По Луке 1 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,
 
Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,
 
Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,
 
Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.
 
Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.
 
За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.
 
Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.
 
Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,
 
І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,
 
Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.
 
А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.
 
І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.

Ужаснулся Захария, страх охватил его,
 
І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.
 
Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,
 
І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.
 
Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.
 
І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.
 
І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.
 
І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.
 
І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.
 
І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.
 
Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.
 
І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.
 
І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:
 
А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».
 
«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,
 
А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.
 
Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!
 
І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».

Та испугалась, не понимая этого приветствия.
 
Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!
 
І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.
 
І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида
 
Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.
 
І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.
 
І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.
 
І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,
 
І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.

ибо всякое слово Бога сбудется.
 
Бо ў Бога нічога няма немагчымага».

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.
 
І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;
 
І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.
 
І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,
 
І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!
 
І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!
 
І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.
 
Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.

Благословенна поверившая обещанию Господа!
 
І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,
 
І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,
 
І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,
 
Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,
 
Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.
 
І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,
 
Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;

низверг владык, неприметных — возвысил,
 
Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.
 
Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,
 
Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.
 
Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.
 
І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.
 
Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.
 
І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.
 
І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».
 
Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».
 
І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.
 
І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».
 
А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.
 
І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.
 
І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.
 
І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:
 
І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,
 
«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида
 
І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),
 
Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.
 
Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,
 
Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:
 
Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,
 
Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.
 
Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,
 
І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.
 
Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,
 
Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.
 
Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.
 
А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.