Ruth 1 глава

Ruth
New Living Translation → Елизаветинская Библия

 
 

In the days when the judges ruled in Israel, a severe famine came upon the land. So a man from Bethlehem in Judah left his home and went to live in the country of Moab, taking his wife and two sons with him.
 
И҆ бы́сть внегда̀ сѹдѧ́хѹ сѹдїи҄, бы́сть гла́дъ на землѝ. И҆ и҆́де мѹ́жъ ѿ виѳлее́ма ї҆ѹ́дина ѡ҆бита́ти въ селѣ̀ мѡа́вли, са́мъ и҆ жена̀ є҆гѡ̀, и҆ два̀ сы́ны є҆гѡ̀:

The man’s name was Elimelech, and his wife was Naomi. Their two sons were Mahlon and Kilion. They were Ephrathites from Bethlehem in the land of Judah. And when they reached Moab, they settled there.
 
и҆́мѧ же мѹ́жеви є҆лїмеле́хъ, и҆́мѧ же женѣ̀ є҆гѡ̀ ноеммі́нь и҆ и҆́мѧ двѣма̀ сыно́ма є҆гѡ̀ маалѡ́нъ и҆ хелеѡ́нъ, є҆фраѳе́йстїи ѿ виѳлее́ма ї҆ѹ́дина. И҆ прїидо́ша въ село̀ мѡа́вле, и҆ бѣ́ша та́мѡ.

Then Elimelech died, and Naomi was left with her two sons.
 
И҆ ѹ҆́мре є҆лїмеле́хъ мѹ́жъ ноеммі́нинъ, и҆ ѡ҆ста́сѧ ѻ҆на̀ и҆ ѻ҆́ба сы́ны є҆ѧ̀:

The two sons married Moabite women. One married a woman named Orpah, and the other a woman named Ruth. But about ten years later,
 
и҆ поѧ́ста себѣ̀ жєны̀ мѡавї҄тскїѧ: и҆́мѧ є҆ди́нѣй ѻ҆рфа̀ и҆ и҆́мѧ вторѣ́й рѹ́ѳь: и҆ жи́ша та́мѡ до десѧтѝ лѣ́тъ.

both Mahlon and Kilion died. This left Naomi alone, without her two sons or her husband.
 
И҆ ѹ҆мро́ста ѻ҆́ба сы́ны є҆ѧ̀, маалѡ́нъ и҆ хелеѡ́нъ, и҆ ѡ҆ста́сѧ жена̀ ѿ мѹ́жа своегѡ̀ и҆ ѿ ѻ҆бои́хъ сынѡ́въ є҆ѧ̀.

Then Naomi heard in Moab that the LORD had blessed his people in Judah by giving them good crops again. So Naomi and her daughters-in-law got ready to leave Moab to return to her homeland.
 
И҆ воста̀ ѻ҆на̀ и҆ ѻ҆́бѣ снѡхѝ є҆ѧ̀, и҆ возврати́шасѧ съ села̀ мѡа́влѧ: занѐ ѹ҆слы́ша на селѣ̀ мѡа́вли, ѩ҆́кѡ присѣтѝ гд҇ь люді́й свои́хъ да́ти и҆̀мъ хлѣ́бы.

With her two daughters-in-law she set out from the place where she had been living, and they took the road that would lead them back to Judah.
 
И҆ ѿи́де ѿ мѣ́ста, и҆дѣ́же бѣ̀, ѻ҆на̀ и҆ ѻ҆́бѣ снѡхѝ є҆ѧ̀ съ не́ю, и҆ и҆дѧ́хѹ въ пѹ́ть возврати́тисѧ въ зе́млю ї҆ѹ́динѹ.

But on the way, Naomi said to her two daughters-in-law, “Go back to your mothers’ homes. And may the LORD reward you for your kindness to your husbands and to me.
 
И҆ речѐ ноеммі́нь ѻ҆бѣ́ма сноха́ма свои́ма: и҆ди́те ѹ҆̀бо, возврати́тесѧ ка́ѧждо въ до́мъ ѻ҆тца̀ своегѡ̀: да сотвори́тъ гд҇ь съ ва́ми ми́лость, ѩ҆́коже сотвори́сте со ѹ҆ме́ршими и҆ со мно́ю:

May the LORD bless you with the security of another marriage.” Then she kissed them good-bye, and they all broke down and wept.
 
да да́стъ гд҇ь бг҃ъ ва́мъ ѡ҆брѣстѝ поко́й ко́ейждо въ домѹ̀ мѹ́жа своегѡ̀. И҆ цѣлова̀ ѧ҆̀: ѻ҆ни́ же воздвиго́ша гла́сы своѧ҄ и҆ пла́кашасѧ,

“No,” they said. “We want to go with you to your people.”
 
и҆ реко́ша є҆́й: нѝ, но и҆́демъ съ тобо́ю въ лю́ди твоѧ҄.

But Naomi replied, “Why should you go on with me? Can I still give birth to other sons who could grow up to be your husbands?
 
И҆ речѐ ноеммі́нь: ѡ҆брати́тесѧ ѹ҆̀бо, дщє́ри моѝ, вскѹ́ю и҆́дете со мно́ю; и҆лѝ є҆щѐ мнѣ̀ сы́нове во ѹ҆тро́бѣ мое́й, и҆ бѹ́дѹтъ ва́мъ мѹ҄жи;

No, my daughters, return to your parents’ homes, for I am too old to marry again. And even if it were possible, and I were to get married tonight and bear sons, then what?
 
