости свое́й, и ей уже́ шесто́й ме́сяц,

Бо-ж у Бога ніводнае слова ня будзе немагчымым.
 
и́бо у Бо́га не оста́нется бесси́льным никако́е сло́во.

І сказала Марыя: вось я — слуга Госпада; няхай ста́нецца мне́ па слову твайму. І адыйшоў ад яе́ Ангел.
 
Тогда́ Мари́я сказа́ла: се, Раба́ Госпо́дня; да бу́дет Мне по сло́ву твоему́. И отошёл от Неё А́нгел.

Устаўшы-ж Марыя ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у ме́ста Юдзіна.
 
Встав же Мари́я во дни сии́, с поспе́шностью пошла́ в наго́рную страну́, в го́род Иу́дин,

І ўвайшла ў дом Захарыі і прывітала Альжбе́ту.
 
и вошла́ в дом Заха́рии, и приве́тствовала Елисаве́ту.

І ста́лася, як Альжбе́та ўчула прывітаньне Марыі, узварухну́лася дзіцятка ў чэраве яе́, і Альжбе́та напоўнілася Духам Сьвятым.
 
Когда́ Елисаве́та услы́шала приве́тствие Мари́и, взыгра́л младе́нец во чре́ве её; и Елисаве́та испо́лнилась Свято́го Ду́ха,

І загаласіла моцным голасам і сказала: багасла́ўлена ты між жанок, і багасла́ўлены плод чэ́рава твайго.
 
и воскли́кнула гро́мким го́лосом, и сказа́ла: благослове́нна Ты ме́жду жёнами, и благослове́н плод чре́ва Твоего́!

І адкуль гэтае мне́, што прыйшла маці Госпада майго да мяне́?
 
И отку́да э́то мне, что пришла́ Ма́терь Го́спода моего́ ко мне?

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.
 
И́бо когда́ го́лос приве́тствия Твоего́ дошёл до слу́ха моего́, взыгра́л младе́нец ра́достно во чре́ве моём.

І шчасьлíва паве́рыўшая: бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.
 
И блаже́нна Уве́ровавшая, потому́ что соверши́тся ска́занное Ей от Го́спода.

І сказала Марыя: вяліча́е душа мая́ Госпада;
 
И сказа́ла Мари́я: вели́чит душа́ Моя́ Го́спода,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу Спасіцелю маім,
 
и возра́довался дух Мой о Бо́ге, Спаси́теле Моём,

што глянуў Ён на пакорнасьць рабы свае́, бо адгэтуль шчасьліваю называцімуць мяне́ ўсе́ роды,
 
что призре́л Он на смире́ние Рабы́ Свое́й, и́бо отны́не бу́дут ублажа́ть Меня́ все роды́;

бо вялікае ўчыніў мне́ Дужы́; і сьвятое імя Яго;
 
что сотвори́л Мне вели́чие Си́льный, и свя́то и́мя Его́;

і міласьць Яго ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.
 
и ми́лость Его́ в роды́ родо́в к боя́щимся Его́;

Учыніў сілу рукой сваёй; рассе́яў гордых думкамі сэрца іх;
 
яви́л си́лу мы́шцы Свое́й; рассе́ял надме́нных помышле́ниями се́рдца их;

адабраў у моцных пасады, узьвялічыў пакорных,
 
низложи́л си́льных с престо́лов, и вознёс смире́нных;

галодных здаволіў дабром, а багатыроў адпусьціў ні з чым.
 
а́лчущих испо́лнил благ, и богатя́щихся отпусти́л ни с чем;

Прыняў Ізраіля, слугу свайго, успомніў міласьць,
 
воспри́нял Изра́иля, о́трока Своего́, воспомяну́в ми́лость,

як гаварыў да айцоў нашых, да Аўраама і насе́ньня яго даве́ку.
 
как говори́л отца́м на́шим, к Авраа́му и се́мени его́ до ве́ка.

Прабыла-ж Марыя з ёю каля трох ме́сяцаў і вярнулася ў дом свой.
 
Пребыла́ же Мари́я с не́ю о́коло трёх ме́сяцев, и возврати́лась в дом свой.

Альжбе́це-ж настаў час радзіць, і яна ўрадзіла сына.
 
Елисаве́те же наста́ло вре́мя роди́ть, и она́ родила́ сы́на.

І пачулі сусе́дзі ды сваякі яе́, што ўзьвялічыў Госпад міласьць сваю над ёю, і це́шыліся з ёю.
 
И услы́шали сосе́ди и ро́дственники её, что возвели́чил Госпо́дь ми́лость Свою́ над не́ю, и ра́довались с не́ю.

У восмы дзе́нь прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хаце́лі назваць яго па іме́ньню бацькі яго Захарыям.
 
В восьмо́й день пришли́ обре́зать младе́нца и хоте́ли назва́ть его́, по и́мени отца́ его́, Заха́риею.

