Екклесиаст 1 глава

Книга Екклезиаста
Новый русский перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Слова Екклесиаста[1], сына Давида, царя в Иерусалиме.

Слова Эклезіяста, сына Давідава, цара ў Ерузаліме.

«Суета[2] сует! — сказал Екклесиаст. — Суета сует, всё суета!»

Марнасць з марнасцей, — кажа Эклезіяст, — марнасць з марнасцей і ўсё марнасць.

Что приобретает человек от всех трудов своих, которые он делает под солнцем?

Што за карысць чалавеку ад усёй працы яго, у якой працуе пад сонцам?

Поколения приходят и уходят, а земля остается навеки.

Пакаленне адыходзіць і пакаленне прыходзіць, а зямля трывае вечна.

Солнце всходит, и солнце заходит, и вновь спешит к месту своего восхода.

Узыходзіць сонца, і заходзіць сонца, і спяшаецца на месца сваё, і там ізноў нараджаецца.

Летит ветер на юг, потом направляется к северу, кружится, кружится и возвращается на свои круги.

Кружляе праз поўдзень і паварочвае на поўнач, абыходзячы ўсё навокал, рухаецца вецер і на кругі свае вяртаецца.

Все реки текут в море, но море не переполняется. И возвращаются реки к своим истокам, чтобы течь снова.

Усе рэкі цякуць у мора, і мора не перапаўняецца; да месца, адкуль выходзяць, туды і вяртаюцца рэкі ў цячэнні сваім.

Все эти вещи утомляют: человек не может всё пересказать, глаз не насытится тем, что видит, ухо не наполнится тем, что слышит.

Усе рэчы цяжкія, не можа выясніць іх чалавек моваю. Не насычаецца вока глядзеннем, ані вуха не напаўняецца слуханнем.

Что было, то и будет, и что делалось, то и будет делаться опять. Нет ничего нового под солнцем!

Што было, тое і ёсць, тое і будзе. Што сталася, тое і ёсць, тое і станецца:

Бывает такое, о чем говорят: «Смотри, вот что-то новое!» Но и это уже бывало в прежние времена, ещё задолго до нас.

нічога новага пад сонцам. Часам кажуць пра якую-небудзь рэч: «Вось, гэта новае», але [гэта] ужо раней прамінула ў вяках, што былі перад намі.

Никто не помнит о живших прежде, и о тех, что появятся позже, не вспомнят те, кто будет жить после них.

Няма памяці пра тых, што раней жылі, але ж і пра тых, што потым жыць будуць, не будзе ўспаміну ў тых, якія пасля будуць.

Я, Екклесиаст, был царем над Израилем в Иерусалиме.

Я, Эклезіяст, быў царом Ізраэля ў Ерузаліме.

Я внимательно изучил и испытал мудростью всё, что делается под небом. Это тяжелое бремя, которое Бог возложил на людей.

І вырашыў у душы сваёй вышукваць і даследаваць мудра ўсё, што дзеецца пад сонцам. Гэты найцяжэйшы занятак даў Бог сынам чалавечым, каб займаліся ім.

Я видел всё, что делается под солнцем, всё — суета, и всё — погоня за ветром[3].

Убачыў я ўсё, што дзеецца пад сонцам; і, вось жа, усё — марнасць і турбаванне духа.

Кривое не выпрямить, а чего нет, того не сосчитать.

Што крывое — не можа стацца прамым, а чаго не хапае — не можа быць палічана.

Я сказал себе: «Величием и мудростью я превзошел всех, кто правил Иерусалимом до меня. Я приобрел много мудрости и знаний».

Прамовіў я ў сэрцы маім, кажучы: «Вось, я ўзвялічыў мудрасць і набыў [яе] больш за ўсіх, што былі да мяне ў Ерузаліме; і розум мой спазнаў вялікую мудрасць і веды».

Затем я решил узнать, в чем мудрость, а также в чем безумие и глупость, но понял, что и это погоня за ветром.

Аддаў я сэрца маё, каб спазнаць мудрасць і веды, неразумнасць і дурноту, і даведаўся я, што ў гэтым — таксама засмучанасць духа, менавіта таму

Ведь с большой мудростью приходит много печали, и чем больше знаний, тем больше скорбь.

ў вялікай мудрасці — вялікая туга і хто павялічвае веды, павялічвае і пакуты.

Примечания:

Новый русский перевод

1 [1] — Екклесиаст можно перевести как: возглавляющий собрание проповедник учитель.

2 [2] — Это слово с языка оригинала переводится как: дуновение ветра выдох и означает что-то бессмысленное, ничтожное и мимолетное.

14 [3] — Или: томление духа. Так же по всей книге.

« 31 глава 2 глава »