возврати́тесѧ ѹ҆̀бо, дщє́ри моѝ и҆ ѿиди́те, ѩ҆́кѡ состарѣ́хсѧ, и҆ не бѹ́дѹ мѹ́жѹ: а҆́ще же бы́хъ и҆ рекла̀, ѩ҆́кѡ ѹ҆ менє̀ є҆́сть наде́жда, да бѹ́дѹ мѹ́жѹ и҆ рождѹ̀ сы́ны,

Would you wait for them to grow up and refuse to marry someone else? No, of course not, my daughters! Things are far more bitter for me than for you, because the LORD himself has raised his fist against me.”
 
вы́ ли пожде́те и҆́хъ, до́ндеже возрастѹ́тъ; и҆ вы́ ли ѹ҆держите́сѧ, да не бѹ́дете и҆но́мѹ мѹ́жѹ; нѝ, дщє́ри моѝ, ѩ҆́кѡ го́рько бы́сть мнѣ̀ па́че ва́съ, ѩ҆́кѡ и҆зы́де на мѧ̀ рѹка̀ гд҇нѧ.

And again they wept together, and Orpah kissed her mother-in-law good-bye. But Ruth clung tightly to Naomi.
 
И҆ воздвиго́ша гла́сы своѧ҄, и҆ пла́каша па́ки. И҆ цѣлова̀ ѻ҆рфа̀ свекро́вь свою̀, и҆ возврати́сѧ въ лю́ди своѧ҄, рѹ́ѳь же послѣ́дова є҆́й.

“Look,” Naomi said to her, “your sister-in-law has gone back to her people and to her gods. You should do the same.”
 
И҆ речѐ ноеммі́нь къ рѹ́ѳѣ: сѐ, возврати́сѧ ѩ҆́тровь твоѧ̀ къ лю́демъ свои҄мъ и҆ къ богѡ́мъ свои҄мъ, возврати́сѧ ѹ҆̀бо и҆ ты̀ в̾слѣ́дъ ѩ҆́трове своеѧ̀.

But Ruth replied, “Don’t ask me to leave you and turn back. Wherever you go, I will go; wherever you live, I will live. Your people will be my people, and your God will be my God.
 
И҆ речѐ рѹ́ѳь: не срѧ́щи менѐ то̀, є҆́же ѡ҆ста́вити тебѐ и҆лѝ ѡ҆брати́тисѧ мнѣ̀ ѿ тебє̀, но и҆дѣ́же и҆́деши ты̀, и҆ а҆́зъ пойдѹ̀, и҆ и҆дѣ́же водвори́шисѧ ты̀, водворю́сѧ и҆ а҆́зъ: лю́дїе твоѝ лю́дїе моѝ, и҆ бг҃ъ тво́й бг҃ъ мо́й:

Wherever you die, I will die, and there I will be buried. May the LORD punish me severely if I allow anything but death to separate us!”
 
и҆ и҆дѣ́же а҆́ще ѹ҆́мреши, ѹ҆мрѹ̀ и҆ та́мѡ погребѹ́сѧ: та́кѡ да сотвори́тъ мнѣ̀ гд҇ь, и҆ сїѧ҄ да приложи́тъ, ѩ҆́кѡ сме́рть разлѹчи́тъ междѹ̀ мно́ю и҆ тобо́ю.

When Naomi saw that Ruth was determined to go with her, she said nothing more.
 
Ви́дѣвши же ноеммі́нь, ѩ҆́кѡ ѹ҆крѣпи́сѧ ѻ҆на̀ и҆тѝ съ не́ю, ѹ҆молчѐ глаго́лати къ не́й ктомѹ̀.

So the two of them continued on their journey. When they came to Bethlehem, the entire town was excited by their arrival. “Is it really Naomi?” the women asked.
 
И҆до́стѣ же ѻ҆́бѣ, до́ндеже прїидо́стѣ въ виѳлее́мъ. И҆ бы́сть є҆гда̀ прїидо́стѣ ѻ҆нѝ въ виѳлее́мъ, и҆ возгласѝ ве́сь гра́дъ ѡ҆ ни́хъ, и҆ реко́ша: є҆да̀ сїѧ̀ є҆́сть ноеммі́нь;

“Don’t call me Naomi,” she responded. “Instead, call me Mara,a for the Almighty has made life very bitter for me.
 
И҆ речѐ къ ни҄мъ: не зови́те ѹ҆̀бо менѐ ноеммі́нь, но зови́те менѐ горька̀: ѩ҆́кѡ и҆спо́лни мѧ̀ го́рести вседержи́тель ѕѣлѡ̀:

I went away full, but the LORD has brought me home empty. Why call me Naomi when the LORD has caused me to sufferb and the Almighty has sent such tragedy upon me?”
 
а҆́зъ и҆спо́лнь ѿидо́хъ, и҆ нн҃ѣ тщѹ̀ мѧ̀ возвратѝ гд҇ь: и҆ вскѹ́ю мѧ̀ нарица́ете ноеммі́нь, гд҇ь смири́ мѧ и҆ вседержи́тель ѡ҆ѕло́би мѧ̀;

So Naomi returned from Moab, accompanied by her daughter-in-law Ruth, the young Moabite woman. They arrived in Bethlehem in late spring, at the beginning of the barley harvest.
 
И҆ возврати́сѧ ноеммі́нь и҆ рѹ́ѳь мѡаві́тїнѧ сноха̀ є҆ѧ̀ съ не́ю, ѡ҆браща́ющыѧсѧ съ села̀ мѡа́влѧ: и҆ прїидо́стѣ въ виѳлее́мъ въ нача́лѣ жа́твы ѩ҆чме́нѧ.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.