Song of Solomon 1 глава

Song of Solomon
New King James Version → Елизаветинская Библия

 
 

The song of songs, which is Solomon’s.
 
Да ло́бжетъ мѧ̀ ѿ лобза́нїй ѹ҆́стъ свои́хъ: ѩ҆́кѡ бла҄га сосца҄ твоѧ҄ па́че вїна̀,

Let him kiss me with the kisses of his mouth — For [b]your love is better than wine.
 
и҆ вонѧ̀ мѵ́ра твоегѡ̀ па́че всѣ́хъ а҆рѡма҄тъ. Мѵ́ро и҆злїѧ́ное и҆́мѧ твоѐ: сегѡ̀ ра́ди ѻ҆трокови҄цы возлюби́ша тѧ̀.

Because of the fragrance of your good ointments, Your name is ointment poured forth; Therefore the virgins love you.
 
Привлеко́ша тѧ̀: в̾слѣ́дъ тебє̀ въ воню̀ мѵ́ра твоегѡ̀ тече́мъ. Введе́ мѧ ца́рь въ ло́жницѹ свою̀: возра́дѹемсѧ и҆ возвесели́мсѧ ѡ҆ тебѣ̀, возлю́бимъ сосца҄ твоѧ҄ па́че вїна̀: пра́вость возлюби́ тѧ.

Draw me away! The Daughters of JerusalemWe will run after [c]you. The ShulamiteThe king has brought me into his chambers. The Daughters of JerusalemWe will be glad and rejoice in [d]you. We will remember your love more than wine. The ShulamiteRightly do they love you.
 
Черна̀ є҆́смь а҆́зъ и҆ добра̀, дщє́ри ї҆ер҇ли҄мскїѧ, ѩ҆́коже селє́нїѧ кида҄рска, ѩ҆́коже завѣ҄сы соломѡ҄ни.

I am dark, but lovely, O daughters of Jerusalem, Like the tents of Kedar, Like the curtains of Solomon.
 
Не зри́те менѐ, ѩ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь ѡ҆черне́на, ѩ҆́кѡ ѡ҆пали́ мѧ со́лнце: сы́нове ма́тере моеѧ̀ сварѧ́хѹсѧ ѡ҆ мнѣ̀, положи́ша мѧ̀ стра́жа въ вїногра́дѣхъ: вїногра́да моегѡ̀ не сохрани́хъ.

Do not look upon me, because I am dark, Because the sun has [e]tanned me. My mother’s sons were angry with me; They made me the keeper of the vineyards, But my own vineyard I have not kept.
 
Возвѣстѝ мѝ, є҆го́же возлюбѝ дѹша̀ моѧ̀, гдѣ̀ пасе́ши; гдѣ̀ почива́еши въ полѹ́дне; да не когда̀ бѹ́дѹ ѩ҆́кѡ ѡ҆блага́ющаѧсѧ над̾ ста́ды дрѹгѡ́въ твои́хъ.

Tell me, O you whom I love, Where you feed your flock, Where you make it rest at noon. For why should I be as one who [f]veils herself By the flocks of your companions?
 
А҆́ще не ѹ҆вѣ́си са́мѹю тебѐ, до́браѧ въ жена́хъ, и҆зы́ди ты̀ въ пѧта́хъ па́ствъ и҆ пасѝ кѡ́злища твоѧ҄ ѹ҆ кѹ́щей па́стырскихъ.

If you do not know, O fairest among women, [g]Follow in the footsteps of the flock, And feed your little goats Beside the shepherds’ tents.
 
Ко́нємъ мои҄мъ въ колесни́цѣхъ фараѡ́новыхъ ѹ҆подо́бихъ тѧ̀, бли́жнѧѧ моѧ̀.

I have compared you, my love, To my filly among Pharaoh’s chariots.
 
Что̀ ѹ҆кра́шєны лани҄ты твоѧ҄ ѩ҆́кѡ гѡ́рлицы, вы́ѧ твоѧ̀ ѩ҆́кѡ мѡни́сты;

Your cheeks are lovely with ornaments, Your neck with chains of gold.
 
подѡ́бїѧ зла́та сотвори́мъ тѝ съ пестрота́ми сребра̀.

We will make [h]you ornaments of gold With studs of silver.
 
До́ндеже (бѹ́детъ) ца́рь на восклоне́нїи свое́мъ, на́рдъ мо́й дадѐ воню̀ свою̀.

While the king is at his table, My [i]spikenard sends forth its fragrance.
 
Вѧза́нїе ста́кти бра́тъ мо́й мнѣ̀, посредѣ̀ сосцѹ҄ моє́ю водвори́тсѧ:

A bundle of myrrh is my beloved to me, That lies all night between my breasts.
 
гре́знъ кѵ́провъ бра́тъ мо́й мнѣ̀ въ вїногра́дѣхъ є҆нга́ддовыхъ.

My beloved is to me a cluster of henna blooms In the vineyards of En Gedi.
 
Сѐ, є҆сѝ добра̀, и҆́скреннѧѧ моѧ̀, сѐ, є҆сѝ добра̀: ѻ҆́чи твоѝ голѹби҄нѣ.

Behold, you are fair, [j]my love! Behold, you are fair! You have dove’s eyes.
 
Сѐ, є҆сѝ до́бръ, бра́тъ мо́й, и҆ є҆щѐ красе́нъ: ѻ҆́дръ на́шъ со ѡ҆сѣне́нїемъ,

Behold, you are handsome, my beloved! Yes, pleasant! Also our [k]bed is green.
 
прекла҄ди до́мѹ на́шегѡ ке́дровїи, дски҄ на́шѧ кѷпарї҄сныѧ.

The beams of our houses are cedar, And our rafters of fir.
 



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.