Да Жыдоў 1 глава

Пасланьне Паўлы да Жыдоў
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Синода́льный перево́д

Бог, які многакротна і рознымі спосабамі прамаўляў здаўна да айцоў праз прарокаў,

Бог, многокра́тно и многообра́зно говори́вший издре́вле отца́м в проро́ках,

у апошнія гэтыя дні прамовіў да нас праз Сына, Якога наставіў за насьле́дніка ўсяго, праз Якога й вякі стварыў.

в после́дние дни сии́ говори́л нам в Сы́не, Кото́рого поста́вил насле́дником всего́, че́рез Кото́рого и ве́ки сотвори́л.

Той, будучы зьяньнем славы і ўзорам пастаці Яго, усё словам сілы Свае́й носячы, учыніўшы цераз Сябе́ ачышчэньне грахоў нашых, се́ў праваруч ве́лічы на вышынях,

Сей, бу́дучи сия́ние сла́вы и о́браз ипоста́си Его́ и держа́ всё сло́вом си́лы Свое́й, соверши́в Собо́ю очище́ние грехо́в на́ших, воссе́л одесну́ю (престо́ла) вели́чия на высоте́,

дасканальшы за Ангелаў нагэтулькі, наколькі слаўне́йшае за іх дастаў у спадчыне імя.

бу́дучи сто́лько превосхо́днее А́нгелов, ско́лько славне́йшее пред ни́ми насле́довал и́мя.

Бо каму із Ангелаў сказаў Ён калі: Ты — Сын Мой, сягоньня Я цябе́ спарадзіў, — і яшчэ: Я буду Яму Айцом, і Ён будзе Мне́ Сынам? (Псальм 2:7; 2 Царств 7:14.)

И́бо кому́ когда́ из А́нгелов сказа́л Бог: «Ты Сын Мой, Я ны́не роди́л Тебя́»? И ещё: «Я бу́ду Ему́ Отцо́м, и Он бу́дет Мне Сы́ном»?

Калі-ж ізноў уводзіць Першароднага ў сусьве́т, кажа: І няхай паклоняцца Яму ўсе́ Ангелы Божыя (Псальм 96:7).

Та́кже, когда́ вво́дит Перворо́дного во вселе́нную, говори́т: «и да покло́нятся Ему́ все А́нгелы Бо́жии».

Да Ангелаў жа кажа: Ты Ангеламі Сваімі духаў робіш і служкамі Сваімі — полымя агнявое (Псальм 103:4).

Об А́нгелах ска́зано: «Ты твори́шь А́нгелами Свои́ми ду́хов и служи́телями Свои́ми пламене́ющий ого́нь».

А аб Сыне: Пасад Твой, Божа, па ве́к ве́чны; па́ліца пра́васьці — па́ліца царства Твайго.

А о Сы́не: «престо́л Твой, Бо́же, в век ве́ка; жезл ца́рствия Твоего́ — жезл правоты́.

Ты праўду палюбіў і зьненавідзіў беззаконьне; дзеля гэтага памазаў Цябе́, Божа, Твой Бог але́ем радасьці бале́й за супольнікаў Тваіх (Псальм 44:7−8).

Ты возлюби́л пра́вду и возненави́дел беззако́ние, посему́ пома́зал Тебя́, Бо́же, Бог Твой еле́ем ра́дости бо́лее соуча́стников Твои́х».

І: напачатку заснаваў Ты, Госпадзе, зямлю, і нябёсы — дзе́ла рук Тваіх;

И: «в нача́ле Ты, Го́споди, основа́л зе́млю, и небеса́ — де́ло рук Твои́х;

яны пагібнуць, а Ты трываеш; і ўсе́, быццам вопратка, пастарэюць,

они́ поги́бнут, а Ты пребыва́ешь; и все обветша́ют, как ри́за,

і, як вопратку, скруціш іх, і пераме́няцца; але Ты — Той Самы, і гады́ Твае́ ня скончацца (Псальм 101:26−28).

и как оде́жду свернёшь их, и изме́нятся; но Ты тот же, и лета́ Твои́ не ко́нчатся».

Каму із Ангелаў сказаў Ён калі: Сядзь праваруч Мяне́, дакуль пакладу ворагаў Тваіх за падножжа ног Тваіх? (Псальм 109:2.)

Кому́ когда́ из А́нгелов сказа́л Бог: «се́ди одесну́ю Меня́, доко́ле положу́ враго́в Твои́х в подно́жие ног Твои́х»?

Ці ня ўсе́ яны — служэбныя духі, пасланыя на служэньне дзеля тых, што маюць збаўле́ньне ўнасьле́даваць?

Не все ли они́ суть служе́бные ду́хи, посыла́емые на служе́ние для тех, кото́рые име́ют насле́довать спасе́ние?

« 1 глава 2 глава »