На гэтае маці яго сказала: не́, а назваць яго Іоанам.
 
На э́то мать его́ сказа́ла: нет, а назва́ть его́ Иоа́нном.

І сказалі ёй: нікога няма ў родзе тваім, хто зваўся-б гэтым іме́ньнем.
 
И сказа́ли ей: никого́ нет в родстве́ твоём, кто называ́лся бы сим и́менем.

І пыталіся на міга́х у бацькі, як бы ён хаце́ў назваць яго.
 
И спра́шивали зна́ками у отца́ его́, как бы он хоте́л назва́ть его́.

Ён зажадаў дошчачку і напісаў: Іоан імя яму. І ўсе́ дзівіліся.
 
Он потре́бовал доще́чку и написа́л: «Иоа́нн и́мя ему́». И все удиви́лись.

І ў той жа час расчыніліся вусны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, багасла́ўлючы Бога.
 
И то́тчас разреши́лись уста́ его́ и язы́к его́, и он стал говори́ть, благословля́я Бо́га.

І страх узьняўся сярод сусе́дзяў іх; і расказвалі пра ўсё гэтае па ўсёй нагорнай старане́ Юдэйскай.
 
И был страх на всех, живу́щих вокру́г них; и расска́зывали обо всём э́том по всей наго́рной стране́ Иуде́йской.

І ўсе́ чуўшыя ўзялі гэтае да сэрца свайго і гаварылі: што-ж гэта будзе за дзіця? І рука Госпадава была з ім.
 
Все слы́шавшие положи́ли э́то на се́рдце своём и говори́ли: что бу́дет младе́нец сей? И рука́ Госпо́дня была́ с ним.

І Захарыя, бацька яго, напоўніўся Сьвятым Духам і прарочыў, кажучы:
 
И Заха́рия, оте́ц его́, испо́лнился Свято́го Ду́ха и проро́чествовал, говоря́:

Багасла́ўлены Госпад Бог Ізраіляў, што адве́даў народ свой і даў выбаўле́ньне яму;
 
благослове́н Госпо́дь Бог Изра́илев, что посети́л наро́д Свой и сотвори́л избавле́ние ему́,

і падняў рог спасе́ньня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,
 
и воздви́г рог спасе́ния нам в до́му Дави́да, о́трока Своего́,

(як апавясьцíў вуснамі быўшых ад ве́ку сьвятых прарокаў Сваіх),
 
как возвести́л уста́ми бы́вших от ве́ка святы́х проро́ков Свои́х,

спасе́ нас ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх ненавíдзячых нас;
 
что спасёт нас от враго́в на́ших и от руки́ всех ненави́дящих нас;

і ўчы́ніць ла́ску бацьком нашым і спамяне́ сьвяты тастамант свой,
 
сотвори́т ми́лость с отца́ми на́шими и помя́нет свято́й заве́т Свой,

прысягу, што кляўся Аўрааму, бацьцы нашаму, даць нам,
 
кля́тву, кото́рою кля́лся Он Авраа́му, отцу́ на́шему, дать нам,

не з баязьні, па выбаўле́ньні з рукі ворагаў нашых
 
небоя́зненно, по избавле́нии от руки́ враго́в на́ших,

служыць Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад ім у-ва ўсе́ дні жыцьця нашага.
 
служи́ть Ему́ в свя́тости и пра́вде пред Ним, во все дни жи́зни на́шей.

І ты, дзіцятка, назавешся прарокам Усявышняга, бо пройдзеш напе́рад прад абліччам Госпада — прыгатаваць шляхі Яму,
 
И ты, младе́нец, наречёшься проро́ком Всевы́шнего, и́бо преды́дешь пред лицо́м Го́спода пригото́вить пути́ Ему́,

даць народу пазнаць спасе́ньне ў адпушчэньні грахоў яго,
 
дать уразуме́ть наро́ду Его́ спасе́ние в проще́нии грехо́в их,

па ўну́транаму міласэрдзю Бога нашага, якім адве́даў нас Усход з вышыні,
 
по благоутро́бному милосе́рдию Бо́га на́шего, кото́рым посети́л нас Восто́к свы́ше,

прасьвяціць тых, што ў це́мры і ў цяню́ сьмяротным, пакіраваць ногі нашыя, на дарогу міра.
 
просвети́ть сидя́щих во тьме и те́ни сме́ртной, напра́вить но́ги на́ши на путь ми́ра.

Дзіця-ж узрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустынях да дня зьяўле́ньня свайго Ізраілю.
 
Младе́нец же возраста́л и укрепля́лся ду́хом, и был в пусты́нях до дня явле́ния своего́ Изра́илю.

Примечания:

 
Пераклад Л. Дзекуць-Малея
9 + вершы 21, 22 — царква = храм.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.