По Луке 1 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Антонія Бокуна

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам,

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.

Ужаснулся Захария, страх охватил его,

І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму.

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

«Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давіда; а імя дзяўчыны — Марыя.

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».

Та испугалась, не понимая этого приветствия.

Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя! Бо ты знайшла ласку ў Бога.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

І вось, ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага.

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

І Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.

ибо всякое слово Бога сбудется.

Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юды,

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.

Благословенна поверившая обещанию Господа!

І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

бо вялікае ўчыніў мне Магутны, і сьвятое імя Яго,

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

Ён зьявіў уладу рамяном Сваім, расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;

низверг владык, неприметных — возвысил,

скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных;

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпада была з ім.

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

«Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.

А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.

« 16 глава 2 глава »