По Луке 1 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Сабілы і Малахава

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

Паколькі (ужо) многія ўзяліся складаць апавяданьне адносна добра вядомых між намі падзей,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі вачавідцы і служыцелі Слова,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

прыйшло на думку і мне, дасьледаваўшы наноў усё вельмі пільна, апісаць табе па парадку, высокашаноўны Тэахвіле,

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

каб (ты) даведаўся адносна таго, (у) чым быў настаўлены: у верагоднасьці (гэных) слоў.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Быў (жа) у дні Гірада, валадара жыдоўскага, нікаторы сьвятар імем Захар з Авіявай чаргі і жонка ягоная з дачок Агаронавых; і імя ейнае — Альжбета.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

Былі ж (яны) абое праведныя перад Богам, жывучы па ўсіх прыказаньнях і пастановах Госпадавых бяззаганна.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

І ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбета была няплодная, і абое (яны) былі састарэлымі ў днях сваіх.

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

Выпала ж яму служыць у парадку чаргі сваёй перад (Абліччам) Бога.

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

Згодна звычаю сьвятароў атрымаў (ён) жэрабя кадзіць, увайшоўшы ў Сьвятыню Госпада;

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

і ўсё мноства народу ў час каджэньня малілася вонках.

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

І зьявіўся яму Ангел Госпада, стоячы справа ад кадзільнага ахвярніка.

Ужаснулся Захария, страх охватил его,

І сумеўся Захар, убачыўшы, і страх напаў на яго;

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

але Ангел сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Яан.

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

І будзе табе радасьць і весялосьць, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня ягонага;

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

бо (ён) будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі сваёй;

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

і многіх сыноў Ізраэлявых наверне да Госпада Бога іхнага;

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

і ён будзе ісьці перад Ім у Духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы ба́цькаў да дзяцей, і няпаслухмяных да мудрасьці праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ гатовы.

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І сказаў Захар Ангелу: па чым пазнаю я гэтае? бо я стары, і жонка мая састарэлая ў днях сваіх.

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І, адказваючы, Ангел сказаў яму: я Гаўрыіл, што перад Вачамі Бога стаю, і пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І вось, будзеш (ты) маўчаць, і ня здолееш гаварыць да таго дня, калі гэтае збудзецца, за тое, што (ты) ня паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час.

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

І чакаў народ Захара і дзівіўся, што ён марудзіць у Сьвятыні.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

Выйшаўшы ж, ён ня мог гаварыць да іх, і (яны) пазналі, што (ён) бачыў у Сьвятыні зьяву; і ён даваў знакі ім і заставаўся нямым.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

І сталася, як скончыліся дні служэньня ягонага, прыйшоў (ён) у дом свой.

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

Пасьля ж гэтых дзён зачала́ Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, ка́жучы:

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

так учыніў мне Госпад у дні, у якія Ён глянуў (на мяне, каб) зьняць зь мяне ганьбу між людзьмі.

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

У шосты ж месяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галілейскае, якога назва Назарэт,

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

да дзевы, заручанай з мужам, імя якому Язэп, з дому Давідавага; а імя дзевы — Марыля.

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

І, увайшоўшы да яе, Ангел сказаў: радуйся, ласкай (Божай) абдараваная! Госпад з табою; багаслаўлена ты між жанок.

Та испугалась, не понимая этого приветствия.

Яна ж, убачыўшы (яго), была зьбянтэжана ад слова ягонага і разважала, што гэта (за) прывітаньне магло бы быць?

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыля; бо (ты) знайшла Багадаць у Бога.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

І вось зачнеш у чэраве і народзіш Сына і дасі Яму Імя: Ісус.

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага будзе названы, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага,

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

і будзе гаспадарыць над домам Якубавым давеку, і Гаспадарству Ягонаму ня будзе канца.

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

Марыля ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі (я) ня ведаю мужа?

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

І, адказваючы, Ангел сказаў ёй: Дух Сьвяты найдзе́ на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе: вось чаму і нараджаемы Сьвяты будзе названы Сынам Бога.

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

І вось, Альжбета, сваячка твая, і яна зачала́ сына ў старасьці сваёй, і гэта (ужо) ёй ёсьць шосты месяц, той, (якую) называюць няплоднай.

ибо всякое слово Бога сбудется.

Бо ў Бога ніводнае слова ня застанецца бяссільным.

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

І сказала Марыля: вось (я) — слуга Госпада; няхай станецца мне па слову твайму. І адыйшоў ад яе Ангел.

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

Устаўшы ж Марыля ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у места Юдзіна,

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

і ўвайшла ў дом Захара і прывітала Альжбету.

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

І сталася, як Альжбета ўчула прывітаньне Марылі, устрапянулася дзіцятка ў чэраве яе, і напоўнілася Альжбета Духам Сьвятым,

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

і закрычала моцным голасам і сказала: багасла́ўлена ты між жанок, і багасла́ўлены Плод чэрава твайго.

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, устрапянулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.

Благословенна поверившая обещанию Господа!

І шчасьліва паверыўшая, бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

І сказала Марыля: вяліча́е душа мая Госпада;

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу Збавіцелю маім,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

што глянуў (Ён) на пакорлівасьць рабыні Ягонай, бо вось адгэтуль шчасьліваю называць будуць мяне ўсе роды,

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

бо вялікае ўчыніў мне Ду́жы; і сьвятое Імя Ягонае;

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

і міласэрнасьць Ягоная ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

(Ён) учыніў сілу Рукою Сваёю; расьсеяў напышаных думкай сэрца іхнага;

низверг владык, неприметных — возвысил,

скінуў моцных з пасадаў і ўзьнёс пакорлівых,

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

галодных насыціў дабром, а багатыроў адправіў ні з чым;

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

падтрымаў Ізраэля, служку Ягонага, успомніў пра літасьць,

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

як сказаў да ба́цькаў нашых, да Абрагама і насеньня ягонага давеку.

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

Прабыла-ж Марыля зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

А Альжбеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

І пачулі суседзі ды сваякі ейныя, што Госпад явіў вялікую літасьць Ягоную над ёй і радаваліся зь ёю.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

І сталася: у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго па імені бацькі ягонага, Захарам.

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І, адказаўшы, маці ягоная сказала: не, але названы будзе Яанам.

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І сказалі ёй: нікога няма ў радні тваёй, хто завецца імем гэтым.

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы (ён) хацеў назваць яго.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

І, папрасіўшы дошчачку, (ён) напісаў, загадваючы: Яан ёсьць імя ягонае. І зьдзівіліся ўсе.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

У той жа час расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і (ён) стаў гаварыць, багаслаўляючы Бога.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

І напаў страх на ўсіх жыву́чых вакол іх; і па ўсёй горнай краіне Юдэйскай расказавалі (пра) усе гэтыя падзеі.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І ўсе, хто пачуў, склалі (гэта) у сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе дзіця гэтае?» І Рука Госпада была зь ім.

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

І Захар, бацька ягоны, быў напоўнены Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

«Багаславен Госпад Бог Ізраэляў таму, што наведаў і ўчыніў збаўленьне народу Ягонаму.

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

І ўзьняў Рог збаўленьня нам у доме Давідавым, слугі Ягонага,

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

як абвясьціў праз вусны былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

збаўленьне ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх нянавідзячых нас;

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

учыніць літасьць ба́цькам нашым і ўспомніць Запавет Свой сьвяты,

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

прысягу, якой прысягаўся Абрагаму, ба́цьку нашаму:

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

даць нам бяз страху, збавіўшы ад рукі ворагаў нашых, служыць Яму

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

у сьвятасьці і праведнасьці перад Ім усе дні жыцьця нашага.

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

І ты, дзіця, прарокам Найвышэйшага названы будзеш; бо (ты) будзеш ісьці перад Абліччам Госпада, (каб) падрыхтаваць шляхі Яму;

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

даць веданьне збаўленьня народу Ягонаму ў дараваньні грахоў іхных

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

па прычыне сардэчнай літасьці Бога нашага, у каторай адведаў нас Усход з вышынí,

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

(каб) прасьвяціць тых, што сядзяць у цемры і цяню сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на дарогу міру».

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.

А дзіця даро́сьлела і ўмацоўвалася духам, і было ў пустэльнях аж да дня зьяўленьня свайго Ізраэлю.

« 16 глава 2 глава »